Zidane ve intikam kelimeleri birleşince akla ilk gelen politikadan sosyal sınıflara, medyatik savaşlara varan bir gladyatör klişesinin üzerine giden alışıldık bir tartışma .Tıpkı gazete köşelerindeki şatafatlı spor başlıklarında oldugu gibi damarlara yüksek adrenalin ve kan pompalayan bir klişe.
Klişeleri seviyorum elbette, sizler gibi. Bu klişeler olmasa buluşamazdık ve Djemal Zidane isimli futbol emektarına odaklanan serginin gündeminize oturmasını pek de bekleyemezdim. Ancak, davetiyede sunulan imge ve sözlerdeki vurguyu aşmaya cesaret edip, önyargısızca sergiyi görmeye gelirseniz, sizleri tüm yukarıda sözü edilen tartışmaların uzağında bir yere götürmeye çalışacağım. Populer kültürden, Endüstriyel futboldan ve global kodlardan uzak bir hikayeye.
Fransa'nın Afilli delikanlısı, sert mizaçlı haşarı kenar mahalle çocuğu Zinedine ile aynı soyadını taşısa da,
ismi pekde populer olmamış bir cezayir'li milli futbolcu Djamel. 80'lerde gözlerimizden uzak spekulatif olmadan işini severek yapan bir başka Zidane.
Bu hikaye, Zinedine'in Cannes film festivalinde ve önemli müzelerde binlerce kişiye gösterilen görkemli Postproduksiyon yapıttan farkli bir yerde duran (Douglas Gordon ve Philippe Parreno' nun Zidane'nı merkeze alan 90 dakikalık yüksek bütçeli sanat yapıtı), hatta aksine nostaljik kodlardan beslenen, düşük bütçeli ve samimi bir yapım, Djemal'ın hikayesi. Atari Salonlarında Masa Futbolu, ev, oda ortamında "çivili futbol", mahalle arasında futbolcu çıkartmaları değiş-tokuşu, kartpostal biriktirme, eskilerden, asetatlı sayfalarıyla kendinden yapışkanlı kocaman fotoğraf albümleri, v.b.ler mazinizde hoş ve sıcak anılarınıza karşılık geliyorsa, tüm o ruh halinizi kesintiye uğratmadan, sergiyi görmeye gidin ve eski bir futbolcunun hikayesine uzanın.
Borga Kantürk
