tag:blogger.com,1999:blog-197456852024-02-20T11:14:49.988-08:00Borga Kantürkarşiv//archiveUnknownnoreply@blogger.comBlogger117125tag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-52363659143344588142013-01-13T05:58:00.002-08:002013-01-13T05:58:43.534-08:00İlerlemenin Kutsallığı ve Zorbalığı - Grup Sergi<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong>İlerlemenin Kutsallığı ve Zorbalığı</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<em>“Sanctity and Despotism of Progress”</em></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong>Sanatçılar:</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Murat Germen- Melih Görgün- Borga Kantürk – Vahit Tuna – Erol Eskici</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong>Küratör:</strong> Emre Zeytinoğlu</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
04 Ocak 2013 – 02 Şubat 2013</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDaB1s3HR4EFQzGqgmlAa-Du6JUOJGcaim6mxPp3LmCOr5T3e7vRXBaarCxv8j7zf3S3EpWgqvVr6uH_SSX0j2Qf4BQtO6_y_XkTZ7gI3-_vyMWbpa2vVR9fePgf_4tDbUkVa4/s1600/vapur-2011-60-45-renkli-1024x767.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDaB1s3HR4EFQzGqgmlAa-Du6JUOJGcaim6mxPp3LmCOr5T3e7vRXBaarCxv8j7zf3S3EpWgqvVr6uH_SSX0j2Qf4BQtO6_y_XkTZ7gI3-_vyMWbpa2vVR9fePgf_4tDbUkVa4/s320/vapur-2011-60-45-renkli-1024x767.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: left; vertical-align: baseline;">
<strong></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
ALAN İstanbul, 4 Ocak 2012 tarihinde açılacak olan<strong>“İlerlemenin Kutsallığı ve Zorbalığı” </strong>adlı bir sergiye ev sahipliği yapacak. Emre Zeytinoğlu’nun “Duvar” dergisinde yayınlanan “İlerlemenin Kutsallığı ve Zorbalığı” yazısından yola çıkılarak tasarlanan bu sergide yer alacak sanatçılar: Murat Germen, Borga Kantürk, Erol Eskici, Melih Görgün ve Vahit Tuna.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Bu sergide sanatçılar, “ilerleme” saplantısının tutsağı haline gelen bir yaşamı yorumluyorlar ve söz konusu tutsaklığın yol açtığı çarpık-toplumsal durumları, son derece açık seçik görüntülerle gözler önüne seriyorlar. Murat Germen, “kentsel dönüşüm” konusunu birey, iktidar ve kurumlar arasındaki ilişkiler bağlamında eleştirel bir biçimde ele alırken, Melih Görgün, aynı eleştirel bakış açısı ile “göçmenlik” ve “yurttaşlığa kabul” süreçleri üzerinde duruyor. Borga Kantürk, “ilerleme enformasyonları” altında belleklerin yitirildiği ve bunun da özellikle adalet kavramını yok ettiği düşüncesinden yola çıkarak, tüm bunları günümüzün enformasyon araçlarını kullanarak ortaya koyuyor. Erol Eskici, “ilerleme” kavramı ile “bilgi” arasında bir bağ kuruyor ve bu bilgiyi de ansiklopedik bir alanın içine sıkıştırarak, onu mutlak ve meşru bir bilgiye dönüştürüyor. Vahit Tuna ise “kirli ve kibirli” olarak tanımladığı bir süpürgeyi galerinin ortasına yerleştirerek, onun “dik” duruşu ile “ilerlemeci” anlayışın vazgeçilmezliği arasında bir benzerlikten söz ediyor.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 16px; padding: 0.6em 0px 0.2em; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Sanatçı seçimlerinin Emre Zeytinoğlu tarafından yapıldığı sergi, 02 Şubat 2013 tarihine kadar ALAN İstanbul’da görülebilir.</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-66722857119863547832012-12-04T00:43:00.001-08:002012-12-04T01:01:01.426-08:00Collectors do not grow weary of the search: Interview with Borga Kantürk/ Özge Ersoy <!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves>false</w:TrackMoves>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>TR</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Collectors do not grow weary of the search: Interview
with Borga Kantürk</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Özge Ersoy -2012 </span></i></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"> </span></i><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">This
interview was first published in the catalogue of the FULL Art Prize
2012</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; mso-outline-level: 3;">
<br /></div>
<a href="http://m-est.org/2012/12/03/collectors-do-not-grow-weary-of-the-search/" target="_blank">http://m-est.org/2012/12/03/collectors-do-not-grow-weary-of-the-search/</a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Borga
Kantürk, an artist whose practice is frequently based on diaristic responses to
and recordings of what he is exposed to, for me, represents a spontaneity, a
responsiveness, which situate the works in that particular transformation of
the familiar. In other words, I’m drawn to how Borga alters what I know by
employing different media and methodologies. In this conversation with Özge,
the two trace Borga’s interests, curiosities, and references through looking at
Borga’s work within the framework of his exhibitions and projects, varying in
space and scope, with an emphasis on the conceptual and visual
connections.—Merve Ünsal</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Özge Ersoy:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> Borga, I’d like to start with a
question about your drawings. In your recent works, you depart from photos,
digital visuals, and newspaper clippings that you have found and collected. At
the center of the installation <i>The Other Zidane</i> are your drawings about
the soccer player Djemal Zidane, who played in the Algerian National Team in
the 1980s. For <i>Close Ranks</i> (2009-2011) you drew players, uniforms, and
banners that reflect the resistance and struggle documented on the fields and
grandstands. In <i>Jot this Down Too</i> (2012), you portrayed Hrant Dink in
red, Lefter Küçükandonyadis in blue, and used black for Festus Okey, who was
murdered with a shot in the neck at the Beyoğlu Police Station. It is possible
to say that you intervened with and recreated, thus personalized these
documents you collected for these works. On the one hand, you seem to
acknowledge these figures who are the subject of your drawings. On the
other hand, you might be creating your own unique expression by opting for
manual and slow production. Could you talk about the relationship you’ve
established with your drawings? Does this relation differ among the aforementioned
works?</span><br />
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Borga
Kantürk</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: For me, to
draw is to feel an affinity with the person or event I’m addressing, to have
empathy towards them. I started to produce with this rationale in 2008. I must
say that the fact my practice sways between being a curator and an artist is
closely related to this mode of production. On the one hand, I am motivated by
the operative practice of curatorship to conduct research on oral history and
undocumented phenomena and create an archive. On the other hand, through my identity
as an artist, I am interested in conveying this archive to the audience by
assuming the role of a witness or narrator. What I want to do as an artist is
to tackle the situations and processes that I feel close to and to blur their
boundaries. I think pen and paper are the most simple and humane tools of
keeping a record. I can say that instead of being a writer who takes notes,
records and interprets things, I prefer documenting via drawings.</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">I’ve had
this fixation with documenting since 2001–2002. Earlier, I used to reproduce my
own documents; by painting, drawing or penciling over them. I started this
process by manually documenting the banner of one of my exhibits. Later I
decided to use carbon paper. I was interested in leaving a trace while being unable
to see the transformation of the original. I produced diaries with this
rationale. These days I’m pondering over how these traces relate to the status
quo, the state and the wheels of bureaucracy. How is historical memory
recorded, how does it get lost or left unrecorded? Carbon paper is a symbol of
the status quo. The colors red, blue and black also take on a significance
here. I’m interested in how these three colors—that are used in government
offices—are representative of the official space and ideology; they relate to
pens, stamp-seals, and carbon paper.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://m-est.org/2012/12/03/collectors-do-not-grow-weary-of-the-search/bk_summerresort/"><span style="color: blue; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;"><span style="mso-ignore: vglayout;"><br /></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">ÖE:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> By employing the drawing technique
you are also questioning the idea of authorship. It seems as though you are
concerned with resisting the urge to produce a brand new creation; you’re
attempting to establish more subtle, intellectual links.</span><br />
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">BK:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> My ideas on drawing were shaped at
the Helsinki Artist Residency Program I participated in 2005. In that period I
was drawing every day. My drawings thus transformed into an action, into a
series of traces. I was trying to emphasize the process, the whole that progressed
day by day. For me, it is also an interrogation into the idea of belonging.
However, the sense of producing a singular and unique creation is not a matter
in question here. It is closer in stand to On Kawara’s works which mark the
actual day that is lived and gone.</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Borges has
an anthology/archive titled <i>The Library of Babel</i>. This project compiles
a selection of short stories, and in a sense, signifies Borges, expresses his
view. Actually we already know most of the stories included in this book. There
is Poe, Melville… What I find exciting here is the question of why Borges
wanted to create this route, this state of togetherness, and present it to us
as such a whole. Here there is the guidance of someone who makes and interprets
signs and follows the traces. This is a dedicated effort to transform all these
little narratives from different times into a series within a certain time
frame and space. Based on this, I am constructing for myself the model of an
artist who edits, compiles, archives, bears witness, preserves, saves and
shares that which s/he has saved.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://m-est.org/2012/12/03/collectors-do-not-grow-weary-of-the-search/bk_studyroom/"><span style="color: blue; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;"><span style="mso-ignore: vglayout;"><br /></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">ÖE:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> You often place your drawings in a
space. The drawings in <i>The Other Zidane</i> (Revenge of Zidane) are
exhibited on custom-made wallpaper, before the plastic chairs you painted in
red, green, and white. In <i>Close Ranks,</i> the arrangement of the drawings
is reminiscent of the form of the sun; and in previous installations they
appear together with a neon sign that reads “um coracao, um corpo, um sol” (one
heart, one body, one sun)—in reference to the Brazilian soccer player Socrates.
In other words, instead of exhibiting the drawings on their own, you construct
them as parts of installations. Could you talk about how you construct this
relationship? By creating this connection, do you emphasize your personal
relationship to documents?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">BK</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: My concern is to create an
atmosphere. The exhibition space is ultimately a living area. Especially if you
are including the exterior space in this construction, in this work… In any
case one can’t deny that this exterior is a space with memory, the public
nature of which is experienced beyond one’s intervention. The notion of
creating a private sphere like a room or atmosphere is inherent in works
intended as books or diaries as well. The book is a process with a beginning
and end, there is a volume suffused by this process; the structure is shaped
accordingly. The book’s relation to that which is public starts to be shaped in
the café or the library where it contacts the public. These drawings are
sometimes construed to become a book and sometimes as a spatial installation.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Here, I can
also refer to my curatorial works. The KUTU Portable Art Gallery that I started
in 2002 was also concerned with creating a space of its own and later adapting
that area to another space. My desire was to exhibit artworks inside, to create
a safe space, a designated area for the artist’s works and expressions, and
therefore to provide a sort of isolation. As for the artist, KUTU was based on
a notion like creating “a room of one’s own.”</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Also in my
installations I feel the need to create a buffer zone with meticulously drawn
and marked boundaries—similar to a stage or a section in a museum. In such a
structure, these productions have a documentary nature and are also subjected
to personal intervention; they exist in so far as they point to an event or a
situation, either on their own or as depicted in newspapers. Let’s consider an
archive or a corpus: They are more distant to being pieces of a whole; they are
dissociated and singular. They have been detached from the temporal sequence;
they have transformed from a single historical reality into a kind of
reminiscence, a remembrance that recalls ambiguity. I prefer the presentation
of these productions within a unifying atmosphere. The curatorial and editorial
aspect of the work becomes effectual at this point.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">ÖE:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"> Let’s go back to your urge to
collect and archive. Considering the scope and sobriety of your research, one
can say that you use a documentary approach. Despite your meticulous archiving
that resembles that of a social scientist, the fact that you refrain from
didacticism is quite apparent. How does your relationship with documents alter
in different stages of the collection process? When do you decide to take a
break from collecting and intervene? What aspects are most crucial for you to
emphasize in your intervention?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">BK</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: In my work, I emphasize the
process. Thus, scattered and multipartite constructs may emerge out of my
works. I’ve been interested in the notion of collecting since childhood. I’ve
collected various objects at different times, like sticker books, tapes, music
albums, and exhibition invites. I want to highlight the way in which these
objects relate to memory and the ever-changing process of collecting. I start
to work on the transformation of this process into constructs to be exhibited
only when the state of collecting and research exhausts me and I’m crammed with
the objects and documents I’ve found. I can liken this state to that of the
crammed secondhand stores where objects lose their visibility. It is when my
mind, hard disk, and desk reach the point of overflowing that I want to stop
collecting, reduce the articles and intervene. Collectors do not grow weary of
the search; they cannot help but orient their instincts towards what they want
to find and get covered up in dust as they do so. I also have moments when I
say “OK, it’s done” or “come on, that’s it, we are doing the exhibition.” Thus
I can’t say that I’m exhibiting a completed transmission, artwork or visual
product. My priority lies with emphasizing the research process and presenting
various records and interpretations driven from it. I’m perhaps playing with it
because I’m bored with the dry and absolute state of a historical document
devoid of a story.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">ÖE: </span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Here I recall your collection of
visual materials on the state of traveling. Your work titled <i>Travel Log</i>
(2011) combines the photos you took in İzmir with the associative texts of a
writer who used to live in this city. Your “Café Recordis”(2011) exhibition
held in Gallery NON makes reference to ships and sea shores while dealing
with the actions of waiting and wandering. Both works make me think of the
links between environmental and personal transformations. How do the concepts
of belonging, reminiscence, nostalgia, and the state of traveling link to one
another in these works for you?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">BK</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: This is a state of restless
wandering. I associate it with certain examples in literature. Upon Fatih
Özgüven’s advice I started reading Antonio Tabucchi; and I can say that the
spiritual and physical state of wandering that I’ve read there has a connection
with my works. Just like in Melih Cevdet Anday’s poem “The Disturbed Tree” or
in İlhan Berk’s “Yesterday I Took to the Hills, I Was Not Home”, I am
questioning the act of setting off on the road with a heavy heart caught
between dreams and reality. As one wanders, history and time continue their
flow; and one continues to bear witness. It is also possible to read this
condition as a sociological excavation or mental archeology. A social and
ideological comparison between the past and current events reinforces this state
of chagrin. I feel increasingly anachronistic, as if I live in the wrong age or
I am the wrong person; that I’ve been unable to keep up with the social, urban,
and many other transformations; that I’ve been cut off from communication and
have become restless as a result. My works thus emerge as the product of such a
mind-state.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://m-est.org/2012/12/03/collectors-do-not-grow-weary-of-the-search/bk_hastailebina/"><span style="color: blue; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;"><span style="mso-ignore: vglayout;"><br /></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">ÖE</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: Finally let’s touch upon your
recent exhibition titled “The Sick and the Building” (2012). This time you
approach personal transformations from a different angle; memory and nostalgia
are replaced with uniformity, apathy, and timelessness. Do you think you look
at the relationship between the individual and the space in a different way?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">BK</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">: My previous exhibition “Café
Recordis” coincided with my return from military service; it emerged as the
reflection of a mind-state focused on wandering with the past and memory,
motion as well as emancipation. It was a retrospective journey into a spiritual
past and also a journey showing that I can pace, that I can move. There were
interspaces like the harbor, the seashore, and the street.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">“The Sick
and the Building” is more about returning after a bit of wandering and closure.
It focuses specifically on the concept of time and processes whereby the
relationship between time and human spirit gets interwoven with the workings of
bureaucracy and public buildings. I am interested in the conflict between
institutional time that seems almost static, and personal time buried in
routine going on for years on end as if it has no end or no beginning, and then
just wasting away. This is also related to the sense of living over and over
again (like it was just yesterday), having lost the knowledge of which day you
started doing the same things. This exhibition can also be viewed as a
self-portrait; because it looks at the space and the person within that space.
It throws a wink at literature and cinema dealing with such themes of haunted
houses and labyrinths, while at the same time playing with links between
modernity and institutionalization. Here is a more condensed and gloomy state
of entanglement. I think this exhibition is focused on the idea of wandering in
a place with its perimeters woven in a systematic web and where the slow flow
of time is killed; and putting up resistance by looking for a way out.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Borga
Kantürk is an artist based in Izmir. He holds a graduate degree and proficiency
in art from the Department of Painting at the Faculty of Fine Arts at Dokuz
Eylül University. Borga participated in artist residency programs at La Friche,
Sextant Et Plus, Marseille, France (2009) and HIAP (Helsinki International
Artist-in-Residence Programme), Helsinki, Finland (2005). His most recent solo
shows include “The Sick and the Building,” Galeri NON, Istanbul (2012), “Cafe
Recordis,” Galeri NON, Istanbul (2011), and “Tanıklık Mesafesi,” Institut
Française Exhibition Hall, Izmir (2009). He is one of the co-founders of K2
artist’s initiative (2003-2007) and “KUTU” Mobile Art Space (2002-2009).</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-13751504389953830702012-11-28T04:02:00.000-08:002012-11-28T00:31:18.519-08:00Biriktiriciler aramaktan usanmazlar * Özge Ersoy / Borga Kantürk<span lang="TR"> * Bu söyleşi ilk olarak <i>Biriktiriciler aramaktan usanmazlar</i> başlığıyla <i>FULL Art Prize 2012 </i>kataloğunda yayınlanmıştır. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNDR_fPcE1wIICtxInPGt9GzgK-eqv_S0nIoCxzT1Jqslmrde8A21yzz23p6zit-tOG291OVJ6pioRsTHVA2jZuXIom6qGPQN6aoUyPPsziQFBUrNtECfhVqItzDBc91lvf-1j/s1600/borga-kanturk-yaz-deftere-2012.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNDR_fPcE1wIICtxInPGt9GzgK-eqv_S0nIoCxzT1Jqslmrde8A21yzz23p6zit-tOG291OVJ6pioRsTHVA2jZuXIom6qGPQN6aoUyPPsziQFBUrNtECfhVqItzDBc91lvf-1j/s400/borga-kanturk-yaz-deftere-2012.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span lang="TR"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>TR</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">Söyleşi: Borga Kantürk – Özge Ersoy</span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">Özge Ersoy:</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;"> Borga, çizimlerin hakkında bir soruyla başlamak istiyorum. Son dönem
çalışmalarındaki desenlerin, bulduğun ve biriktirdiğin fotoğraflardan, dijital
görsellerden, gazete kupürlerinden yola çıkıyor. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Öteki Zidane</span> (2010) isimli enstalasyonunun merkezinde, 1980’lerde
Cezayir Milli Takımı’nda oynayan futbolcu Djemal Zidane’a dair ürettiğin çizimler
var. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Safları Sıklaştırmak</span> (2009-2011)
için sahalarda ve tribünlerde belgelenen, direniş ve mücadeleyi konu alan
pankartları, formaları, oyuncuları çizdin. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Yaz
Deftere</span>’de (2012) ise Hrant Dink’i kırmızıyla, Lefter Küçükandonyadis’i
maviyle, Beyoğlu Emniyet Müdürlüğü’nde boynundan vurularak öldürülen Festus
Okey’i siyah renkle resmettin. Bu çalışmalar için topladığın belgelere müdahale
ederek onları baştan yarattığını, dolayısıyla elindeki belgeyi kişiselleştirdiğini
söylemek mümkün. Bir yandan, çizimlerinle konu aldığın kişilere biat ettiğin
düşünülebilir. Diğer yandan da, el emeği ve yavaş üretimi tercih ederek kendine
ait bir söylem yaratıyor olabilirsin. Çizimlerinle kurduğun ilişkiden
bahsedebilir misin? </span><span style="mso-ansi-language: TR; mso-ascii-font-family: Cambria; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: Cambria;">Bu ilişki
bahsettiğim çalışmalarında farklılık gösteriyor mu?</span></i><span style="font-family: "Times","serif"; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">Borga Kantürk</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">: Çizim yapmak, konu aldığım kişiye veya olaya yakınlık duymak, bunlarla
empati kurmak demek benim için. Bu mantıkta üretmeye 2008’de başladım.
Pratiğimin küratörlük ve sanatçılık arasında gidip gelmesinin bu üretimle yakın
bir ilişkisi olduğunu söylemem gerekiyor. Bir yandan küratörlüğün çalışma
pratiğinden gelen, sözlü tarihin ve kayıt dışı olanın tarihsel araştırmasını
yapma ve arşiv oluşturma dürtüsüne sahibim. Diğer yandan ise sanatçı kimliğimle
bir tanık veya anlatıcı rolü üstlenerek bu arşivi izleyiciye iletmekle
ilgileniyorum. Sanatçı olarak yapmak istediğim, yakınlık duyduğum durumları ve
süreçleri ele almak ve bunların sınırlarını bulanıklaştırmak. Kalem ve kağıt en
sade ve en insani kayıt tutma aracı bence. Notlar alan, kayda geçiren ve
yorumlayan bir yazar olmaktansa çizerek belgelemeyi tercih ediyorum diyebilirim.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span style="mso-ansi-language: TR;">Belgelemeyle ilgili
takıntım 2001–2002’den beri var aslında. Eskiden kendi evraklarımı yeniden üretirdim;
resmederek, çizerek veya üzerlerinden geçerek. Bir sergimin afişini elle
belgeleyerek başladım bu sürece. Daha sonra karbon kağıdı kullanmaya karar
verdim. İz bırakırken, üzerinden geçtiğim şeyin altta nasıl çıkacağını görememekle
ilgileniyordum. Bu mantıkla günlükler ürettim. Bugünlerde ise bu izlerin statü,
devlet ve bürokrasi ile ilişkisi üzerine kafa yoruyorum. Tarihsel hafıza nasıl kayda
geçiriliyor, kaybediliyor veya kayıt dışı bırakılıyor? Karbon kağıdı statünün
bir simgesi. Kırmızı, mavi ve siyah renkleri de burada önem kazanıyor. Devlet dairelerinde
kullanılan, resmi mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nı ve
ideolojiyi temsil eden üç rengin tükenmez kalemler, damga-mühürler ve karbon
kağıtlarıyla ilişkisiyle ilgileniyorum.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">ÖE:</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;"> Çizim
tekniğini kullanarak müelliflik fikrini sorguluyorsun aynı zamanda. Yeni,
yepyeni bir üretim yapma dürtüsüne karşı durma, daha sakin, düşünsel bağlar
kurma derdin var sanki.</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">BK:</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">
Çizim konusundaki fikirlerim 2005’te katıldığım Helsinki Misafir Sanatçı
Programı’nda şekillendi. Bu dönemde her gün bir çizim yaptım; çizimlerim bir
eyleme, bıraktığım izlere dönüştü. Süreci, gün gün ilerleyen bir bütünü vurgulamaya
çalışıyordum. Bu aynı zamanda bir tür aidiyet sorgulaması benim için. Ancak
tekil ve eşsiz bir üretim yapma hissi söz konusu değil. Daha ziyade On Kawara’nın
yaşanan günü işaret eden işlerindeki duruşa yakın gibi. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: TR;">Borges’in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Babil Kitaplığı</i> adı altında derlenmiş
bir antoloji/arşiv çalışması var. Kısa öykülerden seçkiler yapan bu proje bir
anlamda Borges’i işaretliyor, onun bakışını ifade ediyor. Bu kitap dizisindeki öykülerin
çoğunu önceden biliyoruz aslında. İçinde Poe da var, Melville de… Borges’in neden
bu güzerg</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">hı, yan yanalığı ve biraradalığı üreterek bize
böyle bir bütün sunmak istediği sorusu heyecan verici geliyor bana. İşaret eden
ve izleri takip eden birinin yol göstericiliği var burada. Farklı zamanlardan
gelen tüm bu küçük anlatıların, parçaların belli bir zaman aralığında bir
seriye, mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">na
dönüştürülmesi adına sarf edilen özverili bir çaba bu. Buradan çıkışla,
editörlük yapan, derleyen, arşivleyen, tanık olan, koruyan, saklayan ve
sakladığını paylaşan bir sanatçı modeli kurguluyorum kendim için.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">ÖE: </span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">Çizimlerini ve arşivini mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nla
ilişkilendirmek sıkça başvurduğun bir yöntem. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Öteki Zidane</span>’daki çizimler, özel ürettiğin bir duvar kağıdının
üzerinde, kırmızı-yeşil-beyaza boyadığın plastik sandalyelerin karşısında
sergileniyor. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Safları Sıklaştırmak</span>’ta
ise çizimler güneş formunu çağrıştıracak şekilde diziliyor; bazı enstalasyonlarda
Brezilyalı futbolcu Socrates’e referanslı neon bir yazıyla –“um coracao, um
corpo, um sol” (tek yürek, tek vücut, tek güneş)– beraber görülüyor. Başka bir
deyişle, çizimleri tek başlarına sergileyeceğine onları enstalasyonların
parçası olarak kurguluyorsun. Desen-mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">n ilişkisini
nasıl kurduğundan bahseder misin? Bu tercihinle belgelerle arandaki kişisel
bağı vurguluyor olabilir misin?</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">BK</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">:
Derdim atmosfer yaratabilmek. Sergi mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nı eninde
sonunda içinde yaşanan bir alan. Hele dış mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nı
da bu kurguya, işe dahil ediyorsan... Bu dış alanın, kamusallığı senin müdahalen
dışında yaşanan, hafızası olan bir mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">n olduğunu
zaten yadsıyamazsın. Atmosfer ve oda gibi bir özel alan yaratma fikri kitap ve
günlük olarak tasarlanan işlerde de var. Kitap, başı ve sonu olan bir süreç ve
o sürecin kapladığı bir hacim var; kurgu ona göre şekilleniyor. Kitabın kamusalla
ilişkisi kafede veya kütüphanede onunla iletişime girdiği zaman şekillenmeye
başlıyor. Bu çizim işleri bazen kitaplaşsın diye, bazen de bir mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">n enstalasyonu olarak kurgulanıyorlar. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: TR;">Bu noktada küratöryel
çalışmalarımla da bir ilişki kurabilirim. 2002’de kurduğum KUTU Taşınabilir
Sanat Mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nı da kendine bir alan yaratmak, daha sonra o
alanı diğer bir mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">na adapte
etmek derdindeydi. İçerisinde sanat işlerini sergilemek, bunu yaparken
sanatçıların üretimlerine, söylemlerine korunaklı, işaretlenmiş bir bölge, bir alan
yaratmak, bir çeşit izolasyon sağlamaktı arzum. KUTU, sanatçı için ise “kendine
ait bir oda” üretmek gibi bir fikirden yola çıkıyordu.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span style="mso-ansi-language: TR;">Enstalasyonlarımda da sınırları
özenle çizilmiş, işaretlenmiş bir ara bölge yaratma ihtiyacı duyuyorum; bir
müze kesiti veya bir sahne gibi. Bu tür bir kurguda, bu belge niteliği taşıyan
ama kişisel müdahale görmüş üretimler, gazetelerde veya kendi başlarına sadece
bir olayı, durumu işaret ettikleri halleriyle yer alıyorlar. Arşivi veya bir
külliyatı düşünelim: Bir bütünün parçaları gibi olmaya daha mesafeliler,
ayrıştırılmış ve tekler. Zamansal dizgeden koparılmışlar; tek bir tarihi
gerçeklikten, belirsizliği de çağrıştıran bir anımsamaya, anımsatmaya dönüşmüşler.
Ben bu üretimlerin birleştirici bir atmosfer içerisinde sunulmasını tercih
ediyorum. İşin küratöryel ve editoryal tarafı işte bu noktada devreye giriyor.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">ÖE: </span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">Biriktirme ve arşiv oluşturma dürtüne geri dönelim. Araştırmalarının
kapsamı ve ciddiyeti düşünüldüğünde belgeselci bir tavrı benimsediğini söylemek
mümkün. Sosyal bilimci titizliğindeki arşivciliğine rağmen didaktiklikten
sakındığın gözden kaçmıyor. Belgelerle olan ilişkin toplama sürecinin farklı safhalarında
nasıl değişiyor? Ne zaman toplamaya ara verip müdahale etmeye karar veriyorsun?
Müdahaleyi yaparken neyi vurgulamak önemli senin için?</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">BK</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">: Üretimlerimde
süreci vurguluyorum. Bu yüzden dağınık ve çok parçalı kurgular ortaya
çıkabiliyor işlerimde. Toplayıcılık fikriyle çocukluğumdan beri ilgileniyorum.
Farklı zamanlarda çıkartma kitabı, kaset, müzik albümü ve sergi davetiyesi gibi
birçok nesne biriktirdim. Bunların bellekle olan ilişkisini ve sürekli değişen
bir toplama sürecini öne çıkarmak istiyorum. Bu sürecin sergilenecek kurgulara
dönüşmesi ile ilgili çalışmalara ise, toplama ve araştırma hali beni çok
sıkıştırdığında, bulduğum nesnelerden ve belgelerden ötürü kıpırdayacak halim
kalmadığında başlıyorum. Bu durumu eskici dükk</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">nlarındaki
sıkışma ve görünürlüğü yitirme haline de benzetebilirim. Zihnim, harddiskim,
masam dolup taştığında toplamayı bırakmak, eksiltmek, müdahale etmek istiyorum.
Biriktiriciler aramaktan usanmazlar; sezgilerini bulmak istedikleri şeylere
yöneltip toza bulanmaktan alıkoyamazlar kendilerini. Benim de “bitti, evet” ya
da “e hadi artık ama, sergileyeceğiz” dediğim anlar oluyor. Bu yüzden
tamamlanmış bir aktarım, yapıt ya da görsel ürün gösterdiğimi söyleyemem. Önceliğim
daha ziyade araştırma sürecini vurgulamak, buradan çeşitli kayıtlar ve yorumlar
sunmak. Hik</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">yesi olmayan
tarihsel bir belgenin kuru ve mutlak hali bana sıkıcı geleceği için onunla
oynuyorum belki de.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">ÖE: </span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">Seyahat haline dair topladığın görseller aklıma geliyor bu noktada. <span style="mso-bidi-font-style: normal;">Sayfiye Raporu</span> (2011) isimli çalışman,
İzmir’de çektiğin fotoğrafları eskiden bu şehirde yaşayan bir yazarın çağrışımsal
metinleriyle bir araya getiriyor.<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> </b>Galeri
NON’da gerçekleştirdiğin “Café Recordis”<span style="mso-bidi-font-style: normal;"> </span>(2011)
sergin ise gemilere, sahillere göndermeler yaparken bekleme, gezme eylemlerini
kurcalıyor. İki çalışma da çevresel dönüşümler ile kişisel değişimler
arasındaki bağları düşündürüyor bana. Seyahat hali, aidiyet, anımsama, nostalji
kavramları bu işlerde nasıl birbirine bağlanıyor senin için?</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">BK</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">: Huzursuz
bir gezinme hali bu. Bu durum edebiyattaki örnekleri çağrıştırıyor bana. Fatih Özgüven’in
tavsiyesiyle Antonio Tabucchi okumaya başlamıştım; oradaki ruhsal ve bedensel
gezinme halinin işlerimle bağlantısı var diyebilirim. Melih Cevdet Anday’ın “Rahatı
Kaçan Ağaç” şiirindeki veya İlhan Berk’in “Dün Dağlarda Dolaştım Evde
Yoktum”undaki gibi bir iç sıkıntısı ile düş ve gerçeklik arasında yola çıkma
eylemini sorguluyorum. Gezerken tarih ve zaman akışını sürdürüyor; tanıklıklar
devam ediyor. Bu durumu sosyolojik bir kazı işlemi veya zihinsel arkeoloji
olarak okumak da mümkün. Geçmişteki olayları şimdi yaşananlarla toplumsal ve
ideolojik olarak karşılaştırmak bu iç sıkıntısını daha da artırıyor. Kendimi
giderek daha fazla yanlış zamandaymışım ve yanlış insanmışım gibi hissediyorum;
toplumsal, kentsel ve daha birçok tür dönüşüme ayak uyduramadığımı, iletişimden
kopup huzursuzlaştığımı düşünüyorum. Çalışmalarım da böyle bir ruh halinin eseri
olarak ortaya çıkıyor. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: TR;">ÖE</span></b><span style="mso-ansi-language: TR;">:
Son olarak “Hasta ile Bina” (2012) sergine değinelim. Bu sergide kişisel
dönüşümlere farklı bir açıdan yaklaşıyorsun; bellek ve nostaljinin yerini
tektiplik, kayıtsızlık ve zamansızlık alıyor. Bu çalışmanla birey ve mek</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">â</span><span style="mso-ansi-language: TR;">n arasındaki ilişkiyi başka bir gözle ele aldığını
söyleyebilir miyiz? </span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>BK</b>: Bundan
önceki sergim “Café Recordis”<i> </i>askerlikten
dönüşüme denk geldi; geçmişle, hafızayla gezme, kıpırdama ve özgürleşmeye dair
bir ruh halinin yansıması olarak ortaya çıktı. Hem bir ruhsal geçmişi
değerlendirme seyahatiydi, hem de adımlayabiliyor, hareket edebiliyor olduğumu
gösteren bir seyahat. Liman, sahil ve sokak gibi ara alanlar vardı.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: small;">“Hasta
ile Bina”<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=19745685" name="_GoBack"></a> ise biraz gezmenin sonrasındaki geri dönüş ve
kapanma ile ilgili. Özellikle zaman kavramına ve zaman-insan ruhu ilişkisinin
bürokrasinin işleyişine ve kamu binalarına bulaştığı süreçlere odaklanıyor. Kurumsal
zamanın geçmek bilmeyişi ile rutine gömülen, kişiye ait zamanın başı-sonu belli
değilmişçesine yıllarca devam etmesi, tükenmesi arasındaki çelişki ilgimi
çekiyor. Bahsettiklerim, aynı şeyleri yapmaya hangi gün başladığının bilgisini kaybederek
(daha dün gibi) tekrar tekrar yaşama hissiyle de alakalı. Bu sergi bir
otoportre olarak da görülebilir; mekâna ve mekânın içindeki kişiye bakıyor çünkü. Perili ev ve
labirent temalarından yola çıkan edebiyat ve sinemaya göz kırpıyor; aynı
zamanda da modernite ile kurumsallaşma arasındaki bağları kurcalıyor. Daha
sıkışmış ve kasvetli bir dolanma hali mevcut. Bu sergi dış çeperleri sistemli
bir ağ ile örülmüş, yavaş akan zamanın öldürüldüğü bir yerde gezintiye çıkma ve
bir kaçış noktası arayarak direnme fikrine odaklı bana göre.</span> Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-83608150398993488272012-11-28T00:19:00.003-08:002012-11-28T00:30:08.914-08:00Hasta eden Binalar*- Çiğdem Zeytin* Bu yazının kısaltılmış versiyonu ilk olarak İCE Magazine 9. sayıda yayımlanmıştır.<br />
(Aralık 2012)<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia3hwicbsrrgitrsur4QjWk5Ndn2LanDGWzTbBtL3DaW9qA569BLvDQvo411rlrSZ0yCuScJSYw-ra0dTZKEXapvN9LYppN9lbMuwFLSNzkQ4J8R2xXWEM4KhgFk4TahosE6WN/s1600/_MG_1943_web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia3hwicbsrrgitrsur4QjWk5Ndn2LanDGWzTbBtL3DaW9qA569BLvDQvo411rlrSZ0yCuScJSYw-ra0dTZKEXapvN9LYppN9lbMuwFLSNzkQ4J8R2xXWEM4KhgFk4TahosE6WN/s400/_MG_1943_web.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsyj5DiqzgBSzzru0QTNrrtBCK4PD-XFcaZU0F_Qu2ZdY0DaJ4-EjkZqKjctpbXWEsDQ5qrlsnwCzhZs9GddiVRwbcpKZA1jzvcBGMdbThp4Fud1HhGlMer1dlV2dOyTLz6Kpk/s1600/_MG_1913_web.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"></a>
<br />
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
Hasta ile Bina, Sergiden Görünüm, Galeri NON,</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
25 Eylül - 3 Kasım 2012, Fotoğraf: Rıdvan Bayrakoğlu</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOEw1hOt0oUYAxTMu4_S8SOXvY583mOIcjdDkLehGDnDMAxcWU5bZL8Gv2bM-KWuhI9nkCegErP3VlCDqQlrc29OJ-xpHRdFowU04AM7yJxYYUcbidxNGJqXsEjBq9rDH0wBfe/s1600/_MG_1911_web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Hasta eden Binalar</span></b><br />
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Çiğdem Zeyin </span></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;"><br /></span></b></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Borga Kantürk insanın
bulunduğu mekanla ilişkilendiği süre içinde bilinç üstü ve bilinç dışı
yolculuklarına değindiği Cafe Recordis Sergisi’nin ardından Eylül’ün ikinci
yarısında gerçekleşmekte olan ikinci sergisi ile başka bir mekana odaklanıyor:
Devlet binalarına.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Sergiye adını
veren “Hasta Bina” teması adını, Dünya Sağlık Örgütü (WTO) tarafından 1984
yılında resmi olarak adlandırılmış bir hastalıktan, “Hasta Bina Sendromu”ndan
(Sick Building Syndrome) [HBS] alıyor. Kısaca özetlenirse HBS, kişinin çalışma
alanı (genellikle ofis ortamları) ile ilişkili şikâyetlerinin bileşkesi olarak
tanımlanıyor.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Sergiyi gezmeden
önce Hasta ve Bina temasının aklımda ilk uyandırdığı çağrışım faşizmin
binalarına yönelik oldu. Tıpkı serginin temasında ifade edildiği gibi insanı
hasta eden bir sistemin inşa edilmiş meşruiyetlerini temsil eden faşizmin
binaları da gün içinde ağırladığı sayısız insanı, içerden dışarıya hareketleri
esnasında bazı şeylere maruz bırakır. Sizce bir bina bir insanı baskıya maruz
bırakacak bir iradeye sahip midir ya da nasıl olur da sıradan bir taş yığını
bir insanın üzerinde baskı yaratabilir?</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Gündelik
hayatımızı kuşatmış olan pek çok detayda olduğu gibi etrafımızı kuşatan habitat
içinde dahil edildiğimiz sistemin bize dayatmaları olduğu şüphe götürmez bir
gerçek. Binalar, insanlığın yüzyıllar boyunca maruz kaldığı, dahil edildiği ya
da kendi elleriyle inşa ettiği sistemleri medeniyete dönüştüren ikonik
metaforlar olarak tanımlanabilirler. Babil’in Asma Bahçeleri’nden, Colosseum’a,
Nazi Almanya’sının tasarlanmış şehirlerine ve Panopticon’a kadar pek çok örnek
verilebilir. Gücün ve iktidarın, refahın ve zenginliğin temsili olan binalar
gündelik amaçlarından çok daha fazlasını temsil ederler. Bu noktada tam da
karşı kutba geçip ideolojik dönüşümleri de<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>göz önünde bulunduruyor olmak doğru olur. Tarihsel akış içinde çeşitli
ideolojilerin temsillerine maruz kaldığımız binaların pek çoğu günümüz
dünyasında içeriksiz birer yığına dönüşerek kimliksizleşiyorlar da. </span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Hasta ile Bina’da
çalışılan binanın merkezinde geçirilen zaman ve bu zamanın belirsizliğine
odaklanılmış bir kurgu söz konusu diyor Kantürk. Dört bölüm halinde kurgulanmış
olan sergi gündelik yaşamımızın akışına göre sıralanmış. </span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Sergi alanını
uygun kurguyla gezdiğimizde rutin bir çalışma gününün başlangıcındaymışız gibi
hissedebiliriz. Zira sergi alanına girdiğimizde bizi öncelikle çalışma
alanımızı içinde barındıran binaya yaklaştığımız çevre karşılıyor. Evet, her
gün arşınladığımız yolların temsillerinden geçerek binaya doğru yaklaşıyoruz.
Yeni bir güne uyanır gibi topraktan yükselen bina küçük bir uyanış
halindeymişçesine bizi bekliyormuş gibi görünse de içine girdiğimizde
varlığıyla varoluş biçimlerimizi tanımlayacak olan bina bize biraz soğuk, biraz
ruhsuz geliyor.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Borga Kantürk’ün
binaya girişimiz öncesinde bizi binaya yöneltirken ki tavrı ve üslubu binanın
içindeyken ve bina dışına çıktığımızda da bizlere bulunduğumuz anı olumlamaya
çalıştığımız kaçış noktaları verir şekilde kendini gösteriyor.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Kaçış noktaları
hayatımızın büyük bir bölümünü kaplayan küçük detaylar. Merkezinde yer
aldığımız mekanların ortasında sıkışmış olduğumuz anları esnetebilmek için
kaçış noktalarına ihtiyacımız var. Sigara odaları, kafeterya, fotokopi odası,
teras, yangın merdiveni, bizi tuvalete götüren koridor...<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Gün içinde bulunduğumuz binadan çıkıp kendi
gerçekliğimize, kendi dünyamıza gidebileceğimiz alanlar, pencereler ve objeler
yaratırız.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kendimize gerek düşünsel,
gerekse fiziksel kaçış noktaları yaratarak bina içinde binanın tanımladığı var
oluş biçimlerimize yönelik algımızı manipüle ederiz. Kendi kendimize
kurguladığımız zihin oyunları, kaçış noktalarından esinlenir. Yangın
merdiveninde içtiğimiz sigaramızın dumanını göğe üflerken, gökyüzünün bir ucuna
takılan gözümüz bizi binadan çıkararak başka bir dünyanın varlığını müjdeler.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Borga Kantürk’ün
Hasta ile Bina çalışmasında gördüğümüz önemli detaylardan biri de budur. Bina
ile ilişkimizde ruhumuzu hasta eden bütün kalıpların dışına çıkmak için
attığımız adımlara ve hamlelerimize işaret eder. İşaret ettiği bu durum bina
ile ilişkimizde binanın dışındayken içinde olduğumuz yerin neresi olduğunu
sorgulatırken, içindeyken gedikler bularak kaçtığımız binanın dışındaki dünya
arasında sıkışan varlığımıza dair bir resim sunar. </span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #333333; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Uzayan saniyeler, kısalan saatler...</span></b></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Sonsuza uzanan
bir koridorda ilerliyoruz, gideceğimiz yer idari oda ya da başka bir oda
olabilir<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>fakat bizi bulunduğumuz yerden
diğer noktaya götürecek olan koridor uzun, ıssız ve bitmeyecekmişçesine
karşımızda uzanıyor. Çalıştığımız binalarda bir yerden bir yere geçişimizi
sağlayan ya da bir başka odaya geçmeden önce bizleri ağırlayan koridorlar
binanın içinde yaşadığımız zaman algımıza dair çeşitli yanılsamalar yaratırlar.
</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">İçeriye girmek
için bekliyoruz. Önünde durduğumuz odanın kapısını ve koridorun zemininde yer
alan küçük mozaik taşlarını seyrediyoruz. Zaman uzadıkça uzuyor. İçeri ne zaman
alınacağız, daha ne kadar bekleyeceğiz? Mozaik zemin genişledikçe genişliyor.
Zaman genişledikçe mozaik zemin de genişliyor. Sonunda sonsuza uzanan bir uzay
tasavvuruna dönüşen mozaik zemin, bizi uzayın ortasında bir yerde bir odanın
önünde bekleme durumunda taşır hale geliyor. Sanatçı binanın yarattığı
sanrılardan yeni dünyalar yaratan bireyin duygu durumlarına ve düşünce
sekanslarına göndermeler yaptığı eserlerinde içinde çalıştığımız binayı basit
bir ifade içinde tanımlamaktan öteye taşıyarak bina ile olan ilişkimizde
katmanlar halinde genişleyen düşüncelerimiz ve duygulanımlarımızı öne
çıkarıyor.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Peki binanın
genelinden özeline bina içinde çalıştığımız ve bizim olan özel alana
geldiğimizde bizleri neler bekliyor. Masamızın üstünde yer akan bir takvim,
duvarda yer alan kalitesiz baskısıyla endam eden otantik bir fotoğraf ya da
sanat tarihinden popüler bir reprodüksiyon, yazıcı, sebil ve diğer objeler...
Binanın kimliğimizi ve alanımızı tanımlayışının önüne bir nebze de olsa geçme
isteği pek çoğumuzu, toplumsal hayatın sokaktaki akışından uzak düşmemek adına
kitlesel mecralarla buluşturur. Gazete haberleri, küçük bir televizyon ya da
internet bizi bulunduğumuz ortamın dışına çıkarırken, aidiyetlerimize dair yeni
tanımlamalar yapmamıza olanak sağlar. Bunlar bir mekanın temsil ettiklerinin
üzerimizde yarattığı tutukluluk hallerine karşı geliştirdiğimiz firar etme
yollarıdır. Binanın duvarlarının arkasında dışarıda gerçekleşen siyasi,
ekonomik, politik ya da gündelik olaylarla olan bağımızı koparmamak için
bireyselden toplumsala uzanan yolculuğumuzda dış dünyaya açılan en önemli
pencereler arasında yerini alır gazeteler, dergiler ya da portatif ekranlar. </span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Peki iç dünyamız,
daha doğrusu bünyemizin içinde bulunduğu mekana yönelik refleksleri nelerdir?
Çekmeceye uzanan el, bir bardak su ve bir kaç çeşit ilaç sorumuzun cevabı
olabilir. Bünyemizin verdiği fizyolojik tepkileri hafifletebilir ya da
karşılayabilir güce gelebilmek için ilaçlar, vitaminler kullanmaya başlarız. Bu
içinde bulunduğumuz durumun çok da iç açıcı olmadığını gösterir. Hasta Bina
Sendromu kendini sürekli hissettirir ve biz düşüncelerle örülmüş binaların
içinde var oluşumuza, kimliğimize ve gerçekliğimize dair semptomlar yaşamaya
devam ederiz.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Hasta ile Bina
mesleği eğitmenlik olan sanatçı Borga Kantürk’ün mekanla ilişkisini sorgularken
kendi çalışma hayatından yola çıkışla deneyimlerini yeni formlara dönüştürdüğü
bir çalışma. Sanatçı ise gerek günlük rutin çalışma hayatımızda resmi
belleklerden silinen, gerekse her gün yeniden tanımlanan kimliğimize dair yeni
perspektifler açan tutarlı anlatıma ve etkili üslubu sahip.</span></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="normal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Georgia; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Georgia;">Borga Kantürk’ün
Hasta ile Bina temalı sergisinden yola çıkışla sergi üzerinden bireyin bina ile
ilişkisini değerlendirdiğimiz bu yazıda vardığımız nokta aynı oluyor.
Çalıştığımız binalar temsil ettikleri sistemler, ideolojiler, politik ve
ekonomik temsilleri nedeniyle bizler için yaşam alanlarından ziyade yaşayamama
hallerini tetikleyen mekanlara dönüşüyor. </span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-3568121307943921552012-11-27T00:21:00.004-08:002012-11-27T00:28:10.157-08:00Müzmin Bürokrasi: Gizem Karakaş Söyleşisi, Art Unlimited Dergisi, Aralık 2012<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>TR</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn1X3-HMO7bn7Yuu_iTWNcGjojFtL-aM4u0YMid-6DD50Mlw5f7HEu32un-66FNAiMLOYeSuk6woetesYcUiOZfQju_1yeUaH0uz2n-J2ff6yQu_0KcUygn4tq2UGt5AJHZiRQ/s1600/artunlimited-kas%C4%B1m-BorgaKant%C3%BCrk-01.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn1X3-HMO7bn7Yuu_iTWNcGjojFtL-aM4u0YMid-6DD50Mlw5f7HEu32un-66FNAiMLOYeSuk6woetesYcUiOZfQju_1yeUaH0uz2n-J2ff6yQu_0KcUygn4tq2UGt5AJHZiRQ/s320/artunlimited-kas%C4%B1m-BorgaKant%C3%BCrk-01.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV3fWTLfRvQcKV8sD32FpqGN-MakVyXCZP0gSOLzwQMj5KwdA8gJzEvglK6hoABKqIdlfS_vu5PgIdBMyofz20aocPkIx1xoptMsoNF9IoxiJTf6gw_0y6FlpYf7Zp8N3-B47G/s1600/artunlimited-kas%C4%B1m-BorgaKant%C3%BCrk-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif";">Müzmin bürokrasi</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: small;">Borga Kantürk’ün 3 Kasım’a dek Galeri NON’da izlediğimiz “Hasta
ile Bina” sergisi, ismini Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından 1984 yılında,
resmi olarak adlandırılan Hasta Bina Sendromu’ndan alıyor. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif";">GİZEM KARAKAŞ</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Geçtiğimiz sene, Mayıs-Haziran ayları süresince Galeri
Non’da izlenebilen “Cafe Recordis” isimli sergisinde, galeri mekanını hayali
bir kafeye dönüştürerek bir tatil anısını tekrar yaşatan Borga Kantürk, bu
sezon okulların açıldığı, çalışanların tatilden dönüp yavaş yavaş ofislerini
doldurduğu Eylül ayında, sergi alanını kurumsal bir binaya çevirdi. 3 Kasım’a
dek Galeri NON’da izlediğimiz “Hasta ile Bina” sergisi, ismini Dünya Sağlık
Örgütü (WHO) tarafından 1984 yılında, resmi olarak adlandırılan “Hasta Bina
Sendromu”ndan alıyor. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Sergi ‘Kardeşler’ isimli eser ile açılıyor. İş, çerçeve içerisinde
yan yana yerleştirilmiş, birbirine benzer iki beton binanın polaroidlerinden
oluşuyor. İkisi de Dokuz Eylül Üniversitesi tarafından yaptırılan binalardan;
biri hastane, diğeri ise sanat okulu. İşlevleri tamamen farklı bu iki
fakültenin, kendi deyimi ile ‘iki kardeşin’ mimari benzerliklerine işaret eden
Kantürk, bu ironik işi ile serginin leitmotifini oluşturan
kurum-bürokrasi-çalışan döngüsünü, içine sanat<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>sektörünü de katarak ortaya koyuyor. Hasta, Bina, Üretim, Kurum, Direniş,
Statü ilişkilerini Borga Kantürk’ten dinledik. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV3fWTLfRvQcKV8sD32FpqGN-MakVyXCZP0gSOLzwQMj5KwdA8gJzEvglK6hoABKqIdlfS_vu5PgIdBMyofz20aocPkIx1xoptMsoNF9IoxiJTf6gw_0y6FlpYf7Zp8N3-B47G/s1600/artunlimited-kas%C4%B1m-BorgaKant%C3%BCrk-02.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV3fWTLfRvQcKV8sD32FpqGN-MakVyXCZP0gSOLzwQMj5KwdA8gJzEvglK6hoABKqIdlfS_vu5PgIdBMyofz20aocPkIx1xoptMsoNF9IoxiJTf6gw_0y6FlpYf7Zp8N3-B47G/s320/artunlimited-kas%C4%B1m-BorgaKant%C3%BCrk-02.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: yellow; color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Gizem Karakaş: Serginin ismi “Hasta
ile Bina”. Sergi boyunca ofis çalışanlarını ‘hasta eden’ binalara tanık </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">oluyoruz. Bu yerleştirme içinde
hastalar nerede konumlanıyor?</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Borga Kantürk:</span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;"> Burada aslında ikircikli bir durum söz konusu. Sergi adına
referans olan Hasta Bina Sendromu üzerinden hareket edersem, bu hastalığın
yarattığı etkiler üzerinden ortaya şöyle bir soru karmaşası çıkıyor: hasta olan
binanın kendisi mi, yoksa “hastalık” orada yaşayan, çalışan kişinin yaşadığı
fiziksel veya psikolojik rahatsızlıklar bütünü mü? Bina ve Kurum burada insanın
içerisinde kaybolduğu, ıssızlaştığı ve ufaldığı bazen de kapalı kapılar ardına
sığınarak koridorları ıssızlaştırdığı bir yer olarak sergide temsil ediliyor.
Sergi mekanının dört odasını kafamızda dolanan bu sorular eşliğinde gezerken orayı
yalnızlaşmış çalışanın gözünden görüyoruz.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Ofis, Koridor/Labirent, Bina ve
Seyir olmak üzere dört ayrı bölüme ayrılıyor sergi. Bu bölümleri ve
içeriklerini açıklayabilir misiniz?</span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Sergi Bina bölümüyle açılıyor (Gerçi girişte kısa bir tanıtım
bölümü söz konusu; oradaki küçük polaroidler ile neyle karşılaşacağımızın,
hikayenin neye yöneleceğinin kısa bir jeneriğini görüyor gibiyiz). Bina bölümü
iki hızlı kurgu, tekrar eden video görüntüleri ile sağa ve sola açılıyor. Bizi
sola yönlendiren video, söz konusu Bina’ya gidilen güzergahın, her gün
tekrarlanan o seyahatin hızlı tekrarlarını gösteriyor ve bizi hemen arkasındaki
Seyir bölümüne yönlendiriyor. Bu odadaki diğer video ise ‘Merdivenler’. Hızlıca
inilip çıkılan merdivenler bizi binanın içerisine ve sağdan devam edersek
Koridor/Labirent bölümüne yöneltiyor. Kısacası başta iki yol açan, sizi yol
ayrımında bırakan bir sergi kurgusu karşınıza çıkıyor. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Koridor/Labirent bölümü ise bize binanın iç ve dış
detaylarını bir omurga gibi duvarda gösteren siyah beyaz fotoğraf serisi ile
açılıyor. Dört adet renkli iç mekan enstantanesi ile izleyiciyi soğuk
koridordan Ofis’e doğru yönlendiriyor. Ofis ile Seyir arasında kapalı ve açık
üzerine işaret eden iki farklı uç olsa da, biri ferahlamaya, direnmeye, zamanın
esiri olmamaya, güç depolamaya işaret ediyor. Ofis, içeriden beyaz bir
laboratuar sunarken; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Seyir çalışanı manzaraya,
binadan giderek uzaklaşarak tekrar oraya döneceği yeni güne hazırlanmaya
çağırıyor.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Koridor/Labirent bölümünde
karşımıza fotoğraf serileri çıkıyor. Bu bölümde sergilediğiniz soğuk, boş ofis
ve bina peyzajları önceden tasarlanmış yerleştirmeler mi, yoksa doğal sahneler
mi?</span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Bütün bu odayı oluşturan görüntüler tamamen dokümanter nitelikte
imajlar. Ama onlara bakan ve kadrajlayan göz vasıtasıyla bu mekanları rutin
hallerinden yabancılaştırarak, bulundukları tarihin dışına, daha belirsiz bir
zaman aralığına öteleyecek çeşitli dokunuşlara (60’lı yıllardan kalma bir
fotoğraf makinesinin gözünden çekilmiş kare format fotoğraflar gibi) yer
veriliyor.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Bina, Koridor/Labirent
bölümlerinde sunulan eserler daha betimseller. İki bölümde yaptığınız
gözlemleri, tespitleri, izlenimlerinizi seyirci ile paylaştıktan sonra Ofis
bölümünde kendi ofisinizdeki malzemeleri, imkanları kullanarak yaptığınız
eserler ile adeta bir çıkış noktası arıyorsunuz. Bu bölümdeki, Michel de
Certeau’nun “peruk”</span></b><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=19745685#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: HI; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: HI; mso-font-kerning: .5pt;">[1]</span></b></span></span></span></b></span></a><b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;"> olarak adlandıracağı bu eserler, bir direnişin göstergesi mi?
Sizce sanat bu binalardan hasta çıkmamak için bir kurtuluş yolu mu?</span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Oda-sığınak fikri mekan içerisinde kendine ayrılan “boşluk=uzay”
fikrine karşılık geliyor. Evet bu odanın zamansallığını düşündüğümüzde,
“bina”nın, statükonun, bürokrasinin ağır hantal ve yaşlı gövdesinin yıllanmış
görüntüsünden, ritimsizliğinden gündelik rutine, günlük bir zaman akışına
ulaşıyor. Orada gündelik egzersizler ve denemeler söz konusu. Evet, bunları bir
direnme olarak görebiliriz. Vakit öldürmek, direnmek ve zamanı geçirmek de
denilebilir. Ofis materyalleri gazete, su şişesi ya da karbon kağıdı, kağıt
mendil gibi el altında bulunan günlük malzemelerdi. Limitleri ve sınırları
belirgin materyaller eşliğinde tüketilmesi, yaşanması gereken yeni bir günü
daha ortaya çıkarıyor. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Bir başkaldırıştan çok, kurulu
bir düzen içerisinde ayakta kalma çabası gibi...</span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Burada da referansı [Herman] Melville’in Katip Bartleby
karakterine yönlendirebiliriz. Bir çeşit “yapmamayı tercih etme” refleksi ile
bürokrasi içerisinde gündelik kaçış noktalarına yönelmek, onlar üzerinden ifade
alanları yaratmak. “Kurum içi kurumsal eleştiri” deniyor belki buna. Bu ne
kadar doğrudan ve inandırıcı tartışılır ama sanat artık her ortamın
şirketleştirildiği, yönetilebilir değerler olarak görüldüğü bir alan
içerisinde. Bu yorumun üzerine dışarıda olmak veya içeride olmak üzerinden;
bağımsız sanatçı olmak, akademisyen sanatçı olmak, dışarıda galeri temsili olan
sanatçı olmak ya da temsili reddeden tamamen sistemin dışında bir sanatçı olabilmek,
kayıt dışılık, görünürlük ve takip edilebilirlik gibi bir düşünceler yığını,
tümleşik sorunlar ağı üzerime üzerime geliyor. Özellikle Türkiye’de otuzlu
yaşlarda ve daha genç güncel sanatçı figürünün kendini ayakta tutabileceği, “Bugün
de yaşıyorum, devam ediyorum” diyebileceği umutlu bir zemin bulması artık çok
zormuş gibi geliyor bana. Zemini hep geniş tutmaya çalışıyorum ve o adacıkları,
bölgeler arası atlamaları gerçekleştiriyorum. Açıkçası bazen sanatçı, bazen
küratör, bazen akademisyen, bazen bir kolektifin içerisinde, bazen de galeri
temsili ile temsil edilebilen bir figüre geçiş yapabiliyorum. Zira şans
yanınızda olmadıkça maddi olarak hayatınızı sürdürebilmek, sanat üretimi için
gereken bütçe, gerekli eleştirel takviye ve destek olmaksızın görünürlük
sağlamak ve bağımsız olarak direnebilmek çok zor. Dönem itibariyle bu zeminler
arasında kendi evim diyebileceğim bir alan, saha arayıp durdum. Sanırım hiçbiri
şu ana kadar ne umutsuzluğumu, ne de kaygılarımı tümüyle yenebilmemi sağlayamadı.
Anlaşılabilen, takip edilen biri olabilecek bir alan içerisine yerleştirilmek,
tasnif edilmek, bir şeyleri seçmek ya da doğru bir bölge içinden seçilebilmek
gerekiyor. Türkiye’de 2007 sonrası giderek dönüşüme uğrayan yeni sanat
ortamında ürettiklerimle nerede ve ne kadar ayakta kalabiliyorum bilmiyorum.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Sergide birçok referans veriyorsunuz. Melville’in ‘Katip
Bartleby’si, Kafka’nın ‘Dönüşüm’ü, Perec’in ‘Hayat Kullanım Kılavuzu’ gibi
edebiyattan verdiğiniz referansların yanı sıra Ofis bölümünde Mondrian ve
Malevich’e göndermeler yapan işler de bulunuyor. </span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Mondrian’a atfen yapılmış üçlü bir seri var. Bunlar A4 boyutlarında
Mondrian’ın kullandığı mavi-sarı-kırmızı-beyaz ve siyah renklerde, malzeme
ofisinden alınmış karbon kağıtları ile yeniden üretilmiş çalışmalar.
Bürokrasinin alanı (uzayı) diyebileceğimiz ölçü olan A4 kağıt boyutlarındalar.
Burada yapılan küçük ironi, devlet-bürokrasi-sanat okulu-modern sanat gibi
kavramlar arasında yapılan hızlı gelgitler üzerine kurulu. Malevich’in siyah
karesine veya Ad Reinhardt kompozisyonlarına yönelebileceğimiz mütevazı
boyutlardaki çalışma, sanat-modernite-soyut üzerinden hareket ediyor. Adı
‘Steril Kompozisyon’. Steril, tıp dilinde üremeye elverişli olmayan, kısır ve
her türlü bakteri ve mikroptan arındırılmış anlamına geliyor. Burada alerjik
reaksiyonlar, nezle, grip veya bireysel temizlik ihtiyaçları için kullanılan
bir paket kağıt mendil materyal olarak kullanılmış. Mendil kullanarak yapılan
kısır ve en olası soyutlama, beyaz ve temiz olarak çerçevelenmiş haliyle bize
sunuluyor.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Dokuz Eylül Üniversitesi’nde
araştırma görevlisi olarak çalışıyorsunuz aynı zamanda. “Hasta </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">ile Bina” sergisindeki eserlerde de
çalıştığınız binayı, ofisinizi görüyoruz. Akademisyen bir sanatçı olmayı<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"> nasıl tanımlarsınız?</span></span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Mesai saatleri veya değerli evrak üzerinden tanımlamak mümkün
olabilir. Bu işin bürokratik boyutu benim tanımlamam değil. Sergideki birkaç
çalışmada orada çalışan bireye yapıştırılmış bu tanımlamaya referans veriliyor.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Akademisyen sanatçı olmak ise daraltmak, genişletmek veya
esnetmek, germek gibi iki ardıl hareketi barındırıyor. Ve sanatçının ifadesel
açılmalarının, akademisyenin planlı araştırma disiplini ile çarpışmasını
izliyorsunuz.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">G.K.: Geçen sene yine NON'da
açtığınız sergide hayali bir kafe olarak sunulan “Cafe Recordis”, üç bölüme
ayrılıyordu: Vapur İskelesi, Sahile İnmek ve Gezinti Caddesi. Sergilediğiniz
eserlerde kişisel hatıraların yanında, yine toplumsal belleğe gönderme yapan
objeler bulunuyordu. Bu iki sergide de bir yandan mekan-insan ilişkilerini
sorgularken diğer yandan kişisel deneyimleriniz, hatıralarınız üzerinden
toplumsal bir bilince, belleğe ulaşmaya çalışıyorsunuz sanki. Genel olarak
pratiğinizi insan-mekan ilişkileri üzerine empati kurmaya çalışan işler olarak
tanımlayabilir miyiz? </span></b><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">B.K.: </span></b><span style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family: Calibri;">Tanımlayabilirim veya sizin yaptığınız okumaya katılıyorum
diyebilirim. Son iki solo sergim aslında bir çeşit otobiyografi niteliğinde. Self-documentary
ile self-mockumentary arasında geçişler olarak nitelendirebileceğimiz
çalışmalar. İlki daha zihin içi bir seyahat ve belirsizlik üzerineydi, hatta
geçmişe dair bir geri düşünme, anımsama, karar arama fikri üzerinden hareket
ediyordu. Daha çok açılan, adımlayan, seyir ve seyahat halinde dolaşan bir
figürün portresi, biyografisi ve bilinçaltı gibiydi. Şimdiki ise mekan
içerisinde, içsel bir yapıda her gün orada ve bu anda olan, yıllar boyu da bulunacakmışçasına
sonsuzluğa hapsolan bir döngüyü anlatıyor. Kurumsal bir bina ve bürokratik yapı
için çalışan bireyin direnme, ayakta kalma çabalarından bir kesit diyebiliriz. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=19745685#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="Caractresdenotedebasdepage"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="Caractresdenotedebasdepage"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: HI; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: HI; mso-font-kerning: .5pt;">[1]</span></span></span></span></a></div>
<div class="footnotetext" style="page-break-before: always;">
‘Çalmakla, eşyaları
kendi çıkarları için alıkoymakla, makineleri kendi hesabı için kullanmakla
suçlanan ‘peruk yapan’ çalışan; özgür, yaratıcı ve hiçbir gelir beklemeden
yaptığı işlerle çalıştığı işletmenin zamanını harcar.’ Michel de Certeau, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">L’invention du quotidien 1. Arts de faire</i>,
s. 45</div>
<div class="MsoFootnoteText">
<br /></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-62912557384108119812012-11-13T06:08:00.002-08:002012-11-27T00:24:40.397-08:00Roportaj: Erman Ata Uncu - Borga Kantürk, Radikal Hayat / 29/10/2012<div style="text-align: left;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsyj5DiqzgBSzzru0QTNrrtBCK4PD-XFcaZU0F_Qu2ZdY0DaJ4-EjkZqKjctpbXWEsDQ5qrlsnwCzhZs9GddiVRwbcpKZA1jzvcBGMdbThp4Fud1HhGlMer1dlV2dOyTLz6Kpk/s1600/_MG_1913_web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsyj5DiqzgBSzzru0QTNrrtBCK4PD-XFcaZU0F_Qu2ZdY0DaJ4-EjkZqKjctpbXWEsDQ5qrlsnwCzhZs9GddiVRwbcpKZA1jzvcBGMdbThp4Fud1HhGlMer1dlV2dOyTLz6Kpk/s320/_MG_1913_web.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
Hasta ile Bina, Sergiden Görünüm, Galeri NON,</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
25 Eylül - 3 Kasım 2012, Fotoğraf: Rıdvan Bayrakoğlu</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqB4uGQrj0cHPTqbxrSbJzIY5KxNLEf6JCUUyDqvPuIHe3mSNn4h4ut_cP5DZevR5QXcQtnqskejPPYwQnjBUkREonCvtHM6CUZnR8VzRzZom-AFH-a50CJ-heGS8EsX5zuY77/s1600/_MG_1920_web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqB4uGQrj0cHPTqbxrSbJzIY5KxNLEf6JCUUyDqvPuIHe3mSNn4h4ut_cP5DZevR5QXcQtnqskejPPYwQnjBUkREonCvtHM6CUZnR8VzRzZom-AFH-a50CJ-heGS8EsX5zuY77/s320/_MG_1920_web.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
Hasta ile Bina, Sergiden Görünüm, Galeri NON,</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">
25 Eylül - 3 Kasım 2012, Fotoğraf: Rıdvan Bayrakoğlu</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>Bir ofis canlısının otoportresi</b><br />
ERMAN ATA UNCU, Radikal Hayat / 29/10/2012<br />
<br />
<span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 22px;"><b><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Bir ofis çalışanının sürekli hapşırıp aksıran veya kronik depresyondan mustarip bir çalışma arkadaşının olma olasılığı yüzde kaç acaba? Sigara-kahve molalarının, arada bir yapılabilen iş dışı sohbetlerin de kâr etmediği ‘Hasta Bina Sendromu’, Dünya Sağlık Örgütü’nce adı konulmadan önce de çoğunluğun malumuydu. Aynı zamanda Dokuz Eylül Üniversitesi’nde akademisyen olarak görev yapan güncel sanatçı Borga Kantürk, kendi ‘Hasta Bina’ deneyimlerinden, ‘Hasta ile Bina’ adını taşıyan bir sergi çıkarttı ortaya. Referans noktalarına akademisyenlik, memurluk ve sanatçılık arasındaki kan uyuşmazlığını, bürokrasinin boğuculuğu deyince ilk akla gelecek Kafka gibi isimleri yerleştiren Kantürk’ün sergisine, modern mimarinin en eğlenceli ‘kurbanlarından’ komedyen Jacques Tati’nin iyimserliği de bir şekilde giriyor. Kantürk’le buluştuk, sergisini konuştuk. </span></b></span><br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><b>Bir sanatçı olarak, daha çok beyaz yakalıların hayatıyla ilişkili hasta bina sendromu nasıl ilginizi çekti? </b></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Aslında bunun beyaz yakalıların sorunu olduğu düşüncesi yanlış… Sadece o alanın insanlarının yakalandığı hastalıklar olarak sunulduğu için biz böyle biliyoruz. Aslında ofis veya eski devlet dairelerinin çalışanları, orta sınıf, memur kökenli gelenekten gelen insanların bir sorunu. Bu sorun ilgimi çekti çünkü hem sanatçı olarak yaşıyorum hem de bir akademisyen olarak devlet kurumunda çalışıyorum. Zaten bu tarz bir bina ve o bina içerisinde takıntılar yapabileceğim çeşitli sorunlarla karşılaşıyorum. Kendi üzerimden de tecrübe edebildiğim için ilgimi çekti. Binanın hasta olma fikrine<a class="IndexLink" href="http://www.radikal.com.tr/index/Dunya-Saglik-Orgutu" style="border: 0px; color: rgb(59, 89, 152) !important; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Dünya Sağlık Örgütü</a> ’nün işaret etmesi de çok mutlu etti beni.<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><b>Sergide sağlık ve eğitim kurumları odakta. Eğitim kurumlarını ele almanız da işin ‘otoportre’ kısmı mı?</b> </b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Temel sorun biraz mimariyle de ilişkili. İnsanların günümüzde ofis veya büyük bir bina içerisinde belirgin bir mesai saati dahilinde bilgisayar başında bir şeyleri halledip evrak doldurdukları ve zamanı bu şekilde doldurdukları bir süreç yaşıyoruz. Bu süreçle ilişkili ortaya çıkan stres ve anksiyete problemleri psikolojik. Ama psikolojinin yanı sıra fiziksel arızalar, eklem ağrıları, romatizmalar da söz konusu. İnsanları ofis canlısı durumuna getiren bir süreç var. Eğitim kurumlarında da, büyük bir işletmede de, küçük bir ofiste de insanı bu tempoya adapte eden bir süreç var. Mimari olarak da<a class="IndexLink" href="http://www.radikal.com.tr/index/Turkiye" style="border: 0px; color: rgb(59, 89, 152) !important; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Türkiye</a> ’de binaların insanların işlevselliğine göre tasarlanmaması ve tek tip yapıları problemdi. Benim yola çıktığım binalardan biri hastane, diğeri ise güzel sanatlar fakültesi olarak tasarlanmış.<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><b>Dokuz Eylül Üniversitesi mi? </b></b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Evet ama bu işlev sorunu <a class="IndexLink" href="http://www.radikal.com.tr/index/IZMIR" style="border: 0px; color: rgb(59, 89, 152) !important; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">İzmir</a> ’le, çeşitli devlet binalarıyla ilgili bir sorun değil sadece. Tamamen modern mimariyle beraber Türkiye’de giderek tektipleşen ve kabalaşan bir inşaat sektörünün ortaya çıkmasıyla da ilgili. Bu, bir çeşit tipolojiyi eleştiriyor. Veya o tipolojiyle ilişkili yaşam formatını nasıl görebiliriz, oradaki yaşama nasıl tanık olabiliriz, o yaşamın içinde bir şeylere maruz kalan insanları nasıl deneyimleyebiliriz üzerine bir kurgu.<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><b>Bu tektipleştirmeyle Cumhuriyet arasında bir bağlantı var mı? </b></b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Daha çok mimari deneyimsizlikle de ilişkili biraz. İnşaat bazlı düşünmekle, insanlara bir çeşit tasnif uygulamakla, Amerikan site yaşantısıyla da ilişkili. Yani site kurmak, sitedeki daireleri, ofisleri aynı şekilde kodlamak ve bu aynı şekilde kodlanan yere okulu da yerleştirmek gibi bir şey. Adacıklar üretmek gibi… Bunu ben bazen uzay gemisi içinde bir kara delikte kaybolmak ve o kara delikte yaşamakla ilişkilendiriyorum. O binanın çalışanlarının bir mürettabat gibi o binanın yarattığı çeşitli halüsinasyonlarla karşılaşmalarıyla ilişkili. Tasnif edilmesi gereken çalışan insan sayısı çok fazla Türkiye’de, çok kalabalık bir ülke… O yüzden o insanları tasnif edecek tek şey inşaat görünüyor. Yeni sermayenin en yüklendiği noktalar da inşaat, yükselmek, gökdelen kültürüyle alakalı. 90’lardan sonra da modern veya güncel mimarinin tam net bir kaygı güdülerek yapıldığı bir süreç söz konusu… Belirli kodlara göre insanları tasnif edebilecekleri işletmeler tasarlıyorlar. İnsan işgücü olarak değerlendiriliyor, o işgücünün çalışabileceği zamanlar oranlanıp ona göre insanlar tasnif ediliyor. Yani daha az ve güçlü patronlar, daha çok çalışan gibi bir dinamiğe kadar gidebiliyor.<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><b>Ofis canlısı deyince nasıl bir resim geliyor aklınıza? </b></b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Vakit öldürme fikri geliyor aklıma. Devlet dairelerinde, özellikle bürokrasinin işlediği alanlarda, o bürokrasinin işlemesi adına insanlar belirgin konumlara, kendi iş tanımları harici yerlere yerleştiriliyor. Bu akademide, sanat eğitiminde aşırı kırılmalara uğrayan bir şey... Özellikle tasnif edilebilme adına... Bu en son yaşanan Bologna süreci de bunun bir parçası. Sanatla ilgili bir kişinin daha deneysel, sınırları tam tasnif edilememiş yapısı karşısına memur tipolojisi bir kod konunca o kod da sadece yapılan iş hacmini tanımlayan ve o zaman içerisinde orada bulunan insana karşılık gelen bir şey ortaya çıkartıyor. Bu da o ortam içerisinde vaktin nasıl geçirildiğinin çok da önemli olmadığı, o kodu doldurabilecek şekilde orada bulunmanın bazen bir çalışan olmaya yettiği bir noktaya geliyor. Bu da çalışan alanın içeriğini boşaltıyor bir şekilde.<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><b>Zaha Hadid, Rem Koolhaas gibi mimarlar neredeyse güncel sanatçı refleksleriyle anıtsal binalar tasarlıyorlar. Hasta bina açısından bakınca bu nasıl bir yerde? </b></b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Bunun daha toplumsallaştırılması lazım. Bir binayı bir heykel olarak göstermeyen bir algı veya network, o binanın işlevselliği ve insanların yaşayabileceği bir alan olarak varolması gerekiyor. En büyük handikap bu mimarların yaptıklarını işlevsellikten yoksunlaştırması ve bizim anıtsallaştırıcı sermaye ve sanat ilişkisiyle ortaklığı. Zaha Hadid imzasını veya bir binayı değil ama bir anıt görüyorsunuz orada. Bunun işlevselliğini sorgulamak daha önemli geliyor. Mesela Shigeru Ban’ın sosyal konut projeleri var. O yönelimde bir şeyler daha etkileyici. Makro ölçekli çok büyük anıtsal bir yapıdansa küçük parçaları organize eden ve bu organizasyonu site yaşantısı gibi tek parça tektipleştirmeden yapan bir sistem bir çözüm olabilir gibi… </div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<b>TOKİ, <a class="IndexLink" href="http://www.radikal.com.tr/index/kentsel-donusum" style="border: 0px; color: rgb(59, 89, 152) !important; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">kentsel dönüşüm</a> gibi meseleler yüzünden hasta bina sendromunu bürokrasinin sınırlarından da çıkartıp iş dışı hayatı da etkilemeye mi başladı? </b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Birikim dergisinin çok güzel bir kapağı vardı, ‘İnşaat Ya Resulullah’ diye… Türkiye’de yaşanan durum bir çeşit aşırı mimarinin insan yaşantısını fazlasıyla etkilemesi… Tasnif sorunu, her zaman Türkiye tarihinde olan bir şey. İnsanları bir yerden diğerine tasnif eden bir sistem var. Şimdiki ise daha parayla ilişkili. Ve bu da politika açısından en acımasızı. Fakiri tasnif dışı bırakabilecek ve sadece parası olanı belirli konumlara, mekânlara yerleştirebilecek bir politika güdülüyor. Paranın nereden geldiği ve ne amaçla kullanıldığı önemsenmediği için içeriksizleşen bir yönü var bunun da… </div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font: inherit; line-height: 22px; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<b><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Önceki röportajlarınızda “Ota sınıftan bir sanatçıyım” diyorsunuz. Bu sergide işlenenler de onunla bağlantılı galiba…</span> </b><br />
<br />
<b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Meseleye durduğum yerden bakıyorum. </b>Ben başkalarının acısına bakmayı bir laboratuvar olarak ele alma fikrini çok da sevmiyorum. Kendi konumuma, durduğum yere ve orada muhatap olduklarımla birlikte gelir düzeyime yakın insanlar, kendi kuşağıma yakın meseleler üzerinden bir söz söyleme hakkı inşa etmek istiyorum.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font: inherit; margin-bottom: 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="line-height: 22px;"><span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalDetayV3&ArticleID=1105692&CategoryID=41">http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalDetayV3&ArticleID=1105692&CategoryID=41</a></span></span></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-55990884601602688562012-11-13T05:51:00.002-08:002012-11-13T06:13:43.559-08:00Ulus'u imgelerle düşünmek, Radikal,14.10.2012<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgHJh6v5vdGjgDa_EgL94p9PRo2XC0NRsC4yqep9Coci9xTsx42-6x2zEhJ52MzLWXKykmrGiKbPS17IJsyRmlTgT1LZj-Clx_xkGcwn4UNZ59CcR9WYMGW2QZIOpxu-vlJN1F/s1600/_MG_1926_web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgHJh6v5vdGjgDa_EgL94p9PRo2XC0NRsC4yqep9Coci9xTsx42-6x2zEhJ52MzLWXKykmrGiKbPS17IJsyRmlTgT1LZj-Clx_xkGcwn4UNZ59CcR9WYMGW2QZIOpxu-vlJN1F/s400/_MG_1926_web.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: left;">
Hasta ile Bina, Sergiden Görünüm, Galeri NON,</div>
<div style="text-align: left;">
25 Eylül - 3 Kasım 2012, Fotoğraf: Rıdvan Bayrakoğlu</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinpPQYm0hDZZUbv1Z7u7rVyns_oLBmdp2r5Ivm-C0ihdseV5l41Yv8kCNpnkvHDdaBbqMVA4hRpVRFrjU4-prxQqqXDo1uPW4_XeMHZfcJNXVP82Nm2THkkQkCxHq858yKmtdT/s1600/60x80-2012-arsiv.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinpPQYm0hDZZUbv1Z7u7rVyns_oLBmdp2r5Ivm-C0ihdseV5l41Yv8kCNpnkvHDdaBbqMVA4hRpVRFrjU4-prxQqqXDo1uPW4_XeMHZfcJNXVP82Nm2THkkQkCxHq858yKmtdT/s400/60x80-2012-arsiv.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: left;">Borga Kantürk, Arşiv Odası, fotoğraf, 60x80 cm, 2012</td></tr>
</tbody></table>
<i><b>"...‘Ulus’u imgelerle düşünme isteğinin şu yakınlardaki en zengin örneği belki de Borga Kantürk’ün Galeri Non’da devam eden ‘Hasta ile Bina’ sergisi. Borga Kantürk, gene Non’da açtığı geçen sergisinde liman ve deniz merkezli bir İzmir hayali kurmuştu. Alain Tanner’in ‘Beyaz Kentte’si gibi filmleri hatırlatan bu ‘her-yer-olabilir’ İzmir’i, anonimliği ve bu anonimliğin ferahlığı içinde lirik ve zarifti. Borga bu kez sergi salonuna gene İzmir, fakat bir devlet dairesi (üniversite) İzmir’i kuruyor ve seyirciye bu yerleştirmede konu ettiği mekânın boğuculuğunu, kısıtlayıcılığını, dar anlamda ‘oda’lığını, geniş ölçekte ‘bina’lığını hissetme fırsatı veriyor. Desen, fotoğraf, ‘bulunmuş obje’, objenin fotoğraflanması, siyah-beyaz fotoğraf dizisi, gazete kesiği, ‘demirbaş eşya’, tozlu devlet dairesi saksı çiçeği… Bütün bunlar Borga’nın ‘hasta bina’ dediği şeyi (sergi salonunda bu kavramla ilgili açıklamalar var) ‘Ulus’u imgelerle düşünme işinde bir tür sınır-söz haline getiriyor; dışarıyı bile içerisi yapan bir hapishane duygusu. ‘Hasta ve Bina’yı gördükten sonra Taksim Meydanı’nı bile serginin akla getirdiği kavramlarla (resmi ve kamusal, ulusal ve kamusal), sahip olduğu ve sahip olacağı ‘boğuculuk’larla birlikte yeniden düşünmek</b></i><br />
<i><b>mümkün..." </b></i><br />
<i><br /></i>
<i>Fatih Özgüven, </i><i>Radikal,14.10.2012 </i><br />
<br />
<br />
Yazının tamamı için:<br />
<br />
<a href="http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalYazar&ArticleID=1103978&Yazar=FATIH-OZGUVEN&CategoryID=113">http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalYazar&ArticleID=1103978&Yazar=FATIH-OZGUVEN&CategoryID=113</a>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-65655033048476177912012-10-07T08:17:00.001-07:002012-10-08T05:00:40.838-07:00Borga Kanturk on Vimeo <table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><a href="http://vimeo.com/channels/borgakanturkvideos"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_5-EYnyf89LgXbdOsltoBKQ96p0VnuwCvEe0WgzafunvNwYhPZnTnmnmukqHoR8Mdo5uGbS2MI3ntU6uh2SWlOz8ZzS5J7DMOljDfB6KWv4z9rl0aLRv8TSo_wS56I9zcoVv8/s400/vimeo.jpg" width="400" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://vimeo.com/channels/borgakanturkvideos">Borga Kantürk // vimeo channel</a></td></tr>
</tbody></table>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b><br /></b></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b>link: </b></span><a href="http://vimeo.com/channels/borgakanturkvideos">http://vimeo.com/channels/borgakanturkvideos</a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><b><br /></b></span></span>
<br />
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-13049072249302791042012-10-07T07:49:00.005-07:002012-10-08T05:08:39.255-07:00Borga Kantürk, Hasta ile Bina, 25 Eylül – 3 Kasım 2012<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-dZ2AA8CCsKxp9x78qSdHSMnzSEzYb74WlmW5OKqbNhhrAakV-CxF55SwFAjKLMIPN6TxDza7FelbKS4WUoKTZQ6qIKD0XdhmvT6IbnaNxCB0dZg13IT2RkEvNBMuEPcSPhdt/s1600/30x40-2012-kacis-merdiveni.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-dZ2AA8CCsKxp9x78qSdHSMnzSEzYb74WlmW5OKqbNhhrAakV-CxF55SwFAjKLMIPN6TxDza7FelbKS4WUoKTZQ6qIKD0XdhmvT6IbnaNxCB0dZg13IT2RkEvNBMuEPcSPhdt/s320/30x40-2012-kacis-merdiveni.jpg" width="320" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica, Arial, serif; font-size: 13px; line-height: 22px;"></span><br />
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Borga Kantürk</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Hasta ile Bina, 25 Eylül – 3 Kasım 2012</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
NON, 25 Eylül – 3 Kasım tarihleri arasında, Borga Kantürk’ün ‘Hasta ile Bina’ adlı kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Sanatçı, 2011′de yine NON’da (Tophane) gerçekleştirdiği sergisi Cafe Recordis’te bir kafeye referans vererek, geçiş ve bekleme süreçleri ile, özgürleşme ve geçmişi anımsamaya odaklanıyordu. Kantürk, bu sergisinde ise, planlı ve kasvetli bir yapı organizasyonu olarak sağlık, sanat gibi farklı alanlarda araştırmaya yönelik eğitim kurumlarının binalarına işaret ediyor. Tek tipleşmiş, küçük bölmelere sahip çalışma ortamlarında, kişinin binanın yıldırma gücüne ve geçirilen ölü zamana karşı sarfettiği çaba üzerinden zamansızlık, kaybolmuşluk, hastalık hissi, mekanın bürokrasisi ve statü olgularına dikkat çekiyor ve bu alanlarda bilgi üretimi ile araştırmanın karşılaştığı engelleri sorguluyor. Bina içerisindeki bürokrasi, kayıtsızlık ve baştan savma ile sürdürülen ilişki ağları, çalışanların kendilerine özel ve korunaklı küçük bir alan açma çabaları serginin merkezinde yer almakta.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Sergi ismini, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından 1984 yılında, resmi olarak adlandırılan “Hasta Bina Sendromu”ndan alıyor. Genellikle ofis ortamlarına ilişkin şikâyetlerin bileşkesi olarak tanımlanan bu sendromun, pek çok hastalıkla benzer belirtiler gösterdiği belirtiliyor. Sanatçı, özellikle devlet binalarının, kişileri birtakım olumsuz etkilere maruz bıraktığına ve kişinin hasta hissetmesini tetikleyen unsurlar yarattığına dikkat çekiyor. Binanın temsil ettiği bürokratik gövdenin yavaşlığı ile kendi kendini tekrarlayan ve çoğaltan görevlerin mekanikliği bir karşıtlık yaratıyor. Bu söz konusu görevlerden meydana gelen mekanizma sigorta, kimlik ve güvenlik numaraları ile sonuç belgeleri gibi sistematik ve sayısal araçlarla sürdürülüyor. ‘Hasta ile Bina’ sergisi çalışanların, bu sistemin hastalıklarına karşı geliştirdikleri düzenli mücadeleler ile ayakta kalma denemelerine ilişkin bir araştırma olarak karşımıza çıkıyor. Serginin hareket noktası ise, “Kişiyi hasta eden bu binanın kendisi mi, yoksa kurmaca bir his midir?” sorusu.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Kantürk, edebiyattan Herman Melville, Franz Kafka ve George Perec gibi isimlerin, modernite ve bürokrasi ile bu kurumsal mekanlarla mücadele eden karakterlerinden esinlenerek, bu sözkonusu hastalığı tetikleyen mekanları karşılaştırmalı olarak Ofis, Koridor / Labirent, Bina ve Seyir olmak üzere 4 ayrı bölümde temsil edecek. Sanatçı, sergi alanına ait 4 ayrı odada fotoğraf, video, çizim, gündelik objeler gibi farklı materyallerle, çalışma alanını kayıt altına alan ve yeniden kurgulayan bir atmosfer oluşturacak.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Sanatçı, aralarında Cafe Recordis, NON, İstanbul 2011; Ateşin Düştüğü Yer, DEPO İstanbul, 2011; Ticaret Yolları, Pi Artworks, İstanbul, 2011; Emploi-saisonnier, Sextant et Plus, La Friche, Marsilya, 2010; Serbest Düşüş, Apartman Projesi, İstanbul, 2010; Göreli Konumlar ve Kanaatler, Suriye Pasajı, İstanbul, 2009; Akümüle: kenara konanlar, kenarda kalanlar…; 5533, İstanbul, 2009 ve Save as, Contemporary Art from Turkey, Bovisa Trienali, Milan, 2008′in bulunduğu çok sayıda ulusal ve uluslararası sergiye katıldı. 2005 yılında Platform Garanti Güncel Sanat Merkezi’nin desteklediği 3 aylık bir konuk sanatçı programını tamamladı ve Borga Kantürk & Ahmet Öğüt adlı sergide yer aldı. Aynı yıl HIAP ile birlikte Helsinki’de bir başka sanatçı değişim programına katıldı ve ardından FRAME (FİN), Av-Arkki (FİN), Atelier Frankfurt (DE) ve K2 Sanat Merkezi (TR)’nin desteklediği çeşitli uluslararası sergi ve etkinliklerde küratörlük yaptı. Borga Kantürk, KUTU Taşınabilir Sanat Mekanı’nın kurucusu ve yöneticisidir. Ayrıca 2007 yılına kadar proje yöneticiliği görevini üstlendiği K2 Sanat Merkezi’nin de ortak kurucusudur.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://galerinon.com/tr/borga-kanturk-the-sick-and-the-building" target="_blank">http://galerinon.com/tr/borga-kanturk-the-sick-and-the-building</a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-45917777134614465492012-10-07T07:45:00.002-07:002012-10-08T05:08:17.492-07:00Borga Kantürk, The Sick and the Building, September 25 – November 3, 2012<span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica, Arial, serif; font-size: 13px; line-height: 22px;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfjCNWSp4igAL3tWxhy09JJiP3TlzTDT1GUi92VTkTSwDuGuS336fqunYrZMVx-N08sSe4AyDBQDO02LcR2d6Q1upCYU9q98osBDXVW7GiqbOTofHNCeywlgFfKVxQF6d4Qecv/s1600/35x46_2010_bina.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfjCNWSp4igAL3tWxhy09JJiP3TlzTDT1GUi92VTkTSwDuGuS336fqunYrZMVx-N08sSe4AyDBQDO02LcR2d6Q1upCYU9q98osBDXVW7GiqbOTofHNCeywlgFfKVxQF6d4Qecv/s320/35x46_2010_bina.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Borga Kantürk </div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
The Sick and the Building - September 25 – November 3, 2012</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
NON will be hosting Borga Kantürk’s solo exhibition ‘The Sick and The Building’ between September 25 – November 3.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
The artist, in his first exhibition ‘Cafe Recordis’, that took place again at NON (Tophane) focused on emancipation and recalling the past, through processes of transformation and awaiting / anticipation, by taking a cafe as a reference point. In this exhibition, Kantürk points out to the planned and gloomy structural organizations of the buildings of educational institutions oriented towards research in various disciplines such as fine arts, health etc. He draws attention to the notions of timelessness, feeling lost and sick, bureaucracy and status; on the basis of the struggle of the individual against the idle time spent in these spaces and against mobbing of the building, in working environments with small and standardized divisions. He examines the obstacles that knowledge generation and research encounter in these aforementioned spaces. The network relations that are maintained by bureaucracy, negligence and indifference in the building and the attempts of the employees to open up a small, private and secure space for themselves are central to the exhibition.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
The exhibiton is named after ‘Sick Building Syndrome’ which was officially identified by the World Health Organization (WHO) in 1984. This syndrome, a composite of complaints related mainly to office surroundings, is stated to have similar symptoms to a bunch of other diseases. The artist calls attentions to the fact that particularly state buildings subject people to certain negative effects and originate factors that trigger one to feel sick. The foziness of the bureaucratic body represented by the building and the mechanics of the repetitive and self-accumulative tasks sets forth a contradiction. The mechanism made up of these kinds of tasks, is pursued by systematic and numerical tools such as insurance, identification and security numbers and result documents. The exhibition ‘The Sick and the Building’ appear as a research on the survival attempts and deliberate struggles the employees have developed against the sicknesses of this system. The main question ‘Is it the building itself that makes one sick, or is the feeling of sickness a fictional sensation?’ stands as a point of departure for the exhibition.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Inspired by the characters; that struggle with modernity, bureaucracy and these corporate spaces, of Herman Melville, Franz Kafka and George Perec, Kantürk will represent the sickness discussed above, in 4 separate chapters: Office, Corridor / Labyrinth, Building and Journey. The artist will create an atmosphere that records, while also restructures a working space in 4 distinct rooms of the exhibition area, with the use of various media of photography, video, drawing and casual objects.</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">
Borga Kantürk has participated in many local and international exhibitions which include Cafe Recordis, NON, İstanbul 2011; Where the Fire has Struck, DEPO İstanbul, 2011; Trade Routes, Pi Artworks, İstanbul, 2011; Emploi-saisonnier, Sextant et Plus, La Friche, Marseille, 2010; Freefall, Apartment Project, İstanbul, 2010; Relative Positions and Conclusions, Suriye Pasajı, İstanbul, 2009; Accumulated: Put aside, Left aside…, 5533, İstanbul, 2009 and Save as, Contemporary Art from Turkey, Bovisa Triennial, Milan, 2008. In 2005, he has completed a 3-month duration residency program, that was supported by Platform Garanti Contemporary Art Center and the exhibition entitled Borga Kantürk & Ahmet Öğüt was realized. In the same year, he participated in another artist residency program in Helsinki, with HIAP and later on, he curated several exhibitions and events, commissioned by FRAME (FİN), Av-Arkki (FİN), Atelier Frankfurt (DE) and K2 Art CEntre (TR). Borga Kantürk is the founder and director of KUTU Portable Art Space. In addition, he is the co-founder of K2 Art Centre, at which he served as the project manager until 2007.<br />
<br />
<a href="http://galerinon.com/borga-kanturk-the-sick-and-the-building" target="_blank">http://galerinon.com/borga-kanturk-the-sick-and-the-building</a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-40591851961147051492011-10-08T05:03:00.000-07:002012-10-08T05:05:35.662-07:00Cafe Recordis // works 02<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf1exRXNyG2wkawZL5_l9GCv4c7xfiprXW8lBlkcHGvzj_bOu-olT3yvBWYbaBWAVQUPgoNqAvyG3yjLxB_4_jRKH-RVkV6AuMRBJwK5T570Sk7ORGREqMpC6UAjWQdMgN1RW6/s1600/cafe-recordis-works02.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf1exRXNyG2wkawZL5_l9GCv4c7xfiprXW8lBlkcHGvzj_bOu-olT3yvBWYbaBWAVQUPgoNqAvyG3yjLxB_4_jRKH-RVkV6AuMRBJwK5T570Sk7ORGREqMpC6UAjWQdMgN1RW6/s400/cafe-recordis-works02.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk?nggpage=2" target="_blank">Cafe Recordis // works page 2</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
link: <a href="http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk?nggpage=2" target="_blank">http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk?nggpage=2</a></div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-32332164842411018362011-10-08T04:50:00.000-07:002012-10-08T05:05:01.423-07:00Cafe Recordis // works 01<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><a href="http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk" target="_blank"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8kk_7LtwbU4Rd0qGoGP7O6GiNjVVzWYrBsB1-I_KTZAArUt2LK16YX46YWhfjNFUdz5Zi8ieaXpbcKS7tv9dqVj1bTIQGdE66fwAdc5eylfVYPZeKwNLmjdMyHKHtlCsjio5o/s400/cafe-recordis-works01.jpg" width="400" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk" target="_blank">Cafe Recordis - works page 01</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
link: <a href="http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk" target="_blank">http://galerinon.com/cafe-recordis-borga-kanturk</a><br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-79471977848151541382011-10-07T14:04:00.000-07:002012-10-08T14:05:14.291-07:00Conversation with Borga Kantürk, Didem Yazici, 2011<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGLPw8R2FGP9-mg1sgLGRyFO98pz-JHb5dtGmteSwDv-UVIAN-6gdNci6Tavw2zuCF-24QdWnmVYYPiBOxO6016WSVaAmUQCDkrxC381s8IrFdHZQmTK3MOoL-YzDPg8PUlnI/s1600/2116_orj.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGLPw8R2FGP9-mg1sgLGRyFO98pz-JHb5dtGmteSwDv-UVIAN-6gdNci6Tavw2zuCF-24QdWnmVYYPiBOxO6016WSVaAmUQCDkrxC381s8IrFdHZQmTK3MOoL-YzDPg8PUlnI/s320/2116_orj.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><b>Conversation with Borga Kantürk, Didem Yazici, 2011</b></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">In his current solo exhibition, Borga Kantürk attempts to produce a new space in the art gallery through objects such as photo-print on wood, and mini portable slide projector. All the objects in the show are well-selected in order to reminisce a cafe construct. Anyone who likes to testify the changes in histories of spaces and anyone who likes to be caught up by yesterday and 70s spirit should see the exhibition.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Interview by Didem Yazıcı</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">The objects in the exhibition evokes nostalgic images such as an old film scene, or a song that you remember the melody but never the lyrics, or a memory of an old vacation to a little seaside town.This nostalgia here, refers to urban transformation and historical consciousness with undidactic way. Rather than an art gallery, it makes the audience feel like they are in a cafe.</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">The Exhibition is open for an emphaty, and there is no clear end to it. I consider the exhibition as a process in itself. I avoided the art works to have a definite message. Well, there is a conception but it is related with effort for creation. The atmosphere of the cafe is relevant to questions such as “why do you go to a cafe? What is the reason to go to a cafe?”<br />When you go to a cafe by yourself, probably you like to remember that place or you are attached to it, or you like to concentrate on something, or you might also let yourself go.. At that point, it is almost impossible to get any solution, you just spend some time there and you simply feel peaceful just to be there. Even though, you cannot find the receipt for your peace, you stil keep going to that cafe. I wanted to lead the exhibition audience to these feelings together with myself. I do not know the end, it is an on going process and the traces here are part of this process.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Your works have a sort of serious researcher sense and documentarism; on the other hand there is a humour when you’re reproducing an object or a situation. Can you talk about this contrast, how does it function?</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Documentarism and record keeping is connected to discover my obsession of collecting. In first place, I discovered it when I was curating and I used it; later on I also started to use it form my own art practise. The humour there is not a fictional one. That is to say, there is no social gestures or any overturning taboos. I love the humorous situations as in Woodt Allen’s films: It is never so obvious but it makes you smile. I want to make people feel like ‘I am aware, but stil I keep doing it silence – to live, to survive, to be cared and etc.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">You choose to desing the invitation as a part of the exhibition. Can you talk about that?</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Invitation refers to ‘Cafe Recordis’, I designed it as a coaster. My dream is to see this art works to be installed in a new bar, cafe or a pub.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Your approach to the concept of ‘nostaljia’ seems to be the main decisive and motivation..</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">It is a little bit about getting capitalized.. to lose the sense of handing, I mean literally. For instance, an object for music: you can handle and touch the cassette; but with mp3 file it is impossible. In that case, there is no object, just consume and leave. There is no real effort there.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Mp3 has meanings and efforts in its own right fort he next generation.</span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">What exactly concerns me here is the loss of object whic is not common in Europe for instance. In The Balkans or Dubai, it functions same as here. It is not possible to g oto a cafe from 1940s. Well, when you go to the place just after a year, you encounter a totally different content within the same place. In regards to this, the exhibition is about making a claim to your memory.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">The exhibition is open till June 4th, 2011 in Gallery NON, İstanbul.</span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12px; line-height: 14px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><a href="http://www.finansbankprivate.com.tr/en-IE/Content/Details/sanat/sanat-soylesi/586/borga-kanturk-ile-soylesi">http://www.finansbankprivate.com.tr/en-IE/Content/Details/sanat/sanat-soylesi/586/borga-kanturk-ile-soylesi</a></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-40915611544196314342011-10-07T13:53:00.000-07:002012-10-08T13:56:30.609-07:00Didem Yazici - Borga Kantürk - Cafe Recordis, 2011<span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px; line-height: 14px;"></span><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4x050RCfzqvj1gPArMQR29gCzYmEZCZiWLSiNsVcDoxKhvp3ed1R95LsUuffa1N7YfSWKgmzQ_la8dQ-_Lq9zsWQP4Vv0RsqVYhwMj5WNora23RW-EmkNkJt_XRClGxbAku9x/s1600/walkinghouse.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4x050RCfzqvj1gPArMQR29gCzYmEZCZiWLSiNsVcDoxKhvp3ed1R95LsUuffa1N7YfSWKgmzQ_la8dQ-_Lq9zsWQP4Vv0RsqVYhwMj5WNora23RW-EmkNkJt_XRClGxbAku9x/s320/walkinghouse.jpg" width="320" /></a><strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Sergi öncesi söyleşi: </span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Didem Yazıcı</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Borga Kantürk, son sergisinde ahşap üzerine fotoğraf, mini elde taşınır slayt göstericisi gibi nesnelerle sanat galerisi içinde yeni bir mekan üretiyor. Sergideki tüm objeler, kafelerdeki obje kurgularını hatırlatmak için özenle seçilmiş.1970’lerin nostaljisini yaşayıp, mekanların tarihinin değiştiğine tanıklık etmek isteyenler sergiyi mutlaka görüp, deneyimlemeli.</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Sergindeki nesneler, yeniden canlandırılmak istenilen eski bir film karesi, melodisini mırıldanıp sözlerini hatırlayamadığımız bir şarkı, ya da sanki yıllar önce yaptığımız kısa bir tatilin anılarını çağrıştırıyor. Buradaki geçmişe özlem, kentsel dönüşüm, tarih ve bellek bilincine atıfta bulunuyor; ancak seyirciye dikte etmeyen, sanat galerisine değil, kafeye geldikleri hissini uyandırmayı amaçlayan bir kurguyla..</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Empati açık sergide,net bir son yok. Nerede başlayıp bittiği tam olarak belirgin değil. Sergiyi bir süreç olarak ele alıp, işlerin mesajı belli olan bir kurgu içerisinde nesneleşmesini istemedim. Elbette bir Kurgu var ama bu daha çok atmosfer yaratma çabası ile ilgili. Atmosferi de kafeye neden gidersin mesela? gidiş sebebin ne? Sorusunun cevabıyla ilişkilendir. Müdavimi olduğun bir kafeye yalnız gittiğinde, belli ki ya anımsamak istemişsindir, ya mekan ile ya da oradaki yaşanılan ile bağın vardır ya da kafanı dagıtmak için oradasındır. Tam net sonuç alamazssın "vakit geçirirsin" orada olmaktan huzur duyarsın" ama huzurun tarifini reçetesini bulamazsın, gene de oraya gidersin. Biraz bu hislere döndürmek istedim izleyiciyi (kendimle birlikte). Sonunu bende bilmiyorum. Sürecim devam ediyor buradaki izlerde o sürecin parçaları.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span>
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Çalışmalarında, araştırmacı ciddiyetinde bir belgeselcilik; nesneleri yeniden üretirken ise benimsediğin bir mizah var. Nasıl çalışıyor bu kontrast?</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Belgeselcilik-arşivcilik biraz biriktirme hastalığımı keşfetmemle ilgili. Bunu önce küratörlüğümde keşfettim, kullandım ama daha sonra sanat üretimlerimin içerisine birden girdi. Olaylarda mizah kurgusal bir mizah değil. Yani çok toplumsal jestler alaşağı edilen tabular falan yok. Woody Allen'in filmlerindeki ufak sahtekarlıklar gibi bir mizahi durumu seviyorum. Çok göze batmıyor ama gülümsetiyor. Farkındayım iyi veya kötu ama sessizce devam ediyorum (yaşamaya-direnmeye-korunmaya-v.diğerleri) hissini yaşatmasını istiyorum izleyiciye-bana - hayata karşı.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span>
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Sergi davetiyesini, serginin bir parçası olarak ele alıp, kendin tasarlamayı tercih etmişsin. Bundan bahsedebilir misin?</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Davetiyeyi sergiye adını veren ‘Cafe Recordis’ e atıfta bulunan bardak altlığı formunda tasarladım. Hayalim, ilgilenen birinin tüm bu atmosferi, muhteviyatı hep beraber alıp, açacağı bar, ya da kafenin içinde yeniden kurması..</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">‘<strong>Nostalji’ ile kurduğun ilişki, çalışmalarındaki dilin ana belirleyicisi ve motivasyonu olarak karşımıza çıkıyor..</strong></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><strong><br /></strong></span>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Bu biraz ülkedeki kapital dönüşüm ile de ilgili. Tüm bu yeni süreç, hatıranın, belleğin yerini, hızlı tüketimi kışkırtan bir tüketimin alması ile ilgili. Nesneyi, tarihi ve atmosferi ile bütünen kabul etmek. Bu his değer kaybına uğradı. Örneğin, müzik, Plak, sonra Kaseti eline alırsın, ancak mp3’te böyle bir şey söz konusu değil, nesnesi yok, hemen ulaşabilirsin, beklemek ve sabır kavramlarına ilişkin bir özveri ve emek yok, onu almak için biriktirdiğin bir şey yok, aidiyet geçici artık, kendiliğinden silinebilr sen yerine yenisi hızlıca bir yerden geri yükleyebilirsin gibi. Çok uçucu.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span>
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Mp3, gelecek nesil için anlam ve emek ifade eden bir gerçeklik.</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Tam olarak beni endişelendiren asıl şey, teminde dediğim gibi nesne kaybı. Avrupa’da çok yaygın olmayan bir şey bu, Ama Dubai’de var örneğin.. 1950ler'den bu güne kalmış bir mekana, kafeye gitmek pek mümkün değil gibi bu tip şehirlerde. Bizde de benzerleşiyor durum bir yıl sonra aynı adrese, mekana gidiyorsun, bakıyorsun içerik tamamiyle farklı.Seni içeriye almıyor mekan, uyuşmazlık, ya oturacaksın ya gideceksin, yerine oturacak başkası elbet bulunacaktır. Bu anlamda sergi, ortak hafızaya, paylaştığın belleğine sahip çıkmanla ilgili.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span>
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Sergi, Galeri NON İstanbul’da, 4 Haziran 2011’e kadar izlenebilir.</span></strong><br />
<strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></strong>
<b>kaynak: <a href="http://www.finansbankprivate.com.tr/tr-TR/Content/Details/sanat/sanat-soylesi/586/borga-kanturk-ile-soylesi">http://www.finansbankprivate.com.tr/tr-TR/Content/Details/sanat/sanat-soylesi/586/borga-kanturk-ile-soylesi</a></b><br />
<b><br /></b>
<a href="http://www.didem-yazici.org/" style="font-family: Verdana, Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 14px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;">http://www.didem-yazici.org/</span></a>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-67196168020058078652011-04-27T23:58:00.000-07:002011-04-27T23:59:22.523-07:00Cafe Recordis - 29.04.2011 - 04.06.2011 - Galeri NON<span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; line-height: 22px;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPyDkzksZKaDf1BvWzww_fMendmBQycBeM9_bHXG_fKzscbzxcofRWQnspMvxnnV5LJdMQkY9XOmBCAbGbESCGDffCWyi2O6SXs_eKrPGXlFxz70vf4BhqeiLxG_p8vSImMjTU/s1600/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPyDkzksZKaDf1BvWzww_fMendmBQycBeM9_bHXG_fKzscbzxcofRWQnspMvxnnV5LJdMQkY9XOmBCAbGbESCGDffCWyi2O6SXs_eKrPGXlFxz70vf4BhqeiLxG_p8vSImMjTU/s320/111.jpg" width="320" /></a></div><div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: inherit; font-size: 13px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><br />
</div><div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Cafe Recordis, Borga Kantürk, April 29 – June 4, 2011</span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Borga Kantürk’s third solo exhibition “Cafe Recordis” is the first comprehensive presentation of the artist’s work in Istanbul since 2005. The exhibition focuses on the journey of personal memories between different times and related objects that belong to social memory; and it has been formed on the basis of the randomly encountered and documented harbour and sea-shore images from cities Kantürk was invited to as an artist from 2005 to 2008.</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">The Latin word <em style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">re-cordis</em>, which Kantürk initially came across in Eduardo Galeano’s <em style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">The Book of Embraces</em>, and its Spanish equivalent <em style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">recordar</em>, mean <em style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">to remember, </em>but also <em style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">to pass back through the heart</em>.</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Cafe Recordis offers the viewer a structure in which three different atmospheres are nested within each other. The design of the gallery entrance refers to a ferry harbour. This part of the exhibition is reserved for repetitions and objects. The image of an ambiguous and blurred ship and a harbour are at the forefront, and this section contains reproductions of everyday objects we may encounter in a cafe, like a tv screen, a music-box, a calendar, a clock and an ashtray. A mirror produced in reference to the snellen chart used by opticians and the repeated sentence “As you passed by the shore” sliding past on the led-screen (borrowed from the song ‘Gemiler/Ships’ as performed by Orhan Atasoy in 1993) are the key to our passage to the 2nd part of the exhibition.</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">In the second part based on the theme of “going down to the seaside.” This part features as part of the journey a wallpaper designed around the theme of The Cabin On Chicken’s Legs (or The Hut on Fowl’s Legs) (from a Slavic fairy-tale) going down to the beach on one side, and the photograph of a shanty-house built on the beach on the other. Between these two houses, emphasizing the themes of moving and settling, we encounter the painting of a dark-skinned boy, painted in warm tones, playing with a football on a Brasilian beach. This painting, a further step in Kantürk’s recent work focusing on the relationship between football and passion, orients us towards another work related to football, this time on the upper floor of the gallery. The 3 t-shirts hung out with pegs on washing lines strewn between the upper floor railings of the gallery, and the three drawings that complement them, bear witness to the football world’s relationship with politics and resistance via events from Brasil, England and Egypt.</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">The third part of the exhibition is titled “Promenade Street” and it points towards a time beyond all these moments that have been experienced. Intermediary events and remembrances refer to trips to seaside streets in summer resorts, to our dialogues with those silent heroes of literary works such as the seagull or the raven and to our solitary trips to the seashore.</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Cafe Recordis is an imaginary cafe; however, in order to take a small step into reality, it has organized a radio programme. Once a week, professional radio show producers will design 45-minute programmes consisting of music related to and inspired by the images and atmosphere of the exhibition. The programme will be broadcast throughout the duration of the exhibition from a frequency to be announced.</span></span></span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Recent solo exhibitions include Tanıklık Mesafesi, Fransız Kültür Merkezi Sergi Salonu, Izmir, 2009; Revenge of Zidan, MASA, Istanbul, 2006; Medar-i Iftihar, İletişim Kitabevi Art Gallery, Izmir, 2001; recent group exhibitions include </span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #1a1a1a; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Trad</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">e Routes, Pi Artworks, Istanbul, 2011; Emploi-saisonnier, Sextant et Plus, La Friche, Marseille, 2010; Kasa’da 10.yıl, Kasa Galeri, Istanbul, 2010; Freefall, Apartment Project, Istanbul, 2010; Relative Positions and Conclusions, Suriye Pasajı, Istanbul, 2009; Accumulated: put aside, left aside…, 5533, Istanbul, 2009; Save As…, Triennale Bovisa, Milan, 2008; Punctre Tyre, K2 Art Centre, Izmir, 2007; Les Dessous Chic, Clermont-Ferrand, 2006; Check-in-Europe, EPO, Munich, 2006; Borga Kantürk & Ahmet Öğüt, Platform Garanti Contemporary Art Center, Istanbul, 2005; Lock your mind, Sox36, Berlin, 2004; Darkroom, Contitental Factory, Hannover, 2004; recent residency programmes include La</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #1a1a1a; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"> Friche,</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: black; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"> Sextant Et Plus, Marseille, 2009; HIAP, Helsinki, 2005.</span></span></span></span></span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">-</span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i></i></span></div><div style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i>29 Nisan – 4 Haziran, 2011</i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Borga Kantürk’ün üçüncü kişisel sergisi “Cafe Recordis”, sanatçının 2005 yılından bu yana İstanbul’daki ilk geniş kapsamlı sunumu niteliğinde. Kişisel hatıraların zamanlar arası seyahatine ve toplumsal belleğe ait nesnelerine odaklanılan bu sergi, Kantürk’ün 2005-2008 yılları arasında sanatçı olarak davet edildiği çeşitli şehirlerde plansız bir şekilde karşılaştığı ve belgelediği kimi liman, sahil görüntülerinden yola çıkılarak oluşturulmuş.</span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Kantürk’ün, Eduardo Galeano’nun <span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Kucaklaşmanın Kitabı’</span>nda karşılaştığı recordis kelimesi <span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">anımsama, kaydetme g</span>ibi anlamları olan Latince bir kelime ve yazarın kullandığı İspanyolca haliyle <span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">recordar</span> aynı zamanda da <span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">kalbi delip geçen </span>(re-cordis) anlamına geliyor.</span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Cafe Recordis üç farklı atmosferin iç içe geçtiği bir kurgudan oluşuyor. Galerinin girişinin tasarımı bir vapur iskelesini ima ediyor. Serginin bu bölümü tekrarlar ve objeler için ayrılıyor. Ön kısımda silik, bulanık bir gemi görüntüsü ile karşı karşıyayız ve bu bölüm, tv, müzik kutusu, takvim, saat veya kültablası gibi bir kafeye girdiğimizde karşılaşabileceğimiz günlük eşyaların yeniden üretimlerine yer veriyor. Göz doktorlarından aşina olduğumuz snellen levhasını referans alarak üretilmiş bir ayna ve kayan led yazıda yinelenen “Sen geçerken sahilden” cümlesi (Orhan Atasoy’un 1993 yılına ait Gemiler şarkısının nakaratından ödünç alınmıştır) ise serginin ikinci bölümüne geçişimizin anahtarı niteliğinde.</span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">“<span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Sahile inmek” temasını barındıran ikinci bölümde bir masal karakteri olan Yürüyen Ev’in (Slav mitlerinde geçen bir karakter) kumsala inişinin kurgulandığı bir duvar kağıdı, diğer bir tarafta ise sahile kurulmuş bir gecekondu fotoğrafı bu yolculuğa eşlik ediyor. Bu iki ev ile yapılan taşınma ve yerleşme vurgusu arasında ise Brezilya sahillerinde top sektiren esmer bir çocuğun sıcak renklerdeki resmi ile karşılaşıyoruz. Kantürk’ün birkaç yıldır süregelen futbol ve tutku ilişkisine odaklı çalışmalarının bir devamı niteliğinde olan bu resim bizi galerinin üst katındaki futbola ilişkin diğer bir çalışmaya yönlendirmekte. Galerinin üst kat pervazına asılmış iplere mandalla tutturulmuş üç adet tişört ve bunları tamamlayan üç çizim sayesinde futbol dünyası ile direnç ve siyaset kavramları arasındaki dinamiklere Brezilya, İngiltere ve Mısır’daki olaylar üzerinden şahit oluyoruz.</span></span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Üçüncü bölüm ise “Gezinti Caddesi” adını taşıyor ve tüm bu yaşanan anların sonrasındaki bir zaman dilimine işaret ediyor. Bu bölümde karşılaştığımız olaylar ve hatırlamalar, yazlık sayfiye yerlerinde yaptığımız gezintilere ve martı, kuzgun gibi edebi eserlerin sohbet ortağımız olan sessiz kahramanlarına atıf yapıyor.</span></span></span></span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Hayali bir kafe olan Cafe Recordis, gerçeğe dahil olmak adına bir radyo programı düzenliyor. Profesyonel radyo programcılarının sergideki imgeler ve atmosfer üzerine anımsadıkları, ilişkili buldukları müzikleri, haftada bir gün 45′er dakika boyunca dinleyiciler ile paylaşmalarını amaçlayan bu program, sergi süresince belirli bir frekanstan takip edilebilecek.</span></span></span></span></span></span></span></i></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0in; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 14px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><i><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Sanatçının </span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">solo</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"> sergileri </span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">arasında</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"> Tanıklık Mesafesi, Fransız Kültür Merkezi Sergi Salonu, İzmir, 2009; Zidane’ın İntikamı, MASA, İstanbul, 2006; Medar-i Iftihar, İletişim Kitabevi Sanat Galerisi, İzmir, 2001; katıldığı karma sergi</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">ler aras</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">ı</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">nda Trad</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">e Routes, Pi Artworks, İstanbul, 2011; Emploi-saisonnier, Sextant et Plus, La Friche, Marsilya, 2010; Kasa’da 10.yıl, Kasa Galeri, İstanbul, 2010; Serbest Düşüş, Apartman Projesi, İstanbul, 2010; Göreli Konumlar ve Kanaatler, Suriye Pasajı, İstanbul, 2009; akümüle: kenara konanlar, kenarda kalanlar…, 5533, İstanbul, 2009; Save As…, Triennale Bovisa, Milan, 2008; Punctre Tyre, K2 Sanat Merkezi, İzmir, 2007; Les Dessous Chic, Clermont-Ferrand, 2006; Check-in-Europe, EPO, Münih, 2006; Borga Kantürk & Ahmet Öğüt, Platform Garanti Güncel Sanat Merkezi, Istanbul, 2005; Zihnini Kilitle, Sox36, Berlin, 2004; Darkroom, Contitental Factory, Hannover, 2004; katıldığı konuk sanatçı programları arasında La</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;">Friche,</span></span></span><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-weight: inherit; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"> Sextant Et Plus, Marsilya, 2009; HIAP, Helsinki, 2005 yer alıyor.</span></span></span></span></span></span></span></i></span></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-74104001086756826722011-04-14T23:42:00.001-07:002011-04-14T23:42:55.863-07:0029.04.2011, 18.30<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5S24A396SmARbUjVZRhSqMz497yL5Bz-I79QRYKsUybXTFVfXk2WUXBu8P4skJg7UpjlZ3KR3fQ0o7BuAserTvWSbPqH8sCIDspDXJbElYT0GxUxEyXBhA4V4QiVZydh1tHzC/s1600/caferecordis-bardak-altligi-arka-web.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5S24A396SmARbUjVZRhSqMz497yL5Bz-I79QRYKsUybXTFVfXk2WUXBu8P4skJg7UpjlZ3KR3fQ0o7BuAserTvWSbPqH8sCIDspDXJbElYT0GxUxEyXBhA4V4QiVZydh1tHzC/s320/caferecordis-bardak-altligi-arka-web.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhs6mJnSKRSpkFSTbDXB3mhV3bbJkunoAZB-6NC8S2rVf4lzxwE7YQwKJ3tvk5kRoyftfNcBxqb3_bh-1x00a5e0CgEJRficXgNSHNsgvN12Mi0R3WFY-PeU3FHekgP2wTAcRB/s1600/caferecordis-bardak-altligi-on-web.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhs6mJnSKRSpkFSTbDXB3mhV3bbJkunoAZB-6NC8S2rVf4lzxwE7YQwKJ3tvk5kRoyftfNcBxqb3_bh-1x00a5e0CgEJRficXgNSHNsgvN12Mi0R3WFY-PeU3FHekgP2wTAcRB/s320/caferecordis-bardak-altligi-on-web.jpg" width="320" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-81562293799397937202011-02-10T03:44:00.001-08:002011-02-10T03:44:25.393-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyi7Sz7DNu5RBbYPD7cStm4Ve1RlodN2vKFmSrB2gdZ4MkTVLj_YorVgT8uDGFLHPHAqqvk8-aSnCO2k5Iny4Mts6vnp8mhYPpfcyFBKJ247jNLLlt9oXan5s5cI3MptauqW37/s1600/palmiye-sml.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyi7Sz7DNu5RBbYPD7cStm4Ve1RlodN2vKFmSrB2gdZ4MkTVLj_YorVgT8uDGFLHPHAqqvk8-aSnCO2k5Iny4Mts6vnp8mhYPpfcyFBKJ247jNLLlt9oXan5s5cI3MptauqW37/s400/palmiye-sml.jpg" width="300" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-84315568177451192982011-01-25T04:46:00.000-08:002011-01-25T04:46:51.116-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbxQa9T-ybFEPPDJe3igW3c4uKYqXGclysxegYhQ72g1sBseTbgDWHmMSEjdOYj7OfevyypXxObTSzYv__WO2f3SLWWfJSfoYFyv_GY3RTZO5J-WoYfXBr10c_qbCe5lRpO5Y/s1600/gezinti.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbxQa9T-ybFEPPDJe3igW3c4uKYqXGclysxegYhQ72g1sBseTbgDWHmMSEjdOYj7OfevyypXxObTSzYv__WO2f3SLWWfJSfoYFyv_GY3RTZO5J-WoYfXBr10c_qbCe5lRpO5Y/s400/gezinti.JPG" width="400" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-30476596279214214772011-01-13T02:07:00.000-08:002011-01-13T02:16:20.885-08:00röportaj / aralık 2010<strong>Damla Akgül - Borga Kantürk ile röportaj:</strong><br />
<strong></strong><br />
Aralık 2010<br />
<br />
<em><strong>Damla.Akgül</strong> :Çalışmalarınızda özellikle futbola yer verdiğinizi görüyoruz aslında sanatçıların çoğu genellikle toplum tarafından arkalara itilmiş, farkındalığımızın çok az olduğu konulara yönelirler sizin futbol gibi ülkemizde çok rağbet gören bir konuya eğilmenizin sebebi nedir?</em><br />
<br />
<strong>Borga Kantürk :</strong> Bu soruda bir genelleme yapmışşınız. Sanatçıların aslında hangi konuya yöneldikleri değilde o konuya nasıl yoneldikleri ve o alanda ne şekilde farklı bir odak yarattıklari önemli bence. Futbol siyaset, tutku, bağımlılık, bağlılık, taraf olmak gibi türlü durum ve jestleri barındıran bir alan olarak duruyor. Bu alan uzerinden farklı sosyal kodlar ve gecişler bulmak bilinen dışında kalmış kimi hikayelere ve durumlara yönelmek beni cezbediyor. Yani sınıfsal anlamda da oldukca kapsayıcı bir bölge bu punk kültürü, ya da elit bir kanalı, sosyalizm tarihini, faşist idelojileri, cuntayı veya tutkuya iliskin bir aradalıkları buradan yorumlayabilirsiniz. Bunların hepsi futbolun tanıklık ettigi bir tarihte var. Turist Ömer icinde de futbolu bulabilirsiniz, Orhan Pamuk romanlarında, 12 eylül Türkiye siyaset tarihinde, Brezilya sahillerinde, Mussolini İtalyasında Liverpool'lu liman işcilerinin ya da St. Pauli'li anarşistlerin buluşma noktası olarak futbolu konu edebilirsiniz. Ama işte bu kelimeyi açımlayan içerik hepsinde elbette tek bir anlama sabit değil.<br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>Diyorsunuz ki ‘Bulunduğun coğrafya ve yaşam koşullarında kendini kamusal ve kurumsal anlamda “gerçek olarak” tanımlayacak sigorta, kazanç ve statüye sahip değilsen, inatla bu alana karşı durarak, dışarısında kaldığın yerden bir şeylerin değişmesi adına çabalıyorsan, gerçeküstü ve muhatap olunmayan bir şeye dönüşebilirsin. Bir düş olabilirsin.’ Bu aslında bir kaç anlama gelebilir. Yani gerçek olmamak, düş olmak sistemi kabul etmeyen sorgulayan düşünen eleştiren bir varlık ya da diğer anlamla hayata tutunamayan statüsü, kazancı olmayan kimselerin sığındığı bir olgu? Tam olarak anlatmak istediğiniz nedir? </em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Burada kanımca, Türkiye'nin bugünkü liberal dönüşümüne ilişkin bir sıkıntıdan bahsetmek gerekiyor veya bunu sınıflar arasılık üzerinden kavramaktan. Yani siyasal olanın coğrafi ve etnik kodlanmayacağı ve bunun merkezleştirilmediğinden yerel dirençlerle bir yere oturtulabileceği bir yapının eksikliğinden. Orta sınıfın eridiği bir ekonomik yapı hakim. Bu yapı içinde orta gelirli bir sanatçı kendini ne derece var edebilir, ne derece bir network sağlayabilir, neyin siyasetine odaklanabilirsin? Derdim liberal sistemin arz ve talepleri belirlemiş ve serbestleştirmiş olması. Yani ilgilenebilecek bir konu uzerinde bir odak teşkil ediyorsan tüketilme şansın var. Tüketim alanını dolduracak donelerin varsa, statü kazanman ve destek görmen bir geri dönüş alman kolaylaşıyor. Ama bu liberalleşme iste belirsiz,tanımsız kalmış çok da herkezin odağı olmayacak bir üretim biçimine daha orta sınıf şehirli bir üretim biçimine düşünce pratiğine odaklıysa, yasama şansı giderek köreliyor azalıyor. Ya zenginleşmenin yolunu arayacaksın ya da etnisiteni keşfedeceksin. Ortalama halini koruyup genişlemen yayılman giderek zor bir hal oluyor gibi. Orta sınıfın tükenmesi bu kişilerin zevklerinin sosyalleşme çabalarının, gezinme dolanma ve yaşam zevki üretebilme çabalarının tıkanması ile ilgili gibi. Muhsin bey filmindeki Muhsin bey karakterinin yaşadığı sendrom gibi düşünün bunu. Biraz popüler kültür ve müzikte 80'lerle yasanan durum gibi contemporary art dedigimiz şeyde de 2007-2010 gibi bir tarih aralığında yaşanmaya başlıyor.<br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>Bloğunuzdan takip edebildiğim kadarıyla hayatı sıkı sıkıya ciddiye alan, hani olur ya yapması gereken işleri olan insanlar, bugünün işini yarına bırakmayan, ciddi, olgun, sert eleştiriler yapmaktan sakınmayan; böyle biriymişsiniz hissine kapılıyoruz. Sanki karşımızdaki alışılagelmiş marjinal sanatçı ya da aktivist kavramını yıkan daha bizden hatta bir memur edası ile ve hayatı fazlasıyla ciddiye alarak da marjinal işler yapılabileceğini gösteren bir sanatçı. Siz nasıl tanımlıyorsunuz kendinizi, nacizane çıkarımlarım için ne söyleyebilirsiniz?</em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Hayatla ilgili, ayakta kalmaya ilişkin dertler varsa ve birileri bunu senin adına belirleyip tariflememiş, yürüyeceğin sosyolojik ve siyasal zemini aralığını açmamışsa ya da aileden gelen bir zenginliğin, mülkiyetin, rahatlığın yoksa zaten varolabilmek adına hayatı sıkı sıkıya ciddiye alıyorsun. Ciddiye almama alışkanlığın olsa da yaşın ve farkındalığın ilerledikce, zorla bunu oğrenmeye, araştırmaya kendi yolunu inşa etmeye çalışıyorsun. Taktikler önem taşıyor bu nokta da. Önceki sorunun yanıtında da dediğim gibi ben orta sınıfım. Orta gelir, orta tüketim değerleri, benim taktiklerimi de reflekslerimide etkileyen bir unsur olarak açığa çıkıyor. Sıfır noktasından başlamamış açlık sınırında olmayan bir ekonomik pozisyon, sehirli bir hayat tarzı ve kent içerisinde olmanın yarattığı yerel ve genel konumlar soz konusu. Sıfırda olsam marjinal olma durumu ve daha saldırgan olma hali, yıkım gücü daha yüksek bir tondan konuşuyor olabilirdim. Ya da burdan çıkmak yükselmek icin daha çok sıçrama yapmayı, kavgalar etmeyi, patlamalar gerçekleştirmeyi deneyebilirdim. Tamamen ortadayım neyi patlatayım, ya da nereye sıçrayayım? Sadece bulunduğum bölgeyi süpürmek, temizlemek ve yaşanır kılmak istiyorum. Ben biraz da akdeniz şehri insanıyım, duygusalım daha huzurlu bir alan açmak istiyorum. Kendi alanımı tarif edebilmek, bu alandan dolaşıma girebilmek, dag tepesi yerine, geniş deniz manzarasının yamacını tercih etmek gibi bir sey. Marjinalligin tarifi bu gun icin de tam olarak yapılabilirmi bilemiyorum. Bu donemde marjinal olmak heralde işaretlenmeden direnç ve varlik gösterebilme becerisi olabilir. Mesela 2010 da kultur baskenti İstanbul'u sanatçı olarak terk etmek, O zemine ait olmamayı, yapmamayı, fon almamayı tercih etmek gibi. Ancak marjinalligin parodisi yapilabiliyor bu belirlenmişlik içerisinde. Yani holywood'un para verip ürettiği bir filme bakarak hayran hayran Che'yi Benecio Del Toro performansı olarak izlemek gibi. <br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>Bize biraz KUTU adlı projenizden bahseder misiniz? </em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Anındalık, mobilite hep benim için önemli oldu. Buna büyük kurumsala karşı mikro çatılar altında self-instiutional bir pozisyon kurmak ile lokalden açılan “mütevazi öneriler”, in diğer uluslar arası lokallerdeki benzerleri ile buluşturabilmek, küresel bütüne karşı yerel den yerele ulaşan bir yapı hedefi belki. Bu türde girişimlerimden birisi KUTU'ydu. Kutu taşınabilir sanat mekanı, işaretleme-izlole etme, kendi kendine kurumsallaşma, parazit yapı, mobilite gibi kavramlar üzerine bir jest refleks olarak 2001 yılında başladı. KUTU benim iç sanatçı-küratör fikrine geçişimi sağlayan, kollektif bir projeydi. Aslında taban olarak, 4 sanatçı bir mimar ve bir de tasarımcıdan oluşuyordu bu yapı. Sanatçılar kendi sanatlarını gösterebilmek için kendi mekanlarını üretiyor, üzerini kapatıyor ve izole ediyordu. Farklı mekanlara taşınabilen “kendine ait bir oda” fikrine odaklanıyordu.Bu proje 2001-2008 yılları arasında süre geldi. Yurtiçi ve yurtdışında prestijli sergilere yer aldı ve bir dizi sanatçının üretimleri için değişken mekanlar üretti. Bir bakıma onlara izlenebilmelerini sağlayacak nefes boşluğunu, izolasyonu sağladı<br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong> 'Merhaba iç sıkıntısı' adlı serginizde iletişim eksikliklerine dikkat çekiyorsunuz ve daha önce iletişim ile ilgili duyduğumuz söylemlere ek olarak bu eksiklikte kişinin kendi ile iletişimsizliğine de vurgu yapıyorsunuz. Bu iletişim eksikliğini özellikle insanın kendi içinde yaşadığı iletişimsizliği neye bağlıyorsunuz. Bu bağlamda son zamanlarda özellikle büyük kentlerde yaratılan etrafılı çevrili güvenlikli siteler için ne düşünüyorsunuz? Bu kişinin içsel,kendine benzer sınırlı bir sınıfla sanal bir güven yaratıp iletişimini arttırmaya çalışma çabası mıdır yoksa tam tersi kendini duvarlar arkasına çekip toplumdan kopması bir nevi iletişimsizlik arzusu mudur?</em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> O sergi yapıldığında 2001 yılıydı ve o zamanlardan bu yana hayatımızda, Türkiye koşullarında da cok fazla değişiklik oldu. İletişim ve iletisim teknolojileri bu bir kültüre bile dönüştü kısa zamanda. Iletişimsizlik meselesine bugün icinden bakarsam, olay dijital dünya ile reel dunyanın cakışmasındaki içiçe varoluşdaki dengesizlikle ilgili. Bu dengesizlik ekonomik adaletsizlikleri de haliyle kapsamış oluyor biraz. Vadedilen sanal iletisim daha ucuz ve daha havalı ve daha da arsız. Ya da biz oyle sanıyoruz buna inandırıldık. Bunun haricinde iletişimsizlik biraz şirketlestirilmiş, iş gücü, kurumların yaptirim gücü, calisma zorunlulukları ile de ilgili. Yani bir telekominikasyon şirketi için geceleri ofiste çalışan, sokağı ile, akrabaları ile iletişim kurma lüksü olmayan, bunun icin ona bedava verilen bir 3g teknolojisi ile bu açığını kapamaya çalışan bir kişiyi düşünün. Bu kişi bu çağın, hayatını maddi açıdan kurtarmış, yırtmış kişisi. <br />
Kalabalik sehirde boğuşmanın, bir yorgunluga dönüştüğü ve buradan kacma arzusunun negatif bir etkiyle tetikledigi kent yasantisi var bir tarafta. (Sanatçı bir arkadaşım, net bir geliri olmadığı için bir alışveriş merkezinde gece 22.00 a kadar kendi mesleği uzmanlığı harici bir alanda calışıyor ve 22.30 da evinde oluyor, haftanın bir gunu izin gunu var ve o gün harici neyle, kim ile ve ne ugruna bir iletisim kurabilecek düşünmek lazım. ) Büyük iş yerleri konuşmanın bile yasak oldugu şirketleşmiş bu yapıların,yerel esnafin yerini alması... Sokağın, park, deniz kenarı veya kamusal olarak özelleştirilmemiş, ticari bir bölgeye dönüştürülmemiş yerlerinin giderek azalması. Bu tip bazı yerlerinde giderek tekinsizlesmesi iletişimi kısıtlıyor. Taksim'de yılbaşı sokağa çıkamamak, Bir mayıs günü mahallende pencereden kafanı uzatamamak, Gülhane parkında piknik yapamamak gibi. Şehirli insanlar en rahat iletişim alanı olarak g-talk, chat, facebook gibi yerleri buluyorlar kendilerine. Burası hem daha ucuz hem de daha patavatsız bir alan. <br />
<br />
Bu sizin bahsettiginiz mimari unsurlar, sitelere gelince: Kredi kartları çağının sunduğu bir alan gibi biraz da bu yaşam tarzı. Senin sahip olmadığın, ama oldugunu varsayarak harcadığın bir paranın varolduğu dünyanın konutları.Ömür boyu taksitle, (cebinizdeki olmayan haliyle) size vadedilen krediyle alabileceginiz bir konut, toki evi ya da bir sitedeki bir daire. Şehrin ortasında bir evi alma sanşınız böyle bir yerde küçük bir daire alma şansınızdan daha az. Bunun pahalı ve lüks versiyonlarını da kent kültüründen nasibini almamış, sonradan görme, bir anda zenginliğe ulaşmış bir kesim ya da şehrin dönüşümler geçiren ortamından tedirgin olan, ailesini o tedirginlikten, sınıfsal çatışmadan doğan şiddet ve tacizlerden korumak adına bu siteleri tercih eden bir kesim var. Paran kadar kurgulanabilirsin kısmı çok netleşir oldu. Özellikle 80 sonrası özgürleştirme vaadleriyle. Bu sitelerin, bankaların düşük faizlerinin kredi kartı taksitlerin makulleştirilmesi ve bunların mülki değerlerin olmazsa olmaz olarak ortaya atılmış olması malesef yaşamı standardize ediyor ve bu standart duruş iletişim isteğini tüketip insanları daha da izole ediyor. Bu noktada söz ettiğin iletişimsizlik arzusu bence insan merkezli değil, devlet merkezli kurum merkezli, bir yapı ve giderek de ekonomisi tamamen paraya endeksli bir paylaşım alanına dönüşüyor. İletişimin bile sektöründen söz ediyoruz artık. Basit bir ornek parkta simit yerken buluştuğum bir arkadasımla denize karşı sırt çantamdaki termos içerisindeki kahveyi paylaşamiyorum 3-4 yıldır. Çünkü o daha öncesinde oturduğum bankin yanı başında bir kafe kurulmus ve sandalyeleri ile benim oturacağım bölgeyi işgal etmiş. Her 15dakikada orada vakit geçirmek için illaki bir birseyler tuketmem ve satın almam gerektiğini, en masumane ifadesiyle çay arzu edip etmedigimi soran bir müesse duruyor. Artik o bölgeyi ya terketmek ya da onun sunduğu nimetleri yapacağım ödemeler karşılığında tüketmek zorundayım. Yönetimlerin belirlediği küçük bir alanın paylaşımı ve iletişim üzerindeki etkisi işte. <br />
<br />
Mahalle, Ortak şeyleri olmayanların birbirlerine geçiştiği bir alandır. Sivil ve kamusal paylaşımın olduğu bir yerdir aslında sokak. En azından eskilerde böyleydi. İletişim bu beraber yaşama şansından rutini, ayakta kalmayı birarada başarabilme yetisinden çıkardı. Orta sınıfın varlık gösterdiği yıllar. Şimdi bu yokoldu. Yeni bir iletişimden söz etmek zorundayiz artık. 3g yakınlaştırır ama postaneye gidip kart alacağın memur ile olan iletişimini de tamamen yok eder. Rastlantısal ve suprizlere gebe bir iletişim önyargıları da eritir diye düşünüyorum. <br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>Bir söyleşinizde Doğan Doğan’ın kıyafet ve kıyafetin insanı biçimlendirmesi üzerine yaptığı çalışmadan bahsetmişsiniz. Küreselleşen dünyada gitgide maddeye ve nesneye göre anlam buluyor olmamızı nasıl yorumluyorsunuz?</em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Keşke nesneye daha fazla değer verebilsek. Biz nesneye ve maddeye eskisi kadar değer bile veremiyoruz ben tersini düşünüyorum. Değer verdigimiz şey o an için o şeye sahip olabilme duygusu veya o duyguyu bir nesne madde ile gosterebilme. 2 yilda bozulan bir telefonu yada pili şişen, kabloya mahkum olacak bir apple harikasını bir değer olarak göruyoruz. Bundan 4 yıl once fotoğraf çeken telefon ya da turuncu beyaz bir Imac derdimizken şimdi metalik bir macbook teknolojisi veya 3G bir telefon derdimiz oldu. Madde ye anlam bulsak 80lerden kalma kasetlerimizi çoğumuz atmazdık ya da evimizde annemizden babanemizden kalma eski 45likler olurdu. Onları Issız adam filmi moda olduktan sonra yüksek fiyatlara yeniden, geçici bir hevesle almaya çalışmazdık.<br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>İzmir’den sözederken tavrınızda hem bir İzmir hayranlığı hem de İzmir’e üstten bir bakış seziyoruz. İzmir’le inişli çıkışlı dargın-barışık bir haliniz var diyebilir miyiz?</em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Şu an yaşadığım Izmir'e hayran degilim. Hatta bazen çok sıkılıyorum şehrin içinde bulunduğu durumdan. Ama sehirden ve coğrafi pozisyonundan nefret etmiyorum. İnis çıkış evet mevcut, yaşamımla özdeşlestirdiğim bir sey belki de İzmir'de olma durumu. Izmir'i Türkiye'nin Cumhuriyetci ve kimi yerde muhafazakar bir kale ya da gavur İzmir olarak kodlayan bir anlayış değil derdim. Akdenizli sanat mümkünmü o bolgenin yavaş ve sakin direnci ile bir okuma üretme yaşam tarzı geliştirebilirmiyiz biraz derdim o benim. Bu tarz bir işaretleme okuma farkı çeşitlilik olarak şimdinin liberallesen Türkiye sanat ortamında mümkün olabilir mi bunu bilemiyorum . İşte herşey var ortada, herkeze para var, ama bu para, bu alan tam ortada, merkezde. Uzana biliyorsan al deniyor. Uzanmadan küçük işletmeler olarak hayatı sürdürmek mümkünmü ona bakmak. Yani bir adada kurulan bir pazarda o adanın yerlisinin yaninda komşu baska adalardan gelen, farklı kültür ve bölgesel değerlerin birarada çok da pahalı olmayan bir standartta sunuldugu bir yapı düşünün. Bir de her yere aynı formatta kurulmuş her türde kahve ürettiğini söyleyen, bu kültürel değerlerin tümünü kapsadığını iddia eden bir marka var. Bu markanın kapsadığı sınırlar ve lezzetler olarak paylaşıma girmek makullestirilmiş olanı. Sanat piyasasinda var olup biteni buna benzetiyorum.<br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>İzmiri yaşayan bir sanatçı olarak İzmir’de sanat yapmayı ve İstanbul’da sanat yapmayı avantaj ve dezavantajlarıyla kıyaslayabilir misiniz? </em><br />
<br />
<strong>B.K : </strong>Izmir'de üretim göstermek problemli. İstanbul'da ise üretebilmek problemli. İzmir sakinlik ve durgunluk sağlıyor. Bu bazen delirtici bir dinginliğe, bekleme süreçlerinde uzun aralıklara ve muhattapsızlığa dönüşüyor. İstanbul'da ise iletişimden boğulup kendini ve günü tüketip izole olamamak ve farklılaşamamak, kendine dönememek gibi bir sorun var. Sürekli yer değistirebilmek en guzeli. <br />
<br />
<em><strong>D.A :</strong>Hayat bakışınızı yönlendiren ve çalışmalarınıza kilit oluşturan bir temel fikir çatınız ya da felsefeniz var mıdır? Nedir?</em><br />
<br />
<strong>B.K :</strong> Farkedebilmek, dönüştürebilmek, müdahale edebilmek, önemli jestler benim için. Ama bunlari açıklarken sanırım çok net bir temel yanıtım yok. Yaşamsal jestler önemli benim icin, bir çesit 60lar kavramsal sanatının yaşamı içine alan, soluyan jestleri. Bu günlerde bize romantik gelen varoluş biçimleri. Bunun bir illüzyon olarak hayata enjekte edilebilme girişimi veya hayatın içinden bir yerden özel bir anın, durumun bulunup çıkarılabilmesi, dönüştürülebilmesi. Tutkulu olma halinin, tavırlarında ortaya koyduklarınla hayata mudahale edebilme çabası.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-90456598928360380802010-11-25T06:04:00.000-08:002010-11-23T23:53:17.246-08:00İzmir Güncel Sanat Hareketleri üzerine detaylı bir inceleme:<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjAg6I_yWokVK3qA39l4V-Q21vu4pW7SjekUAGQ_mdi1WdjCm8-LXuqoaMXb3X2pfPLIko5Zgejts7VNLunhOKVo5BmQqr2HG7zmjtoCAs67tYE-IeYhza_mcR_x9UT15MAwW/s1600/palmiyeler.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjAg6I_yWokVK3qA39l4V-Q21vu4pW7SjekUAGQ_mdi1WdjCm8-LXuqoaMXb3X2pfPLIko5Zgejts7VNLunhOKVo5BmQqr2HG7zmjtoCAs67tYE-IeYhza_mcR_x9UT15MAwW/s320/palmiyeler.jpg" width="320" /></a></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><b><br />
</b></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><b><br />
</b></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><b>Beklenen Şarkı; Aynı nakarat (*) - </b>Borga Kantürk<br />
<div><br />
</div></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Bu yazı 27.09.2010- 30.11.2010 tarihleri arasında gerçekleşen Portİzmir: Çağdaş Sanat Trienali'nin ikincisi için hazırlanmış sergi kitabında yer alması adına oluşturulmuştur.</div><div><br />
</div><br />
<br />
<br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Okur için giriş notu:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">31 Kasım 2009 - 17 Mayıs 2010 tarihleri boyunca yaşadığım askerlik sürecinde tamamen uzaklaştığım İzmir'e ve bellek araştırmalarına siz sevgili okurlar eşliğinde geri dönüş yapıyorum. Aradan geçen yüz elliyi aşkın gün sonrasında... Sizlerle beraber, tanığı ve aktörlerinden biri olduğum İzmir güncel sanat yaşamına ait kulaktan dolma belleğe bir geri-sarış yapacağım. Bu tıpkı dvd-ekstralarındaki özel seçeneklerde olan oyuncu ve yönetmenin yorumuyla filmi tekrar izlemek gibi bir şey olacak Bir çeşit anımsatma/anımsama terapisi.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Öncelikle, yazdığım bu şeyin siz okurları çok mutlu edecek bir metin olmadığını söylemem gerek. Kasvetli ve demoralize edici saptamalar, uzun, biraz da açık uçlu, sınırları net olmayan bir araştırma alanı üzerine odaklanan bazı notlar ile karşı karşıyasınız.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bu notlarda konu edilen olaylar son on yıl içerisinde gerçekleşen kimi kırılmalara, yaşanan olumlu olumsuz dönüşümlere tekabül etmektedir.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>1</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Bellek, Alternatifler ve İzmir:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir güncel sanatı hakkında tarihsel veri ve bellek eksikliği olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle de sınıflandırma ve tarif etme konusunda bariz bir netsizlik söz konusu. Buradaki tarifsizlik: neyin ne kadar ana akım, bağımsız ya da kolektif olabileceği ile ilişkili. Bu alanda tasnif yapma alışkanlığı olmayınca da, ortaya tam tanımlanamamış bir “alternatif” olgusu çıkıyor... Bu şehir için sanat adına alternatif açılımların ne olabileceği, dışarıdan bakıldığında tahmin edilebilir, yorumlanabilir gözüküyor. Ancak bu tarihi içerden yaşayan kişi olarak gözlemlemek, deneyimleyip, kayda geçiremek, yorumlamak, henüz İzmir için birileri tarafından yapılmamış bir şey.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Alternatifin kapsayacağı şeyden söz etmek için önce işleyen bir sistemin varlığını kabul etmek gerekir. Ki bu türevde bir kurumsallaşmanın, sistemin inşası zaten İzmir'de yapılamamış. Sanırım bu yüzden, İzmir için alternatif oluşumların, sistem dışı yapılanmaların yaşadığı en büyük sorun, kendilerini tarif edecek ve ne amaca hizmet ettiklerini farkettirecek bir güç olarak kurumsal yapıları karşılarında bulamamaları. İşte bu onların alan kayması ve ilgi sapması yaşamalarına yol açıyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Buna ilişkin bir diyalog, Azra Tüzünoğlu'nun düzenlediği, Ayça İnce moderatörlüğünde İstanbul’da gerçekleşen genç küratörler konuşması esnasında, İzmir ve alternatif modeller üzerine odaklanıldığında bir soru olarak gündeme taşınmıştı</span><span style="font-size: 6pt;"><i>.</i></span><sup><span style="font-size: 6pt;"><i><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote1sym" name="sdendnote1anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a></i></span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">Azra Tüzünoğlu: “2003’den itibaren K2 sanat merkezi neyin alternatifiydi?” sorusunu gündeme getirmişti. Haliyle dışarıdan bakan bir göz olarak, yapılan bunca sergi ve etkinlik sonrasında bunun sırrını öğrenmek istiyordu. Ancak benim görüşüme göre K2 aslında alternatifsizlik üzerine varolan deneysel ve çok katılımlı bir mekan olarak ele alınabilirdi. Bunun nedeni; K2 etkinliklerini kurumsal, köhne, bozulmuş bir galeri sistemine, ticarileşmiş bir sanat pazarına alternatif olsun, karşı durulsun diye yapmıyordu. Çünkü eleştirilecek işleyen, iyi ya da kötü sistem yoktu. 90'lı yıllardan beri açık ticari galeri sayısı bir elin parmaklarını bile geçmeyecek kadar azdı. K2 sistem karşıtı gibi gözüken ancak İzmir için kendi programını planlayıp gündeme getiren tek organize yapı olarak ikibinlerin ilk on yılını geçirdi.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Birkaç gün önce Eduardo Galeano'nun “Kucaklaşmanın Kitabı”nda yer alan Afrika atasözü dikkatimi çekti: “Aslanlar, kendi tarihçilerine kavuşuncaya kadar av tarihleri hep avcıyı övecektir.”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote2sym" name="sdendnote2anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a> </span></sup><span style="font-size: 10pt;">Bu konuyla ilişkilenebilir geldi birden ve İzmir'i temsilen çağrıldığım etkinliklerde yaşadığım kimi diyalogları hatırladım. İzmir güncel sanat yazımı ve yayıncılığı oluşup kayda veri sokulmadıkça, müze ve galeri kataloglarındaki birkaç satırlık belirleyici yazılar ve tahmini uzaktan saptamalara muhtaç bir bozuk bellek inşa edilmesi kaçınılmaz.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: TimesNewRomanPSMT, 'Times New Roman'; font-size: 13px;"><b><br />
</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: TimesNewRomanPSMT, 'Times New Roman'; font-size: 13px;"><b>2</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>İzmir'de imkansızı talep etme becerisi ve gerçekçilik, gerçeklik:</b></span><sup><span style="font-size: 10pt;"><b><sup><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote3sym" name="sdendnote3anc" sdfixed="">3</a></sup></b></span></sup></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Gerçek olduğunu bilirsen, imkansız olabilmek daha kolay inanılabilir bir şey. En azından gerçeksin. </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Peki ya gerçekliğinden emin değilsen?</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bulunduğun coğrafya ve yaşam koşullarında kendini kamusal ve kurumsal anlamda “gerçek olarak” tanımlayacak sigorta, kazanç ve statüye sahip değilsen, inatla bu alana karşı durarak, dışarısında kaldığın yerden bir şeylerin değişmesi adına çabalıyorsan, gerçeküstü ve muhatap olunmayan bir şeye dönüşebilirsin. Bir düş olabilirsin. İzmir'in güncel sanat ile imtihanı hep bu düş peşindeki insanlar ve onların zaman zaman belirip tuhaf bir zamanda netleşemeyip kaybolmalarına yol açıyor. İzmir tam da kötü zamanlarda güzel uykusundan uyanıyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Diğer bir yandan, İzmir kent kültür politikalarının altında yatan, bastırılmış ego: Ya hep ya hiççi alışkanlıklardan ötürü, “Biz de en büyüğünü, makro ölçeklisini yaparız!” iddiasının gündeme gelmesine yol açıyor. Örnek: İzmir'de kurumsal destekli büyük ölçekli hedeflere sahip sanat etkinlikleri. Bu etkinliklerin hemen hemen hepsinde; uluslararası tepkiyi hedefleyen, yılda veya iki yılda bir gerçekleştirilmeye çalışılan, bu amaç adına zorlukla bütçe bulunan, sonra da bu bütçeyi bir çırpıda sonuna kadar harcayan bir strateji hakim.</span><span style="font-size: 10pt;"> Bir istikrar kurulmadan işlemesi zor gözüküyor. Biraz daha gerçekçi olmak gerek. Genelde küskün ve çoğu zaman beklentilerini yitirmiş, bu sebeple de kibirli olabilen İzmir sanat izleyicisinin ilgisini çekebilmek ve beklentilerini doyurmak için bu gerekli. Devamlılığın ve sabırlı çalışmanın, bu alanda para ve emek harcamanın bir geleneğe oturması lazım.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>2,5</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Devamlılık Adına Radikal Arayışlar veya Olmayacak Duaya Amin Demek:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İyi kurulmuş, derdinin ne olduğu belli olan, küçük ölçekli sergilerin eğiticiliği önemli. Ancak siz bunları sadece yılda bir yapılacak büyük ana etkinliklerin yan sergisi olarak gündeme getirirseniz, bu büyük etkinlik bittiğinde de küratör ve sanatçılara ve de o geçici kullanılan sergi mekanına geri-dönüş, taçlandırılmış bir bellek verememiş olursunuz. Bir geleneği oluşamaz. İşte bu noktada imkansız talepler gerçeğe dönüşemez. Ancak belgelere kaydedildikçe, bir kültüre dönüştükçe hayat bulur. Gerçek olur. Adnan Yıldız'ın küratörlüğünde gerçekleşen “Kayıt Dışı” adlı sergi</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote4sym" name="sdendnote4anc" sdfixed=""><sup>4</sup></a></span></sup><span style="font-size: 10pt;">, Port İzmir'in</span><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote5sym" name="sdendnote5anc" sdfixed=""><sup>5</sup></a></span></sup><span style="font-size: 10pt;"> paralel etkinliğiydi. Evet, tam olarak da kayıt dışı kalmıştı. Eş zamanlı etkinlikler o kadar çoktu ki, bir anda yaşanan kalabalıktan ötürü farkedilemedi, ekstra değer ve farkındalık üretemedi. Belki serginin ismi bunu baştan kabul ediyordu, bunun ironisini de yapıyordu. Oysa ki ne kadar doğru bir sergi modeliydi. Az bütçe-öz deneyim barındıran, küçük ölçekli ama mekanına hakim ve önemli sanatçıları barındıran bir sergi. Hatta Adnan Yıldız'ın devam eden araştırma sürecinin bir ayağı olarak ileriye yönelik genişletilebilir bir kulvardı. Sonrasında bu mekan-Çetin Emeç Sanat Galerisi, kendi yerel lokal çehresine, yönetimsel programsızlığına geri döndü. Güncel sanatla ilişkisi olmayan, yerel ve geleneksel görüşlerin kötü örnekleri olan kimi sergiler yaptılar. Bu sergiler mekan ile belleği ne tam olarak paylaştı ne de mekanın belleğine kazındı. Belleğe kazıma eylemi üzerine geçmişten bir örnek olarak Hüseyin Alptekin'in Şantiye Galeri’de, mekanın duvarlarına bir dizi kullanılmış sabunu iliştirdiği ve beraberinde kokularını, izlerini mekana bıraktığı çalışması anımsanabilir.</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote6sym" name="sdendnote6anc" sdfixed=""><sup>6</sup></a></span></sup></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şantiye Galeri 1995-96 yılları arasında faaliyet gösterdi ve şehirde güncel sanat adına bir bellek olarak zihinlerde alternatif kurumsal bir yapıyı işaret etti. Geçiciliğinin bilincindeydi, bütün elindekileri bu süreç ve zemin üzerine kurdu. Belirli bir periyod çok yüksek bütçeli olmayan kişisel sergiler yaptı. Enerjisini etap etap kapanacağı tarihe kadar yaydı. Ve sonucunda da bir konsept kitap ile kayda geçti. Sanatçıların şehir ve mekan ile aralarında geçen bellek ve empatiyi taçlandırdı. Ve yıllar sonra, biz hala bu sürece referans veriyoruz. İyi ki de sınırlı sayıda olan o kitabı basmışlardı.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>3</b></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Kurumsallaşma ve İzmir üzerine:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">K2 için 2002'den 2007'ye kadar çalıştım. Bu süreçte yer alma nedenim, bu yapılanma sayesinde şehir ve güncel sanat politikası üzerine odaklanmaktı. Bu, şehri de yeniden ciddi bir şekilde düşündürebilirdi (Bu tür girişimler 90'lı yıllarda biraz biraz gerçekleştirilmiş, sonra devamlılığı sağlayamamış ve bu düşünceler umutsuzluktan unutulmuş veya rafa kalkmıştı). Bu bakımdan K2 için ilk etkinlik bir söyleşi idi. “Kurumsallaşma denemesi olarak sanat üretimi” başlıklı, Vasıf Kortun'un konuşmacı olarak katıldığı bu etkinlik K2-sanat ve kurum üçgeninin nasıl kurulabileceği üzerine ilk girizgahı yapacaktı. Bu konuda İzmir ve 2000'lerde güncel sanat üretimi yapan yeni kuşak için bilgi ve referans akışı yoktu. Bu kuşak bütün bu süreci yaparak öğrenmek zorundaydı ve yaşayarak deneyimlemesi (okuyarak beklemenin alternatifi olarak) gerekiyordu.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">K2 işte bu noktadan doğdu: Belki bu alanda hem pedagoji hem de kolektif bir güç yaratmak adına... Hem okul, hem proje alanı, hem galeri, hem ofis hem de atölye olmaya çalışmak... Tam bir araştırma zemini... Hepsinin temel dayanağı yoksunluktu. Alternatifler kendi içinde parçalara ayrıldı ve zamanla kendi yollarını çizdi. 2002-2004'te başkaydı. 2005-2007'de bir şeylerin yapılabileceğini bir model olarak gösterdi. Sonrasında, bilgi, öğrenme ve kendi kanalını bulma çabaları ile tüm bu ortaklık netleşti ve başka bir yere kaydı, ayrıştı. Şimdi hepimiz daha başka bir yerdeyiz ve değişim tekrar başlıyor.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>4</b></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Lokalden, küresele: İzmir ve Muhatapsızlık:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir (ve Türkiye'nin bir çok şehri) için eğitim kurumlarında, özellikle üniversitelerde disipliner altyapının kurulmamış olması sözkonusu. Farklı departmanların uzak birimler olması, sosyal bilimler, sanat, teori ve tarih alanlarının birbiriyle zayıf ilişkileri, bu alandaki çok sesli yapılanmaların kolay kolay varolamamasına yol açmakta. Fakültelerin Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat ve Siyaset Tarihi bölümleri, Kültürel Antropoloji gibi günümüz sanatının üretimi ile içiçe düşünülmesi gereken birimler İzmir'de sadece mentalite olarak değil, fiziki olarak da güzel sanatlar eğitimi veren kurumlardan uzak tutulmuş. Bu kapalılık ve eğitimdeki yalnızlık güncel sanat üretimi ile alakadar kişileri “kendin-yap” modeline ister istemez kaydırmıştır.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Önce 2002'den itibaren “Kutu - taşınabilir sanat mekanı”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote7sym" name="sdendnote7anc" sdfixed=""><sup>7</sup></a></span></sup><span style="font-size: 10pt;">, “K2”, sonrasında “49A”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote8sym" name="sdendnote8anc" sdfixed=""><sup>8</sup></a></span></sup><span style="font-size: 10pt;"> ve “Agora</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote9sym" name="sdendnote9anc" sdfixed=""><sup>9</sup></a></span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">gibi sanatçı mekanları, “Underscene-Project”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote10sym" name="sdendnote10anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>0</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">gibi sürdürülebilir proje-arşivler, sanatçıların kuruculuğunu üstlendiği yapılar olarak bu muhatapsızlık ve iletişimsizlik ortamı içerisinde kendi iletişim ağlarını, sergileme alanlarını kurmak adına önemliydiler.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Burada bir parantez açacağım; kurumların sanatçılar tarafından işletilmesi, genişletilip kurallarının yumuşatılması ve bulanıklaştırılması, bir çeşit kişisel defans ve hücum presi olarak algılanmalı. Kurumsal yapılar ve bunun üzerine kurulan sistemler, ağlar her zaman var olacak (olmayan yerlerde de oluşturulacak, bu kaçınılmaz.) Sanatçılar olarak bu kurumsal stratejilerin bilinmesi ve deneyimlenmesi ile ne şekilde pozisyon alarak, bu yapıyı nasıl dönüştürebilir ve de alanı nasıl genişletebiliriz? Bunlar sorgulanması gereken önemli şeyler.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>5</b></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Travma:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şener Özmen, “User's Manual: Türkiye Güncel Sanatı İçin Kullanım Kılavuzu” adlı ansiklopedik derlemede yer alan metninde, şu temel fikir üzerine odaklanır: Diyarbakır'da güncel sanatı yaratan şey travmadır ve merkez dışında sürdürülen “ilginç sanat” hareketlenmeleriyle kıyaslanamayacak derecede ciddi bir olgudur.</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote11sym" name="sdendnote11anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>1</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">Bu, bir vakanın, tarihsel bir derdin başlı başına varlığı ve bu derdin açmazlarına karşı direnç olarak güncel sanat pratiğinin konulması olarak tarif edilebilir. Bu durum aslında Vasıf Kortun ve Erden Kosova'nın birlikte yazdığı, Almanca basılıp Türkçede sadece blog sitesi olarak yayımlanan “Ofsayt Ama Gol”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote12sym" name="sdendnote12anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>2</span></sup><span style="font-size: 10pt;"> adlı kitabında da benzer şekilde dile getirilmekte. Travmalar ve tarihsel pürüzler, olamayışlar, arızalı ve başarısız toplumsal hikayeler, Türkiye'deki güncel sanat ortamının kavramsal zeminini oluşturmuş sanatçıların odağını bu derin ve çeşitli kanallara yöneltmiştir.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şener Özmen'in travması yaşamsal ve hayatı baştan başa coğrafi kimliğe dair bir varoluştan itibaren başlıyor. Bunun üzerine sanat bir direnç- güç odağı olarak varoluyor. Travma ve karşı-güç... </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Coğrafi durum üzerinden önemli diğer bir saptama Finlandiyalı Küratör Mika Hannula’dan. “Helsinki benim cehennemim, çünkü burada herşey normal ve hiçbir motive edici arıza yok. B</span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">u yüzden çok da can sıkıcı” gibi serzenişler yapıyor bir yazısında.</span></span><sup><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote13sym" name="sdendnote13anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>3</span></span></sup><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Elmas Deniz ise “User's Manual”de yer alan “K2 İzmir'den bildiriyor”</span></span><sup><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote14sym" name="sdendnote14anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>4</span></span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"> </span></i></span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">başlıklı metninde merkez dışı (ilgi çekici olmayan) koordinatların tarifi için “Mika Hannula’dan ödünç aldığı bir kavram olan </span></span><span style="font-size: 10pt;"><i><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">ölü-alan'ın</span></b></i></span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"> İzmir'in durumunu iyi tarif ettiğinden söz ediyor.</span></span><span style="font-size: 10pt;"> Elbette bu ikinci görüş İzmir için daha geçerli olabilir, hatta İzmir'de yaşayan bazı sanatçılar kuzeyin güncel sanat örnekleriyle empati kurmuşlardır da... Burada Şener Özmen'in kastettiği türde bir acının antropolojisi yok, belki de hiç olmayacak. Ancak refahlık, serinlik ve sakinlik de kuzey kadar net değil. Kalabalık ve farklı karakterde ve sosyal sınıftan insanın birarada bulunduğu bir kentten, akdenizli (kimliğini unutmuş) bir şehirden söz ediyoruz.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>5,5</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>İzmir için bir travma olabilir mi? İzmir için travma vakti:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Travma tanımı sadece coğrafi veya kitlesel mi yapılmalı?</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir'de travması olan kişiler kimler olabilir:</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">1- Ramazan Bayrakoğlu: Travmayı sosyal hayat menşeli bir duruştan sanatsal harikayı yaratma noktasına çekip parlak, ışıldayan bir yapıt yaratmaya çalışmak.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">2- Mehmet Dere: Belirlenmiş kategorilerin dışında yerel ve sosyal sınıflara ait kendi travmasını</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">beklenmeyen bir coğrafyadan çıkarmak.</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote15sym" name="sdendnote15anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>5</span></sup></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">3- Elmas Deniz: Elmas'ın travması yanlış okumalara ve kurumsal yapıya ilişkin. Uzaktan belirlenmiş satırlara hakim egemen okumalar, oldu-bittiler üzerindeki güç ilişkilerinin ürettiği çaresizliği delmeye, dönüştürmeye çalışan bir kişinin travması.</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote16sym" name="sdendnote16anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>6</span></sup></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">“<span style="font-size: 10pt;">User’s Manual” kitabının metinlerinde üç şehir (Diyarbakır, Ankara ve İzmir) ve güncel sanat tartışılırken, iki erkek figür Şener Özmen ile Ferhat Özgür, Diyarbakır ve Ankara'daki durum üzerinden fikir beyan ederken, İzmir’in temsili diğerlerinden farklı olarak dik başlı erkek figür rolü yerine genç fakat konusunun hakimi, bilgili bir kadın figür rolü (hem de bu tarihin tanığı ve yorumlayıcısı olarak) Elmas Deniz ile gündeme geliyordu. Buradaki asıl fark Deniz'in kadın olmasının dışında, olaya bakışındaki ezici ve bağırgan olmamayı tercih eden ama eleştirel gücü bilinçli ve dozajı yerinde tavırla alakalıydı. İzmir'in travması: belki bu roldeki farktan, bağıran yıkan ve acısını gösteren bir eleştiri yerine kendi farkındalığını ve bireysel gücünü gösterebilen kurumsal eleştiriden şekillenebilir mi? Bu soru önemli. </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Outlet'de gerçekleştirilen “Yaratıcı Yıkım”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote17sym" name="sdendnote17anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>7</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">sergisinde bu iki sanatçının işleri aynı katta karşı karşıya sergilenirken: Şener Özmen bir su başında dosyasını yere atmış, mücadeleden biraz olsun yılmış figür olarak başroldeyken, Elmas Deniz'in işlerinde ise ön planda olan, Türkiye'nin her yerinde bulunabilecek binalardı. Yani kurumlar, ideolojiler ve mekanlar... Toplumsal bir dert ve onu kuşatan heroik erk özne görünürde yok. Diyarbakır coğrafya olarak Şener Özmen'in kastettiği bozuk kayıt dışı yapı ve onun kurumsal hali ile boğuşma düşüncesindeyken (üzerine yürünecek yel değirmenleri, Tate Modern gibi merkez kurumsal yapılar ile büyük şehre, büyük dünyaya adımını atıp yolunu bulmaya çalışan güçlü taşra kahramanı modeli iken) İzmir'de ise temel problematik bu kurumların da olmadığı yerde alternatif baştan cesur bir yeni dünya kurulabilir mi düşüncesiydi. Çünkü belki de İzmirli İzmir’den kımıldamak istemiyor, Tate'e kadar gitmeye üşeniyor. Tek sorun Mika Hannula'nın da dem vurduğu o çıldırtan motivasyonsuzluk ve basiretsizlik belki de...</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Ara Not: </b></span><span style="font-size: 10pt;">Bu metinde geçen kurumsal pozisyon ile kuruma alternatif olarak, kişisel örgütlenme ve gard alma durumundan söz edilmektedir. Kurum yokken muhatap olarak kendini kurum yerine koyan bir yapı ve bu yapı karşısında kötü ve ters işleyen bir kurum bulunca gardını alabilecek bir kişilik inşa edebilecek bir deneyim.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>6</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Devamlılığın İnşaası:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Etki tepkiyi yaratır. Henüz Balçova'da yanyana AVM'ler sıralama ve halkın ilgisini bu büyük yapılar ile cezbetme geleneği oturmamışken, Balçova'da 2001'de henüz inşası devam eden Palmiye Alışveriş Merkezi yarı şantiye halindeyken, işletime açılmamışken, 35 kişilik bir güncel sanat sergisi olan “Arada Kalmak” gerçekleşiyordu. Bu sergi sonrası bir diğer grup sanatçı ise Balçova'da yeni açılmakta olan bir diğer alışveriş merkezi Kipa'da bir sergi gerçekleştirmişlerdi. Daha küçük çaplı bir etkinlik olsa da bu aynı güzergahtaki dev mülklerin sahiplerinin birbirleri arası yaşadıkları rekabet duygusunun “güncel sanat için alan” yaratıyor olması adına önemli bir adımdı. Ancak bu girişimler izleyiciyi ve sanatçıları kışkırtmayı başarsalar da eğlence amaçlı bu büyük ticarethanelerin kurumsal yönetimlerini etkilemeyi bir türlü becerememişlerdir. </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Belediye galerileri, kültür merkezleri gibi kulvarlara bakarsak durum daha vahim gözüküyor. İzmir kültür- sanat yönetimi hiçbir zaman bu yerel sürdürebilirlik stratejilerini anlamayı denemedi ve uluslararası sermaye ve sanat üreticileri ile kendi yerel köklerinden gelen duyarlılıklarını, özel güçlerini buluşturmayı es geçti. Bütün eforunu devamlılığı olmayan, yılda bir gerçekleşebilecek bir gösteri maçına ayırması ve sırf o şık gecede tepeden uçakla şehre indirilen konukların hoş kokteyller, güzel sohbetler ve Kordon manzarası eşliğinde loş ışıklarda ağırlanması bunun en güzel örneği </span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Ancak buradaki aşk “senede bir gün” süren ve yavaş yavaş da karşı tarafın, yılda bir gerçekleşen büyük kavuşmanın etkis ile ilişkiden ümidini kesmesiyle mutsulaşıyor. Bu haliyle de tüm şehir için bir hüzün hikayesine dönüşüyor.</span></span><span style="font-size: 10pt;"> Aslında hikayede unutulan şey belli. Bu kentin sakinleri, sanat üreticileri, takipçiler, özellikle öğrenciler ve yerel sermaye, sanat alıcısı. </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Oysa ki yaşanan şey tükenmiş bir evlilik hikayesini andırıyor. Elbette ki senede bir günlük büyük aşk masalı ile kendini büyük bir patlamaya hazırlayan, bunun şiirselliğine inanan bir duruş, evde kendisini bekleyen yıpranmış ilişkisini “unutmaya”, bellek dışı bırakmaya çalışıyor. Bence asıl hikaye bu denli çaresiz aslında... Çözüm ne peki: Beraberce, sabırla, şehir dışından gelen uzman kişilerin danışmanlar ve destekçiler olarak eklenebileceği, uzun soluklu ve dürüst bir paylaşım ortamının oluşturulacağı, gerçek bir buluşmanın inşasına başlamak.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>7</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Muhafazakarlık:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir; muhafazakar, korumacı, yeniliklere karşı uzlaşması zor insanların yaşadığı bir şehir. Bu bakımdan sanat alanında yeni açılmalara, sert, keskin uçlara çok da açık değil. Yatay bir şehir, başlıbaşına bir liman, denize açık, ama yaşantı olarak içine kapanmış izole bir şehir. Sanırım tüm bunlar dikine bir inşanın, yukarıya çabuk fırlamanın, basamak basamak yükselmenin zorluğu ile ilişkili yaşamsal ve coğrafik işaretler.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bunu evinden hiç dışarı çıkmayan bir çocuğun durumuna benzetiyorum biraz. Çocuğun kapalı yerde yaşam anlayışı, ileride üretimlerinde de bu kapalılığı bir alışkanlık haline getirmesine, farkında olmadan sürdürülen bir yaşam biçimine dönüşmesine neden oluyor. Sonuçta da bu çocuklar büyüdüklerinde üretimlerini paylaşmak adına çok sosyalleşemiyorlar. Takip güçleri azalıyor. Küçük çevresel gruplar olarak vakitlerini geçiriyorlar. Kendi aralarında eğleniyorlar, buluşuyorlar, böyle olunca da kolektif, kalabalık, multi-kültürel bir eğlence ortamının devamlılığı söz konusu olamıyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Gökçen Cabadan'ın</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote18sym" name="sdendnote18anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>8</span></sup><span style="font-size: 10pt;"> İzmir'de okul yıllarında ikibinlerin başları, kendi kuşağının yeni-resim alanındaki öncü figürlerinden biri olarak bireysel ifade yolları ararken karşılaştığı gizli-tutucu tavır, muhatapsız kalmasına, sonrasında iyice motivasyonunu yitirmesine yol açabilecekti. Arızalı, kolay kabul görmeyen ve net çözümler sunmayan bir “resim üretmeye çalışıyordu”. Yapmaya çalıştığı sadece buydu. Önce Belçika'ya gidip muhatap alanını değiştirip, ardından da üretimlerini bundan birkaç yıl sonra tekrar Türkiye resim piyasasına sokmaya başladığında, “iyi bir sanatçı” olarak hatırlanabildi. İçeride görmediği ilgiyi dışarıdan gördüğü andan itibaren burada kabul edilebilirlik kazanmıştı.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir'deki sanat okullarının her şeyden önce yeteneğe önem vermesi, kimi zaman bu eğitim kurumlarından çıkan sanat üretimlerinin kabiliyete dayalı olma zorunluluğu varmış gibi bir saçma ön yargıya saplanıyor. Genç sanatçıların bu gelenekselleşen bağı rahat rahat kıramaması kimi zaman tutulma yaratıyor. Buna tezat olarak, İzmir'de yaşayan ve çalışan bir güncel sanatçı olarak Ahmet Uhri, sosyoloji ve ironi temelli bir yaklaşıma dayalı bir sanat anlayışını uzunca bir süredir devam ettirmeye çalışıyor. Ahmet Uhri, K2 “asit-toz” başlıklı sergide ilk kez sergilediği “unutmak”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote19sym" name="sdendnote19anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a>9</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">kelimesinin (fiilinin) Türkçedeki bütün çekimlerini kullanarak gerçekleştirdiği duvar yerleştirmesi ve “Hayalet Beton, Dikbaş Tepe, Dargın Ağaç”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote20sym" name="sdendnote20anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>0</span></sup><span style="font-size: 6pt;"> </span><span style="font-size: 10pt;">başlıklı sergide kent, muhafazakarlık ve levanten ilişkisini sorgulayan “Tante Vicenza'nın İzmir'i ya da İzmir'in iki yüzü” adlı ses-metin enstalasyonu ile İzmir için bu alanı genişleten, önemli kişilerden birisi.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>7,5</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>İzmirli ne demek?</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir'in yenilikleri ve değişimleri kolay kolay kabul etmeyen, çabuk refleksleri bulunmayan bir şehir olduğu yönündeki inancımı az önce beyan ettim. Yeni öneriler karşısında yavaş ve önyargılı bir temkinlilikle yaklaştığını düşünüyorum. Geleneğe bir bağlılık söz konusu, tamam, ama bu bağlılık yüksek idealler ve konformistçe giderek içeriği boşaltılan bir “İzmirliyiz(?)” sloganına dönüşüyor. Bu, artı değer üretmiyor hatta dışarıdan bakıldığında negatif bir hissiyat yansıtıyor. “İzmirliyiz“ ne demek? Bu soruya hiç yanıt aramamak ve “unutmak” kötü bir refleks. Kültürel bellek açısından kayboluşa, gelecek içinse içerik yitimine neden oluyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bu şehir neden sevilebilir, ne diye burada yaşama dahil olunabilir? Bunların içerisini doldurmayı hiç düşünmeyen bir topluluğun kültür endüstrisinin oluşmasını beklemek zorunda mıyız biz? </span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Artık üzerine düşünülmesi ve hatta bir an önce çalışılması gereken bir vakaya dönüştü bile. Bu zeminin nasıl sağlanabileceği, sanatsal faliyetlerin nasıl sürdürülebileceği ve yön verilebileceği ise hala belirsiz.</span></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>8</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>İzmir sanatçısının bütçe ile imtihanı:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bütçesiz stratejiler alışkanlığı olan bir şehrin sanat eğitim kurumları şık bir sanatın, elegant bir duruşun ideolojisini kurmaya çalışa dursun, İzmir'in ciddi anlamda profesyonel sanatçı bütçesi ile tanışması ve meta değeri ile ilişkilenişi Ramazan Bayrakoğlu'nun</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote21sym" name="sdendnote21anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>1</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">son yıllarda Dirimart Sanat Galerisi ile lanse edilişi, müzelerin ve özel koleksiyonların yoğun ilgisini çekmesi ile olmuştur. Bu aslında şehrin </span><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">'meta' ihracatı</span></span><span style="font-size: 10pt;"> için önemlidir. Ticari açıdan da bir başarıdır.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İzmir'den resim menşeli sanatın güncel örnekleri adına iyi malzeme, şık sunum içeren güçlü bir prodüksiyon çalışmasına gidilebileceği ve bu tür bir stratejinin sanat kurumları tarafından oldukça talepkar karşılanabileceği görülmüştür.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Buna dair diğer bir örnek, uzun yıllardır İzmir'de yaşayan ve üreten sanatçı Tufan Baltalar.</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote22sym" name="sdendnote22anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>2</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">İki yıldır İstanbul'da faaliyet gösteren Outlet (İhraç Fazlası Sanat) ile çalışan sanatçı, dil ve üretim biçimi olarak giderek kendini prodüksiyonlaştırma yolunda ilerleyen, gün geçtikçe takip edilirliği artan bir konuma erişti. Üretimlerindeki olgunlaşma, gördüğü geç kalmış ilgiye rağmen seviye atlamaya devam ediyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şimdi karşımızda iki farklı uç var: Birincisi İzmir'in bütçesiz, çaresiz stratejiler içerisinde yokluktan bir şeyler varedebilme potansiyeli diyelim. Bu, hem alan arayan, hem de alanın belirleyiciliklerine karşı gard alan hamleler peşinde koşan bir yapı. Ancak farkındalık yaratmaktaki başarısı, sanatçıların diğer uca yakın seyretmeleri durumunda onları daha dirençli ve mücadeleci olmarı konusunda deneyimli kılmakta.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">İkincisi ise müze ve galerilerin arz-talep alanı içine kendisini profesyonelce yerleştiren, bu sayede kendi üretimini prodüksiyonlaştıran, sürdürülebilirliğini arttırmayı hedefleyen yapı.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bu yapı içerisinde kendini iyi tanımlayabilmek, taleplere ve sayıya karşı “dur” diyebilmek, eylem yavaşlatma ve yapmamayı tercih etme gibi stratejileri güçlüce uygulayabilmek önemli. Bu direnci gösteren sanatçıların ayakta kalabileceği bir zemin bu. Diğer birçok genç figürün geçici bir pazarın güncel dalgalanmaları ile boğuşurken, talebe yanıt vermeye çalışırken alabora olabileceği ıslak bir zemin.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Birincisi yönelim, ikibiniki yılından itibaren İzmir'de belirmeye başladı, beş yıl içerisinde etkin bir güce erişti. </span></span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Son üç yıl içerisinde ise sanat fuarlarının güncel sanata ilişkin vurgularla öne çıkması, genç ve yeni koleksiyonerlerin ilgi odaklarının bu tür üretimlere kayması ortalığı karıştırdı. Türkiye güncel sanatını arz-talep açısından farklı bir yere çekmeye başlaması, odak kaydırması, tüm bu olanlar da ikinci yönelimi doğurdu. Ve elbette İzmir'de özellikle genç sanatçılar açısından etkisini hissettirdi.</span></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şehirde düzgün ve genişletilebilir bir güncel sanat zemini için: Bu iki uca yönelik gelecek planları yapan ve tutkularının tarifini, yönelimlerini belirleyecek şekilde pusulaya dönüştürebilen insanların artışı en büyük kazanım olacaktır.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>9</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Ve Şimdi “Neler oluyor bize”</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;"><b>Kısaca Hatırlatmalar:</b></span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">2007-2009 yılları arası, İzmir güncel sanat sahnesi için açılma, liberalleşme söz konusu oldu. Kolektif idealler ve bağımsız bünyelere olan inanç zedelendi ya da modası geçti. Belki de sadece bir arada barınamayan birkaç kişinin bir arada olmak zorunda olduğuna inandığı muhtaçlık hissiydi bu, üzerine çok fazla spekülasyon üretilebilir.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Sonrasında yavaş yavaş galeri temsilleri oluşmaya başladı: Halil Vurucuoğlu</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote23sym" name="sdendnote23anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>3</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">ve Bahar Oganer</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote24sym" name="sdendnote24anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>4</span></sup><span style="font-size: 6pt;"><i> </i></span><span style="font-size: 10pt;">gibi genç sanatçılar, yeni kuşak galerilerin, muhatap, arz, talep, değer karşılığını buldukları tercihler olarak rağbet görmeye başladılar. Sanat fuarları ve pazarın genişlemesi ile kendilerine alan buldular ve umulmadık bir taraftan profesyonelce belleğe girdiler. Koleksiyonlara girdiler.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bu yeni çıkış, başarı hikayesi, temel olarak güçlü olan dinamik sanatçılar dışında kalan genç kuşaktan bazı sanatçıları, sözkonusu zorlu pazardaki söz hakkı konusunda afallattı. Genç kuşağı biçimsel bir üretim yapısına ve hemen ilk kurtuluş yolu olarak şehir dışındaki-özellikle İstanbul menşeli- ticari galerilerin kapısını aşındırmaya yöneltti. Zorlu bir sınav onları bekliyor.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">2007 sonrası, belediye destekli tepeden inme kurumsal yapılar belirmeye başladı İzmir'de. Modernist bir anlayışla, büyük ve heybetli kültür merkezleri (büyük mabedler) inşası. Bunun altında zannedersem, sanatı yüksek mertebede elit bir çatıda toparlamaya dair yüksek bir inanç var. Ancak unutulan şey, mekanları önemli yapan öncelikle çalışanları, gelenekleri ve ortaya koyduklarıdır.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Bu mekanlardan birisi olan Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi'nde</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote25sym" name="sdendnote25anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>5</span></sup><span style="font-size: 10pt;"> gerçekleşen bir toplantıda Serhan Ada</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><a class="sdendnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote26sym" name="sdendnote26anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a>6</span></sup><span style="font-size: 10pt;">, “kültür hayaleti” tanımını gündeme getirmişti. Bu, üzerinde ciddi ciddi düşünülmesi gereken bir konu.</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Kullanılmayan, iletişimsiz koca yapılar İzmir'de sanatı topyekün temsil etme ideolojisini sürdüredursun...</span></div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Diğer bir taraftan Türkiye güncel sanatının ticari alanda meta olarak Avrupa’ya, Asya pazarına bir anda girişi ve içerikten çok biçime yönelik talep sonrasındaki açılma hali baş göstermekte. Bu ikircikli durum İzmir'de kalabalık grup sergiler dışında çokça sergilenme şansı bulamayan bir çok genç güzel sanatlar mezununa İstanbul bazlı ticari galeriler üzerinden dışarı açılma cesaretini veriyor. Sergilemeler, galeri anlaşmaları ve kişisel temsiller olarak geri dönüyor bu çoğu kişiye. Bu, hızlı ve çabuk gelişen ve piyasanın ucuz ve ileriye yönelik stok potansiyelini arttırma adına oluşturduğu bir alan. Talep bundan beş yıl öncekinin çok daha fazlası. O süreçte bu şehirde olanlar, gözleri ve kulakları İzmir'e yöneltti, yeni bir mit yaratıldı. Ardından yaşanan dağılma sonrası İzmir için devamlılık söz konusu olmasa da, bu ilgi bir bakıma işledi. Şu üç yıldır Türkiye güncel sanat piyasasında yaşanan ticari akslara ilişkin dönüşüm, İzmir'de üreten bazı ara figürlerin bu durumdan fazlaca ekmek yemesini sağladı. Ancak piyasa serbestleşince sonuç biraz dejenere oldu. Bu arada burası için çabalamış kimi sanatçılar ise belleğe dışarıdan ve çok geç girdiler. </span> </div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">Şimdi ise olgunlaşan kuşağın figürlerinin kendilerine büyük ve net alanlar açmaları, üretimlerine daha güçlenmiş şekilde odaklanmaları, eksiklikler ve özellikle bellek üretimi ve pedagoji çalışmalarında daha dikkatli ve deneyimli olmaları bir olumluluk olarak göze çarpıyor. Bunun yanında güncel sanatın ticari alanında, galeri zemininde karşılığını bulmaya başlayan genç bir kuşak da oldukça hevesle iş yetiştirme uğraşında. İzmir şehir olarak izole ve kapalı kabuk yapısını barındırmaya da devam ediyor. Karışık, garip, birbirine tezat bir yapı, tahmini zor bir gelecek...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 10pt;">(*) Beklenen Şarkı için Zeki Müren'i , “Aynı Nakarat” için Nazan Öncel'i tekrar hatırlayalım.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><b>Dipnotlar:</b></span></div><div id="sdendnote1"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote1anc" name="sdendnote1sym">1</a> <span style="font-size: 9pt;">”Güncel Sanat Tartışmaları Dizisi – 9: Türkiye'de yeni küratörlük yaklaşımları ve araştırmaları”</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Konuşmacılar: Adnan Yıldız, Borga Kantürk, Esra Sarıgedik ve Ayça İnce, Tarih: 24 Nisan 2008 Perşembe, Yer:Mimar Sinan Ü. Fen Edebiyat F., Beşiktaş Yerleşkesi 208, No'lu derslik.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Bununla beraber toplamda on adet tartışmayı içeren bu seri 2009 tarihinde Azra Tüzünoğlu tarafından “Dersimiz Güncel Sanat” adı altında kitaplaştırılmıştır. Ayrıntılı bilgi için: www.outlet-istanbul.blogspot.comblogspot.com</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote2"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote2anc" name="sdendnote2sym">2</a> <span style="font-size: 9pt;">“Kucaklaşmanın Kitabı”, Eduardo Galeano, Can Yayınları:564,Çağdaş Dünya Edebiyatı:223, ikinci basım, Nisan 2009, İstanbul, syf:118</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote3"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote3anc" name="sdendnote3sym">3</a> <span style="font-size: 9pt;">Halil Altındere'nin küratörlüğünü yaptığı “Gerçekçi Ol imkansızı talep et!” sergisinin çıkış noktasından hareketle... Altındere bu sergideki başlığı Che Guevera'nın söyleminden yola çıkarak belirlemişti.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> “Gerçekçi ol İmkansızı talep et!” 19 Ekim, 17 Kasım 2007, Küratör: Halil Altındere, Sanatçılar: Nevin Aladağ, Halil Altındere, Anonim,Vahap Avşar, Cem Aydoğan, Seyhun Babaç, Tufan Baltalar, Ramazan Bayrakoğlu,Evrensel Belgin, Başir Borlakov, Songül Boyraz&Peter Höll, Gökçen Cabadan, Aslı Çavuşoğlu, Burak Delier, Işıl Eğrikavuk, Aksel Zeydan Göz, Özlem Günyol, Nilbar Güreş, Hakan Gürsoytrak, Ha Za Vu Zu, Seda Hepsev, Gülşah Kılıç, Levent Kunt, Mustafa Kunt, Cem Madra, Sefer Memişoğlu, Ali Mihrabi, Ahmet Öğüt, Fahrettin Örenli, Ferhat Özgür, Anny&Sibel Öztürk, Necla Rüzgar, Erinç Seymen, Aslı Sungu, Canan Şenol, Serkan Taycan, Murat Tosyalı, Nasan Tur, Mehmet Ali Uysal, Demet Yoruç, .-_-., Yer: Karşı Sanat Çalışmaları, İstanbul</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote4"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote4anc" name="sdendnote4sym">4</a> <span style="font-size: 9pt;">“Off the record/ Kayıtdışı” sergisi, 10 Eylül 2007-30 Kasım 2007,Çetin Emeç Sanat Galerisi, Port'07 İzmir Yan etkinliği.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Sanatçılar: Aslı Çavuşoğlu & Mehmet Dere, Cevdet Erek, Emre Hüner, Selim Birsel ve BFB Archieve (Büyük Aile Şirketi Arşivi), </span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Küratör: Adnan Yıldız</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote5"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote5anc" name="sdendnote5sym">5</a> <span style="font-size: 9pt;">Portizmir ilk kez 2007 tarihinde İzmir Fransız Kültür Merkezi ve K2 Güncel Sanat Merkezi’nin kurumsal çerçevesinde yapılmış olan çağdaş sanat trienali'dir. Ayrıntılı bilgi için: </span><u><a href="http://www.portizmir.org/"><span style="font-size: 9pt;">www.portizmir.org</span></a></u></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote6"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote6anc" name="sdendnote6sym">6</a> <span style="font-size: 9pt;">Hüseyin Alptekin'in bahsi geçen işinin yer aldığı sergi: H.B. Alptekin &M. D. Morris, “st.etienne express </span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> (charbon / savon )”, Şantiye Galeri, 20.01.1995 – 18.2. 1995, İzmir</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote7"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote7anc" name="sdendnote7sym">7</a> <span style="font-size: 9pt;">Ayrıntılı bilgi için: </span><u><a href="http://www.kutuweb.blogspot.com/"><span style="font-size: 9pt;">www.kutuweb.blogspot.com</span></a></u></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote8"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote8anc" name="sdendnote8sym">8</a> <span style="font-size: 9pt;">Ayrıntılı bilgi için :www.49-a.blogspot.com, www.derece.blogspot.com</span></div></div><div id="sdendnote9"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote9anc" name="sdendnote9sym">9</a> <span style="font-size: 9pt;">Ayrıntılı bilgi için: </span><u><a href="http://www.nejatsati.com/"><span style="font-size: 9pt;">www.nejatsati.com</span></a></u></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote10"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote10anc" name="sdendnote10sym">1</a><sup>0</sup> <span style="font-size: 9pt;">Ayrıntılı bilgi için: www.underscene-project.blogspot.com/</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote11"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote11anc" name="sdendnote11sym">1</a><sup>1</sup> <span style="font-size: 9pt;">Bu görüşlerin daha detaylı ele alınmış ve derlenmiş halini Şener Özmen'in aşağıdaki çalışmalarında bulabilirsiniz.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> “Cefakar Doğu ya da “Welcome to Diyarbakır” Bölüm yazarı:ŞenerÖzmen, Yer aldığı kitap: User's Manual-Kullanma Kılavuzu: Türkiye'de Güncel Sanat, Yayına Hazırlayanlar: Halil Altındere & Süreyyya Evren, Art-İst yayınları, İstanbul, 2007, syf: 108- 114</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> “Travma ve Islahat”, Yazar:Şener Özmen, Lîs Yayınları, Mayıs 2007</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Şener Özmen hakkında detaylı bilgi için: www.sener-ozmen.blogspot.com</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote12"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote12anc" name="sdendnote12sym">1</a><sup>2</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sözü geçen kitabın türkçe içeri için : http://ofsaytamagol.blogspot.com/</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote13"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote13anc" name="sdendnote13sym">1</a><sup>3</sup> <span style="font-size: 9pt;">Art-ist Güncel Sanat Dergisi'nin 3. sayısında mika hannula'nın “Cehennem'den Mektup” başlıklı yazısına ulaşabilirseniz daha detaylı bilgi edinebilirsiniz.</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote14"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote14anc" name="sdendnote14sym">1</a><sup>4</sup> <span style="font-size: 9pt;">“K2 İzmir'den bildiriyor!”, Bölüm yazarı:Elmas Deniz, Yer aldığı kitap: User's Manual-Kullanma Kılavuzu: Türkiye'de Güncel Sanat, Yayına Hazırlayanlar: Halil Altındere & Süreyyya Evren, Art-İst yayınları, İstanbul, 2007, syf: 116- 123</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote15"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote15anc" name="sdendnote15sym">1</a><sup>5</sup> <span style="font-size: 9pt;">Bu görüş: Elmas Deniz tarafından, “The Unmarked Categories (Belirlenmemiş Kategoriler) başlıklı sergi kapsamında, Mehmet Dere ve üretimleri üzerine yapılmış bir saptamadır.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> “The Unmarked Categories(Belirlenmemiş Kategoriler)”</span><span style="font-size: 9pt;"><b>, </b></span><span style="font-size: 9pt;">K2 Güncel Sanat Merkezi,İzmir, Tarihler: 11 Eylül - 11 Ekim 2007, Proje Girişimcisi/ Küratör: Elmas Deniz, Katılımcı Sanatçılar: Morten Goll, Michael Baers, Mehmet Dere, Mahmoud Khaled, Kristina Ask, Gökçe Suvari, Katılımcı Yazarlar: Ashkan Sepahvand, Johnny Golding, Homework / Carlos Motta, Ditte Lyngkaer Pedersen, Lize Mogel, Jeuno J.E.Kim</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote16"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote16anc" name="sdendnote16sym">1</a><sup>6</sup> <span style="font-size: 9pt;">Elmas Deniz 2003-2007 Tarihleri arasında Borga Kantürk ile beraber K2 eş proje kordinatörlüğü görevini üstlendi. 2007'den itibaren istanbul'da yaşamaya başlayan sanatçı, yazar, küratör. Ayrıntılı bilgi için: www.elmasdeniz.com</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote17"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote17anc" name="sdendnote17sym">1</a><sup>7</sup> <span style="font-size: 9pt;">“Yaratıcı Yıkım” sergisi, 3 şubat, 15 mart 2009 tarihleri arasında, Seçil Alkış, Osman Bozkurt, Elmas Deniz, Hakan Kırdar, Nejat Satı ve Şener Özmen'in katılımlarıyla Outlet (İhraç fazlası Sanat), İstanbul'da gerçekleştirilmişti.</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote18"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote18anc" name="sdendnote18sym">1</a><sup>8</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sanatçı hakkında ayrıntılı bilgi için: http://galerinon.com/tr/gokcen-cabadan</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote19"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote19anc" name="sdendnote19sym">1</a><sup>9</sup> <span style="font-size: 9pt;">Ahmet Uhri'nin “Unutmak” adlı çalışması ilk kez, K2'de gerçekleştirilen “Asit-toz” başlıklı sergide yer almıştı.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> “Asit-toz”, Yer: K2 Sanat Merkezi, Katılımcılar: Barış Tanyıldızı, Süleyman Handan, Halil Vurucuoğlu, Aslı Çavuşoğlu, Damla Kızıltunç, Gülcan Şenyuvalı, Sebnem A.Gündüz, Ali Kılıç, Ahmet Uhri, Seda Hepsev, Habip Uyanmaz, Barış Ö. Güler, Bilgehan Yılmaz, Oğuz Kocaoğlu, Tuğba Atalay, Mors (Karahan Kadrman), Okan Yargıcı, Bahar Oğaner, Gülşah Karanlık, Elvan Ekren, Neda İ. Atar, Özgür Yaşaroğlu, Tarihler: 2 – 23 nisan 2006, İzmir</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote20"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote20anc" name="sdendnote20sym">2</a><sup>0</sup> <span style="font-size: 9pt;">“ Hayalet Beton, Dargın Ağaç, Dikbaş Tepe”, Sanatçılar: Ahmet Uhri, Candan Öztürk, Ezgi Yakın, Hayal İncedoğan, Nejat Satı, Yaprak Oğuz, Küratör: Borga Kantürk, İzmir Fransız Kültür Merkezi, 16 Kasım – 4 Aralık 2009 </span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Ahmet Uhri'nin sözü geçen çalışması için tam künye: “Tante Vicenza'nın İzmir'i ya da İzmir'in iki yüzü 2009, Ahmet Uhri (Vicenza Copri’nin katkılarıyla), Ses-metin Enstalasyonu, 19.21 dk.</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote21"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote21anc" name="sdendnote21sym">2</a><sup>1</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sanatçı hakkında bilgi için: www.dirimart.org/artists/10/ramazan-bayrakoglu</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote22"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote22anc" name="sdendnote22sym">2</a><sup>2</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sanatçı hakkında bilgi için: www.tufan-baltalar.blogspot.com</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote23"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote23anc" name="sdendnote23sym">2</a><sup>3</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sanatçı hakkında bilgi için: </span><u><a href="http://www.dirimart.org/artists/15/halil-vurucuoglu"><span style="font-size: 9pt;">http://www.dirimart.org/artists/15/halil-vurucuoglu</span></a></u></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote24"><div class="sdendnote"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote24anc" name="sdendnote24sym">2</a><sup>4</sup> <span style="font-size: 9pt;">Sanatçı hakkında bilgi için: </span><u><a href="http://www.dirimart.org/artists/13/bahar-oganer"><span style="font-size: 9pt;">www.dirimart.org/artists/13/bahar-oganer</span></a></u></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote25"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote25anc" name="sdendnote25sym">2</a><sup>5</sup> <span style="font-size: 9pt;">Söz konusu mekan hakkında bilgi için: www.aassm.org.tr</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div><div id="sdendnote26"><div style="margin-bottom: 0cm;"><a class="sdendnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=9045659892836038080#sdendnote26anc" name="sdendnote26sym">2</a><sup>6</sup> <span style="font-size: 9pt;">Serhan Ada, İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde Kültür Yönetimi Program Koordinatörü, Radikal Gazetesi köşe yazarı. Ayrıntılı bilgi için: http://camma.bilgi.edu.tr/tr/page/_cv_serhanada</span></div><div class="sdendnote"><br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-71341178406728017962010-11-23T23:50:00.000-08:002010-11-23T23:56:10.016-08:00"Dil Altı" sergisi için metin:<div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>Yatıştırmalı mı? Atıştırmalı mı?</b></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;">Borga Kantürk, Kasım 2010</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDx7sk1Xv-n6EbiRnPyeo0zQrP3A4iYFIVmqwocKh4eonavdcSTVP6YMMJN2fGr1JSXKdQ4j0lZ51lIR0op6Jo8T-BZfEpmnq6LFsqIVxsmZaUX2DFxZdlAJhBj-VhTc1KdVx7/s1600/agora4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDx7sk1Xv-n6EbiRnPyeo0zQrP3A4iYFIVmqwocKh4eonavdcSTVP6YMMJN2fGr1JSXKdQ4j0lZ51lIR0op6Jo8T-BZfEpmnq6LFsqIVxsmZaUX2DFxZdlAJhBj-VhTc1KdVx7/s200/agora4.jpg" width="200" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Kent - Anonim lego yapılar ve Agora (1)</b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Agora'nın tanımı, bundan bir kaç yıl öncesine kadar, eski kente ve tarihi tekinsiz bir belleğe işaret eder iken, bu günlerde gençliğini izmir'de yaşıyan kentli tüketici için, aradığı herşeyi kendisine hazır halde bulabileceğini düşündüğü gün geçtikçe sınırları ve içeriği büyüyen bir alışverişmerkezi ne dönüşmüş gözüküyor. Yaşanan şey: Agora'nın; merkezin tüketim dünyasına doğru kaydığı eski yerleşim bölgesinin kenarında, yüzyıllardır gelenek halinde süre gelen kültürel çok sesliliğin, ticaretin, tarihselliğin yerine, yeni ve global marketin değerlerinin aniden hayatımıza giriş yaptığı bir anlam kayması.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">İşte sanırım Nejat'ın üretim noktasını belirleyen şey, bu kavramın (mekan – buluşma noktası ) etrafında yaşanan tuaf geçiş ve belleğe yönelik ikilem. Gerçi Geçtiğimiz günlerde, sanatçının Pi Artworks'de gerçekleştirdiği “Dil Altı” başlıklı sergiye girdiğimizde kesin ve net olarak bir kent profili ve Agora imgesi ile buluşmamaktayız ancak göreceğimiz şeylerin kökeninde bu Agorasal dönüşüm ve ortaya çıkan Agorafobik adaptasyon krizi. Ve bu krizin değişik yönlerden örtülme, liberalleştirilme (tüketici için ise alışabilme ve kabul edebilme) süreçleri . </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Bu bellek gidiş gelişleri ve değişim, 80'li yıllarda çocuk olan gençlerin, liberal yapıya, ortak pazara ve beraberinde meydana gelen hafıza yitimine ilişkin sıyrıklar, çukurlar yaşaması ile taçlanmıştı.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Nejat'ın bu kapital evrilmenin sonrasında kurulan yeni düzene ayak uydurmaya çabalarken, hayata ve sanatsal sürece tutunma çabasındayken yaşadığı şey de benzer. O hep başlangıca, çocukluğa geri-dönüşler gerçekleştirirken bizlere de bu geçişlerin yarattığı imgeler nasip oluyor. </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Bu karşılaşma da Nejat'ın taktiği, cocukluk algısına, alışveriş merkezindeki bir oyuncakçıyı dağıtacak denli tehlikeli düzen bozucu bir hınzırlığa, muzipliğe yönelim göstermek gibi. Basit oyuncak tuğlalar dan, legolardan, kendi “Agora”sını yapmaya çalışan ile, Agora'sını Birkaç hamlede bozmaya, o renkli tuglaları yıkmaya çalışan çocuk da aslında aynı kişi ve şimdi bol ışıklı alışveriş dünyasının büyük ecza reyonundaki, hapları, ilaçları kurcalayıp yere saçmaya çalışan kişi de ta kendisi. </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMohy6mtEgOhR9qziHhxe2ZKtRvA63SGRfrmAZPzCMs2u-Muy6yvRQJTAwemrRCQ8ZBpVQA51ClCEpHJ1H3WQUvtLWn_0b0NnZibpzh2jsJPrzqpdbe0w-2yX-ZKuZq3HN-59/s1600/legolar%25C4%25B1y%25C4%25B1kan%25C3%25A7ocuk.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMohy6mtEgOhR9qziHhxe2ZKtRvA63SGRfrmAZPzCMs2u-Muy6yvRQJTAwemrRCQ8ZBpVQA51ClCEpHJ1H3WQUvtLWn_0b0NnZibpzh2jsJPrzqpdbe0w-2yX-ZKuZq3HN-59/s200/legolar%25C4%25B1y%25C4%25B1kan%25C3%25A7ocuk.jpg" width="200" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">İşte o çocuk şu an için “Dil Altı” sergisinin vitrininde, oyuncak bir eşşeğin sırtına oturmuş bir şekilde geçmişten bize fostorlu gözlerle bize bakıyor.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;">Çocuk gerçek bir eşşeğin tepesinde değilde kırmızı parlak tüylü, plastik gözlü oyuncak versiyonuna oturmuş. Oyuncakçı dükkanından sanat galerisinin vitrinine giden bu tarihsel serüvende sanatçı kendi otoportresine oturduğu yerden sırıtarak bakıyor. Buradaki İlginç olan şey, tepesine oturulan buradaki eşeğin yük taşıyan bir yerden başka bir yere giden bir canlı değil, içi pamukla doldurulmuş renkli bir nesne olarak betlimlenmesi. Tam da vitrinlik haliyle. Artık marketin bir parçası olan sanatçının otoportresi; ironik belki de O'nun en saf halini temsil eden hali, cıvıl cıvıl renklerle boyanmış ve oldukça net.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;">_______________________<br />
<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">1- </span></span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><i><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">“</span></span></i></span><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><i><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Agora, şehir meydanı, çarşı, pazar yeri demek... Ticari, adli, dini, siyasi fonksiyonları olan Agora, sanatın yoğunlaştığı, felsefenin temellerinin atıldığı; stoaların, anıtların, sunakların, heykellerin bulunduğu bir yer. Dahası tüccarların kalbi... İzmir'in Namazgah semtinde bulunan Agora, Roma döneminden (M.S. 2. yüzyıl) kalmadır ve Hippodamos şehir planına göre merkeze yakın yerde üç kat halinde inşa edilmiştir. İzmir Agorası, İyon agoralarının en büyük ve en iyi korunmuş olanıdır. Yani bir kentin merkezidir Agora... Hayatın geçtiği en canlı bölge.”</span></span></i></span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><i><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"> </span></span></i></span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">kaynak:</span></span></span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://www.yeniasir.com.tr/Sarmasik/Yazarlar/hurol_dagdelen/2010/08/24/izmirin_kaderini_agora_degistirir"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">http://www.yeniasir.com.tr/Sarmasik/Yazarlar/hurol_dagdelen/2010/08/24/izmirin_kaderini_agora_degistirir</span></span></span></a></u></span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"> </span></span></span> </div><div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;">Bir diğer Agora 14 Mart 2003 tarihinde Balçova'da açılan, 10 Eylül 2008 tarihinde ise yanı başındaki araziyi de satın alıp sınırlarını kendi deyimiyle “müşterilerinin ve yatırımcılarının talebiyle büyüten” alışverişmerkezi.</span></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial;"><br />
</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmtxGAft-aL3exeN3HPdrY7AP6xAgwvTpp7yEFpCvu-pj3KeCQRnBv72NpsqkxuWTXPYAdokgBx4Bau7IQvrU-enUS7LC27waniGenfOxquqks0qc-uw7KiA9_6MjvAk2GdwEp/s1600/esssek.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmtxGAft-aL3exeN3HPdrY7AP6xAgwvTpp7yEFpCvu-pj3KeCQRnBv72NpsqkxuWTXPYAdokgBx4Bau7IQvrU-enUS7LC27waniGenfOxquqks0qc-uw7KiA9_6MjvAk2GdwEp/s200/esssek.jpg" width="198" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Sergiye Giriş:</b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Eşek üzerinde oturmuş otoportre Nejat Satı'nın tam 21 yıl önceki halini temsil etmekte. Pi ArtWorks'ün vitrininde izleyecilere muzipce bakarken, biz sergiye girişi O'nun yanından, çocukluktan ve bu bellekten yapıyoruz. Sonrasında hemen arkasındaki duvarda “Uyku” isimli soyut resim karanlık yapısıyla bizi geceye, düşe rahatlamaya ve bilinçaltına yönlendiriyor. Yan duvara atladığımızda bir çocuk için küçük şekerlemeleri çağrıştıran bakteri, kan ve kalp atışı daha atmosferik yapıda yer alıyor, Bu duvarın tam karşısında ise “sosislisine yerken kuaförde antidepresanlarını yere düşüren kız” isimli tuval ile karşılaşıyoruz. Serginin merkez duvarında ise büyük bir kare tuval asılı, “Kan”. Galerinin duvarına çakılı olay panoları olarak algılayabileceğimiz resimler haricinde, mekanın tam ortasında zeminde bir heykel formu göze çarpıyor. Atık-istifra ve düşmüş et parçasını çağırıştıran “dil” formu izleyicinin odağını duvarlardan çekerek yere bakmamızı sağlıyor. Başımız panelden panele atlamaya çalışırken ortada birden bakış açımız zemine kayıyor. Dil bu haliyle serginin modemi çağrışımını yapıyor. Bütün paylaşım paneller arası bağlantı o sembolik objenin üzerinden bize ulaşıyor. Dilde yaratılan tiksinme hissinin kaynağı, çocukluktan gelen tatlı bir jestten besleniyor olabilirdi ancak bu dilin artık şirinliğini kaybedip,şaka olma durmunu kaybedip, gittikçe kaba ve iticibir forma dönüştüğü biyolojik hali, kasaplarda vitrine asılmış formu çağrıştırmasından kaynaklanıyor. Dilin akanbinde gelelim tekrar “kan” resmine. Merkez duvarda yer alan bu resim ise sergideki son odak, Eşekli cocuk ardından ortada duran “dil” heykeli ve son adımda soyut ve etsi “kan pıhtıları”. Resim ve doku olarak büyük kırmızı tonlar daireler, etli yuvarlakları içeriyor. Bu kurgudaki, basıncı ve derinlik hissi en yoğun olan resim bu. Sergiyi tamamlayan bir de ses enstasyonu var fonu oluşturan bu ses kimi yerde sergiye tema müziklerini çağrıştırırır bir pastorallik katsa da aralara serpilmiş ritim bozuklukları ve efektif kasılıp gevşemeler, işitsel açıdan kan basıncı ve kalp ritmi ile ilişkileniyor.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Ruhsal kriz ve direnme odağı olarak ilaç:</b></div><div style="margin-bottom: 0cm;">Kriz sürecinde rakamlar antidepresan kullanımının ve alkol tüketiminin kent yaşamında daha da artmasına neden olmuş hatta psikiatri ilaçlarının artık halk arasında meşrulaşması, aile fertlerinin bu uzun süreli hap kullanımının kabul görür hale geldiği bir hayat tarzını kışkırtmakta.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Psikolojik desteğe ayrılan sabır ve sürecin artık tamamen yok oluşu, ile çözümün en çabuk bulunabileceği yolun ilaca olan inançtan geçmesi. Nesnel çözüm arayışı.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVnGdfkHMyLLTnMnsZb2xdWln1wIX-8TSlLbb7hPjCSo8FNii7XtNdD0-mKKY5_Xvzyekzh6Qxqks381U9IM2LZvnrnn3p3QKrYxTR8EMLlCGhAzdJDtF7sNkWGweS0tqe6mkr/s1600/no+flags.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVnGdfkHMyLLTnMnsZb2xdWln1wIX-8TSlLbb7hPjCSo8FNii7XtNdD0-mKKY5_Xvzyekzh6Qxqks381U9IM2LZvnrnn3p3QKrYxTR8EMLlCGhAzdJDtF7sNkWGweS0tqe6mkr/s200/no+flags.jpg" width="200" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Eczane:</b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Nejat Satı'nın blogunu takip edenler bilirler. Yüklenen girdilerin birinde Eczane'nin sembolü olarak bildiğimiz 'E' imgesinin sağa yatırılmış yani 'M' harfine dönüşmüş hali ile karşılaşıyorduk. Bunun içerisine yerleştirilmiş No Drugs! No Flags! Cümlesi tuaf bir vurgu yapıyordu.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Ancak E harfi üzerinden yapılan çevirme eylemini değişik şekillerde okuyabiliriz gibi geliyor bana:</div><div style="margin-bottom: 0cm;">M ye dönüşen form bu haliyle hem bir masayı ayakları yere basan anıtsı bir kitleyi çağrıştırarak Nejat'ın geçmişi ve bu mekan ile ilişkisine gidiyor diyebiliriz. Bunun haricinde de bu son sergide gösterilen çalışmaların odaklandığı kriz-hızlı tüketim ve bağımlılıklar üzerinden 'M' harfi Hamburger kültürünün meşhur 'M' sini de kendine malederek bu şekilde ilaç sektörünün genç kuşak iş dünyasında bir fastfood kültürüne dönüştmesinin sembolü durumuna sokulmuştu.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Bu arada E üzerinden bir ters çevirme daha yapılırsa ortaya çıkacak olan W'nin (İngilizce “Win!”, “Winner!”) kazanma eylemini çağrıştırdığı düşünülebilir. “hapımı yutuyorum, sorunlarımdan uyanıyorum, tekrar savaşa hazırım.” İşte tam da bu his için başarının, doyumun ve huzurun mekanı Eczane. </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Çoğu izleyici tarafından bilinmeyen bir detay: Nejat'ın annesi sağlık sektöründe uzun yıllar çalışmış ve İzmir'deki evlerine yakın bir sokakta işlettiği bir eczane var. Hatta Nejat'ın çocukluğundan beri bu ilaçlar evreni ile E harfinin mekansal vurgusu ile yaşadığı uzunca bir geçmiş var. Bu noktada da ister istemez cocukluk imgeleri, kapsüller. Tüpler ilaç şişeleri Nejat'ın şekersileşen parlak imgeleri ile ilk kez bu kadar kendi belleğine yaşam sürecine kilitlenmiş. Sergide söz konusu olan bağımlılık ya da masumaneleşirse alışkanlık durumu, bütüncül kurgunun altyapısını oluşturan, eczane, acil servis ve kan basıncı üçgeninin ortasında ilacın, özellikle hap formunun en belirleyici kod (hücre,molekül ya da piksel de denilebilir) olduğu bir tasarıma doğru ilerliyor. Bir labaratuvar sterilliği ve beyaz küp referansı söz konusu. Artı pi artworks galerinin önemli bir parçası olaran bir vitrin de devreye girirek bu steril yapıyı sokağa göstererek seyirciyi içeri girmeye kışkırtıyor. Bu ehlileştirilmiş ve parlatılmış şık alanda ışıklı ve parlak şekliyle karşımıza çıkan resimler, kimi zamanda kendisini bizi gece hayatının bazı lojistik köselerinde adapte olan mor ışıkta parlayan, karanlıkta farklı biçimde belirebilen resimlere dönüşebiliyor. Nejat'ın sergileme alternatiflerine baktığımızda galeri steril ehli bir vitrin olarak eczaneye evrilirken, eğlence mekanları da acil durumlarda kaçamak veya panik halde uğranan nöbetçi eczanelere dönüşüyor.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Formül : </b> </div><div style="margin-bottom: 0cm;">Düşün içerisine giriş, uykudan uyanma sürecinin başlaması, nefes alma sabah hapları, kan basıncı, stres, bayılma ve düşme, düşe dalma ve tekrar uyanma , resimler arası geçiş için kullanılacak döngü bu ritm aralığında.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Nejat, resim sanatının bu yüzyıldaki sentetik yapısına, boyaya, boyanın kimyasal ve doğal olmayan “plastik” (özellikle akrilik) yapaylığına vurgu yapan resimler üretmeyi deniyor.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Formlar, tüketim kültürünün renkli yapay suni nesneleri ile (plastik legolar, haplar, oyuncaklar) ifade buluyor. <span style="color: red;"> </span>Soyut resim, dokunun örtü olarak yüzeye saçılması, burada karşımıza çıkan resim üretiminin kendi doğası-medyumu üzerinden açabileceğimiz tartışmalar. Nejat kurduğu yapı içerisinde renklerin daha da yapay olmasını istiyor bu nedenle de kroması yüksek ve doğada bulunmayan renkleri fosforu kullanıyor ki sonuç olabildiğince sentetik görünebilsin. İki boyutlu, öne gelen yüzey ve içerisinde gel git yaşamak yerine bütün küçük formların tekrarlar bir şekilde göz önüne uçması, derinlik ve atmosfer hissinin bilinçli şekilde kaybedilmesi. Nesnelerin yüzeyin orasına burasina saçılmalarını hedefleyen bir kodlama. Bunlardan söz edebiliriz. Emprovize ve rastlantısal olarak saçılma, dağılma hali. Özellikle “Dil Altı” sergisindeki üç resimde mevcut.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Hapların yüzey boyunca ortaya saçılmış hallerindeki yapı ile, 80'li yıllarda hayatımıza giren Pacman(2) oyunu ile sonrasında bir kültüre, bağımlılığa dönüşen, sembolik ve patlak renkli yalın video-oyunlarının atmosferi çakışıyor. Buradan Nejat'ın eczane, oyuncak eşek ve hapları yiyen pacman arasında çocukluk haleti ruhiyesine dönebiliriz. M/M markasının Kent şekerleme tarafından gerçekleştirilen yerel uyarlaması Bonibon(3) ve ilaç arasındaki gidip gelen çocuğun ruh hali ilgi çekici bir araştırma konusu olabilir ileride.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">_____________<br />
<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">2- “<span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><b>Pac-Man</b></span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> </span></span></span></span><a href="http://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Namco&action=edit&redlink=1"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Namco</span></span></span></span></span></a><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> tarafından yapılmış bir arcade oyunudur. </span></span></span></span><a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/1980"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">1980</span></span></span></span></span></a><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> yılında çıkmış ve kısa sürede popüler bir oyun olmuştur. Pac-Man'de oyuncu </span></span></span></span><a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/Labirent"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">labirent</span></span></span></span></span></a><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> içerisinde hareket ederek sarı diskleri bitirmeye çalışır. Hayalet ve canavarlardan kaçarak, hedefi tüm küçük diskleri toplamak olan oyuncu, toplayınca diğer aşamaya geçer. Extra puanlar için çıkan meyveleri toplamak yeterlidir. Büyük sarı diskleri aldığında, canavar ve hayaletler maviye dönüşür ve bir süreliğine yenilebilir duruma gelirler. Oyunun Türkiye'de ilk olarak </span></span></span></span><a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/Atari_2600"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Atari 2600</span></span></span></span></span></a><span style="color: black;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> kartuşları Dobişko etiketi olarak piyasa sürülmüştür.”</span></span></span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black;">kaynak: </span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/Pacman">http://tr.wikipedia.org/wiki/Pacman</a></u></span></span><span style="color: black;"> </span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">3- (Bu şekerleme Türkiye tarihindeki ilk renki yayın reklamları dönemine gelmesiyle de cocuk alıcıda yarattığı renkli cıvıltılı düşsel imge dolayısıyla önemli kült bir tüketim nesnesidir.) </div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Ürün hakkında detaylı bilgi ve görseller için bkz: </span></span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://www.kent.com.tr/our_brands/Bonibon.aspx"><span style="font-weight: normal;">http://www.kent.com.tr/our_brands/Bonibon.aspx</span></a></u></span></span><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;"> </span></span> </div><div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b>Acil Serviste ritm arayışları:</b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Dil altı :genellikle kalp hastalıklarında hızlı ve kesin etki sağlamak için dilin altına konup emilen ilaç. Kalp damarlarını rahatlatmak ve tansiyonu düşürmek için kullanılır. ülkemizde en çok kullanılanının adının “isor<b>dil” </b><span style="font-weight: normal;">olması pek manidar. </span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">“<i>Günümüzde sıkça kullanılan dil altı haplarının tek başına kullanılmaması gerektiğine dikkat çeken Dernek 2. Başkanı Prof. Serap Erdine, dil altı haplarının ölüme dahi yol açabileceğini aktardı. Ülkemizde, dil altı haplarının hasta ve hekim tarafından zaman zaman suistimal edildiğini belirten Erdine, ´Kan basıncı çok yüksek olmasa bile hastalar, dil altı haplarını evlerinde tek başlarına alarak, tansiyonlarını düşürüyorlar.” (4)</i><br />
<i>___________</i></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: x-small;"><i>4- bkz: </i></span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.ajansbir.com/haber-5760---Dil_alti_haplari_olume_sebep_olabiliyor.html">http://www.ajansbir.com/haber-5760---Dil_alti_haplari_olume_sebep_olabiliyor.html</a></span></u></span></span><span style="font-size: x-small;"> </span> <br />
<span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><br />
</u></span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">Nejat buradaki hastalık derecesindeki kriz haline odaklanırken bu hızlı tüketici kültürün alışkanlıkları sonucunda ortaya çıkan kimi sağlık problemlerine işaret ediyor. Kalp karaciğer, böbrek gibi organlar ve onlara ilişkin bozukluklar ilk akla gelenler. Şöyle bir ironi var aslında. Sakinleştirici etkisi olan ilaçlar, tedavi edici katalizörler, uzun soluklu kullanıldığında karaciğer ve böbreklerle ilgili sorunları da beraberinde getiriyor. Burada tuaf bir döngü yaşanıyor. Hızlıca kontrolü geri kazanma çabası, bir yerden iyileşmeyi hedeflerken, başka bir yerden tükenmeyi gündeme getiren bir geri-dönüşümü beraberinde getiriyor. Kendini açığa almayı, yavaşlamayı ve sentetikten uzaklaşmaya cesaret edemeyen toplumun sorunu. Nejatın işleri de bu yaşamın dürüstçe bir parçası olduğunu kabul eden bir sanatçının elinden çıkma. Oralardan beslenen bir kurgu var. acı ama gerçek. Ya içkimizi, ya ilacımızı, alıp devam ediyoruz en zor durumda acil servis-panik atak ve dil altı ile hayat yıpranmış bir şekilde aynı hızında devam ediyor.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-72258840757765988132010-11-16T08:23:00.000-08:002010-11-23T02:42:00.322-08:00Hakan Kırdar ile söyleşi:<div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; line-height: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM07WCV4htIF6iEEeafSl6UEWNASRPvGspTWpK1FdBsA1TMzySkcuWRjlEO-SU0OTJJpEG6a5ERFvDujfgt6BSc6letAzXBYj2K6TtGNp2pOcP_O6nsAD7ibUo8FSNz6spSy6J/s1600/hkirdar03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM07WCV4htIF6iEEeafSl6UEWNASRPvGspTWpK1FdBsA1TMzySkcuWRjlEO-SU0OTJJpEG6a5ERFvDujfgt6BSc6letAzXBYj2K6TtGNp2pOcP_O6nsAD7ibUo8FSNz6spSy6J/s320/hkirdar03.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></span></span></a></span></span></span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Borga Kantürk: </span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">İlk akla gelenlerden başlamak istiyorum, özellikle bu son serginde<sup><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(1)</span></span></sup> gördüklerim: “Yakın çevrelerde yere odaklanarak dolaşma fikri” (ağır ağır yapılan ısrarlı bir yürüyüşün kalıntıları). Ritmik rutin bir görüntü, hatta sırayla sayma, izleyiciye de saydırma hali. Yakın plan zemin görüntüleri. Kafayı gökyüzüne kaldırmadan, yere odaklanarak, ilgiyi dağıtacak insani öğeleri tamamen devre dışı bırakacak kadar inatçı bir adımlamadan arta kalanlar. Tüm bunlar sehri yoksayma amaçlı mı? Üniversitedeki eğitimci kimliğini de gündeme getirirsek; akademik geleneğin, kuralcı, kural koyucu, tanımlama ve odaklama üzerine yoğunlaşan analitik bir bakışın da etkisi var mı? Sokağa yapı taşlarına odaklanarak konsantreyi hiç bozmadan, spekülatif yönlerden uzaklaşıp, mikro ölçekli detaylarına varırcasına, dalmak mı bu yaptığın?</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Hakan Kırdar:</span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Kentte dolaşma meselesi benim için, kentin içine gizlenmiş ‘peyzaj’ları vurgulama gibi bir dertten çok yaşadığım, bizzat deneyimlediğim özne/mekan (21. yüzyılda kentli olma/kent ve ötesi..) ilişkisine dikkat çekmek. Bunu da kendi deneyimlerim üzerinden gerçekleştirme çabası.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Israrla yere bakma ve yerde gördüklerime odaklanma durumunu öne çıkarma çabam ‘özne/ben’i’ daha görünülebilir kılmak için başvurduğum bir strateji. Karşıya baktığımızda (bu bedenin normal postürüne uygun bir durumdur) bedenimizin çevreye/manzaraya yönelimi ayırdedici bir nitelik kazanmamaktadır. Oysa yere baktığımızda beden/imiz/in varlığı daha bir vurgulanmış olur.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Bu yere bakma durumu, inatçı bir şekilde şehri yok sayma gibi görünse de, şehri daha çok sorgulamak üzere bir anlık devre dışı bırakma isteği olabilir. Sorgulayabilmenin gereği olarak bir an için (alışılmış bakışı, algıyı) REDDETME, devredışı bırakma.. </span></span></span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> </span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Sokaktayken, yolları adımlarken yani performans halindeyken daha çok gözlem ve deneyimlemeden, gördüklerimle ilgili bir düşünceye dalma eyleminden söz edilebilir. Bu süreçte akademik bir belirlenmişliğin etkilerinden sözetmek oldukça güç. Ancak daha sonraki yaratım sürecinde, kaydedilen görüntüler arasından seçim yapma, bazı noktaların üzerine odaklanma, onları vurgulama ve özellikle biçimleme aşamasında belli bir analitik bakışın devreye girmesi sözkonusu olabilmektedir, ister istemez. Ancak bu bakışın, hiçbir zaman temel üretim mantığımın ve işleyişin önüne geçtiğini düşünmüyorum.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.: </span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Bu arada “Problemli Manzara”dan hareketle diğer bir sergiye referans verirsem Ramazan Bayrakoğlu'nun “1km” başlıklı sergisindeki<sup><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(2)</span></sup> çevresel gezi mesafesindeki nötr peysajlar, dikine ve karmaşık manzara imgesi yerine 16.9 sinema ekranını çağrıştıran bir “yataylık, geniş ekranlık” söz konusuydu. Bu bakımdan (sen serginin ismine Problemli ekini de eklemiş olsan “Manzara” vurgusuyla seyirciyi karşıladığını düşünerek söylüyorum bunu.) İkinizin sergilerindeki şehre ve manzaraya bakış tarzlarınız garip şekilde birbirini tamamlıyor gibi geldi bana. Bu bakış sanki İstanbul, Berlin ya da New york gibi bir şehirden bakan gözün aradığı şeyden çok farklıymış gibi. Eğer orada üretiyor olsaydınız böyle bir odağınız olur muydu çok emin değilim. Bir de işin ilginç yanı üzerine konuştuğumuz bu iki sergi de İstanbul'da yapıldı ve tüm o işler İzmir'de sergilenmedi.. Ben bu resimleri; modernist bir çıkışın yapıldığı ama bu vizyona tam da adapte olunamayan, tarihsel ve sosyolojik açıdan geçmişinin altında ezilmiş, ama hep tamamlanmamış bir Akdeniz kentinin, durağan ve yatay mimarisinin yaşamsal etkilerini de beraberinde düşünerek incelemeye alıyorum. Bütün bunların bir belirleyiciliği, etkisi söz konusu gibi geliyor bana. Ne dersin?</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.:</span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Gerçekten, resimlerimle, Ramazan’ın sözünü ettiğin sergisindeki resimleri arasında ortak bir ‘hissiyat’ ve ‘ruh hali’nden söz edilebilir ve bu (paylaştığımız dönem ve coğrafya nedeniyle) çok doğal. </span></span></span></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Ancak benim yaklaşımım onunkinin yanında biraz kara mizah gibi, sanki..</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Elbette yaşadığımız kentin işlerimize etkisi olacaktır ve olmaktadır da. İstanbul için bu kadar net konuşamam ama Berlin ya da New York’ta yaşasaydık ruhiyatımız farklı olabilirdi tabi.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Ancak diğer yandan, sanal ve gerçek ortamda, fiziken ve zihnen, bu kadar dolaşım halinde olan bireyler olarak işaret ettiğimiz şeyleri, sosyo-kültürel bağlamda lokalden küresele geçişli temsiliyetler olarak değerlendirmek de mümkün.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Kare, diktorgen formlar, zeminde tekrarları gördüğümüz ızgaralar. Bunun yanısıra sekteye uğramış, rutini bozan, özneleştirilmiş küçük parçalar, objeler. Bunların hepsi tamam. Ancak bir rögar kapağı neden resmedilir? Outlet'te geçen yıl gerçekleşen “Yaratıcı Yıkım<sup><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(3)</span></sup>” başlıklı sergide gösterdiğin küçük boyutlu guvaj işlerdeki dinamik, yukarıda sözettiğim belirli kodlarla örülü. Ama bu sergideki rögar kapağına dönersem, bunun sosyolojik-kent antropolojisi ya da "resimsel anlatı" açısından değeri veya resmedilirliği benim için bir soru işareti? Bir farklılık da söz konusu diğer yüzeylerin aksine bu resim dikdörtgen, kare bir kadrajda değil. Daire pano içerisine boyanmış.Yani onu nesneymiş gibi görmemiz gerektiğini mi vurguluyorsun?</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.: </span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Öncelikle, tematik ortaklıktan sanırım. Kaldı ki rögar kapağı da kaldırım taşları gibi bir motif olarak görülebilir. Bu bağlamda o da kent antropolojisinin bir parçası.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Burada aykırı olan (ve kafa karıştıran) resim yüzeyinin de rögar kapağı gibi daire formundan oluşması ve 3 boyutlu nesne haliyle gerçeklik yarışına girmesi sanırım. Bu çalışma sergideki iki enstelatif işten biri aynı zamanda. Sergideki genel yaklaşımı zedelese de, gerçeklik/temsil, sanırım bu kodlarla biraz oynamak istedim. Nedense son zamanlarda, 3 boyutlu formlara karşı (önüne geçmekte zorlandığım) ayrı bir ilgim var.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Resimlerinde figüratif geleneğin köklerinden gelen bir şehir manzarası sunmuyorsun. (Ki bu 90'lı yıllarda Türkiye'de üretilen resim örneklerini fazlasıyla gördüğümüz bir tür).<sup><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(4)</span></sup> Kent odaklı, mikro bir görünüm ve insansız kadrajlar söz konusu. Bazen de ritmik didaktik tekrarlara doğru kayıyor. Bunu o görüntülere uyguladığın varyasyonlar, onlar arasında kurduğun parça-bütün ilişkilerinden çıkartabiliyoruz.. Aynı zamanda da resimlerinin sunduğu atmosferin kökleri, sanal ortamda, “dijital günce”lerle göz aşinası olduğumuz fotoğrafik dile de oldukca yakınlaşıyor. Ancak bu fotoğrafik üretim hızlılık üzerine kurulu. Bu haliyle de “anındalık” üzerinden işliyor. 3G hızında anlık iletiler (Twitter, Facebook, Youtube) dünyasına ilişkin. Farklı ülkelerden onbeş farklı yer karosu veya çöp tenekesi mesela, anında sanal bir zeminde biraraya gelip, paylaşıma girip, tek tıkla beğenilebiliyor ya da kısa kısa yorumlara maruz bırakılabiliyor. Senin üretimin ise bunları resime dönüştürerek görüntüyü tutuklaştırma, el becerisini gündeme getirme, etap etap, yavaş yavaş oluşturma hali söz konusu. Kısacası bunları resim haline getirme durumu. Sanırım yaptığın bu seçim izleyici için iyi bir soru olmuştur galeriyi gezerken. Anlık ileti olan şey, yaşamımızda hızlıyken varlık bu temposu ile alışıldık bir görüntüyken, en geleneksel sanat üretimine, resime dönüştürülerek sunulunca, bir zemin kaymasına neden oluyor.. Bu kayma niçin gerekli ve ne ifade ediyor?</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.:</span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> </span></span></span></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Doğru. Klasik kent manzarası resimleri üretmiyorum. İzleyiciden gelecek böyle olası bir beklentiyi de sorguladığımı ve reddettiğimi söylemeliyim. Aslında Hafriyat grubu da (özellikle ilk kuruluş dönemi kadrosu) 90’lar da geleneksel manzara kategorisinin ötesine geçen kent manzaraları ürettiler. Kente salt estetik veya turistik bir mekan gibi değil, daha çok bir kent sosyolojisi içinden bakmaya çalıştıkları söylenebilir. Bu bağlamda aramızda kente yaklaşım konusunda bir ortaklık sözkonusu. Buna kent antropolojisi ve arkeolojisi duyarlılıkları da eklenirse resimlerime dair okumalar daha da kolaylaşacaktır. Kent görüntülerini seriler halinde, bir arşivci mantığıyla (varyasyonlar, parça-bütün ilişkileri şeklinde) kurgulamamın arka planında bu kaygıların da rol oynadığı görülecektir.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Serilerle çalışma fikrinin doğurduğu resimsel sonuçlar ile sözünü ettiğin yeni görüntü üretme, saklama ve paylaşma stratejileri (dijital güncelerle göz aşinası olduğumuz fotoğrafik imgeler) arasındaki paralellik ve karşıtlıklarda yaşadığımız çağın bir meselesi olarak önümüzde duruyor. Bir yandan dijital çağın getirdiği iletişim alışkanlıklarının yarattığı yeni durumlara hem uyum sağlarken diğer yandan “dur bakalım bir de söyle bir şekilde yaşayageldiğimiz alışkanlıklarımız da var” demiyor muyuz? En azından ben böyle dediğim için sergiyi gezen izleyiciye de bu soruyu sordurmak istedim sanırım.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Diğer bir taraftan, son yıllarda hiper gerçekçi köklerden beslenen figüratif yeni Türk resmi uluslararası pazarda rüştünü ispat ettikten sonra, bu anlamda işler üreten bir çok genç sanatçı ortaya çıktı. Taner Ceylan'ın “Ruhani”<sup><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(5)</span></sup> isimli meşhur boksör resmi: Bu tam olarak high definition kültürün bir imgesi. Kusursuz pürüzsüz üretilmiş, figüre endeksli yüksek dozlu bir ifadeciliğin peşinde koşan sanat piyasası için bayrak resim niteliğinde. Pazar tam bu türde sanat eserlerine alışkınken sen kalkıp onların karşısına göz hizasına asılmış sansasyonellik ve çekicilik barındırmayan sıradan sokak imgeleri, rögar kapağı ya da yer ızgaralarının resimlerini yerleştiriyorsun. Yer Outlet, sanatçı ve izleyici profili farklı olsa da, resim adına genel büyük beklenti, ana akım, talep o yönde. Bu yaptığın işler John Baldessari'nin veya Francis Alys'in resim menşeyli çalışmalarında olduğu gibi kamusal alandan beslenen, performatif jestlere yönelmiş üretimler gibi değiller. Resimlerini sipariş ile veya dışardan el emeğini çağırarak ürettirmiyorsun da. Yani boyama kısmınıda üstelenerek bu beceri ve süreç vurgularını da sahipleniyorsun. O zaman işi kavramsallaştırırken galeri ve resim sanatının temel alanından bir değerlendirmeye tabi tutuyoruz haliyle. Buradaki konumlandırmayı sen nasıl yapardın? </span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.: Ben zaten bu resimleri galerinin duvarına asarak kendi konumlandırmamı yapmış oluyorum. Tabi bu konumlandırmanın galerinin çizgisine ne kadar oturacağını, sözünü ettiğin ‘cilalı resim tarzı’ ile ne kadar rekabete girebileceğini; Outlet izleyicisi veya genel olarak izleyicinin beklentileriyle ne oranda örtüşeceğini zaman gösterecek.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Ben en genel anlamda, güncel, gündelik durum ve malzeme ile, ve üzerine, kamusal alan/kamusal mekân konusuna odaklanarak düşünsel, felsefi (bu nedenle politik göndermelere sahip) üretimler yapmaya çalışıyorum. Örnegin 2007 yılında ürettiğim ‘Asansör’ adlı videom da aynı dertle üretilmişti. Temel uğraşım ise Türkiye (ve kent) üzerinden “geleneksellik/modernlik” meselesini ele almak.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Batı modernleşmesi ve bizim bu yoldaki serüvenimiz içinden bakarak, gelenekten moderne oradan çağdaşa ve ötesi perspektifi içinde sanat ürettiğimin çok çok farkında olarak çalışıyorum. Tüm bu çatışma ve ‘uzlaşmaz uzlaşı’ içinde iğneleyici, huzur bozucu hatta bozguncu (tarihsel olmayan) bir maniyerist görüntüsü çiziyor olmayı doğal buluyorum. Biçimsel ve teknik anlamda da maniyeristik olarak değerlendirilebilir resmim: içinde barındırdığı uzak algısı hiper gerçekçi ve fotoğrafik; bir yandan başvurduğu imge oluşturma yöntemi ile ‘noktacılık’la, diğer yandan güncel dijital görüntüleme yöntemlerinin kullanımıyla geleneksel ve çağdaş olana dokunan; yavaşlatılmış, tekrarlarla örülü, ritualistik, katmanlı boyama mantığıyla oldukça pentürel ve tüm bu etkenlerin yarattığı melezliğiyle bir geçiş uslubu olarak görülebilir, ancak kendi üzerine kapanan, kendine özgü bir maniyerizm. Bu yanıyla türlü amaçlarla manipule edilmeye ve günübirlik trendlerle yönlendirilmeye kapalı bir resim sanki benimkisi.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">İşlerimi ve genel olarak ‘sanat eseri’ni </span></span></span></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">galeri ve resim sanatının temel alanında ve bu alanın dışında diye değerlendirmeyi doğru bulmuyorum. Geçmişte yapılan bu tür sınıflama ve yaşanan kamplaşmaların da geçerlilliğini artık yitirdiğini düşünüyorum.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Sergileme biçimin ile ilgili çeşitli kaygılarım var. Resmettiğin taşların ve objelerin kronolojik, tarihselci şekilde, sözlükvari bir kurulumu yok sergide. Ama senin bu konuda söylediklerini de dinleyince buna benzer kaygıların varmış gibi geliyor. Acaba izleyiciye sunulan şey ile kurmaya çalıştığın yapı arasında bir kayıp mı var? Bu sunum biçimi seni tatmin etti mi? Orada sırf resimsel kodlar (asılan tuvaller) olması yerine enformasyon daha fazla olabilir miydi diye düşündüm? Çünkü sen o taşları, güzel boyanmış resimler olarak sununca, bence, onları onlar yapan yer değiştirmeleri, hikayeleri yok edilmiş oluyor. Tüm bunlar yerine bilinçli sekilde "anonim dille" çekilmiş fotoğraflara referans veren yer karolarının isimsiz ve mesafeli görüntüleri çıkıyor ortaya. Bu, görüntülerdeki bölgesel detaylardan da arındırma eylemi mutlak bir ortaklık yakalamak adına bir tavır mı?</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.:</span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Resimler sergi öncesinde kendi bütünsellikleri ve tamamlanmışlıklarıyla üretildikleri için sergileme sırasında herhangi bir müdahale söz konusu olamazdı. Yanlarına bazı sanatçıların</span></span></span></i><sup><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(6) </span></span></span></span></i></sup><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">yaptıkları gibi resimle ilişkili metinler eklenebilirdi. Ancak bu müdahale işlerin birer parçasına dönüşeceği için yine olmazdı. Bunlar resimlere dair açıklayıcı metinler olsaydı, izleyiciyi incitici olabilirdi. </span></span></span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> </span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B</span></span></span></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">elirli bir okuma gücüne sahip bir izleyicinin bu haliyle bile (resim yüzeyinde ya da resmin yanında bir bilgilendirici metne yer vermeden) resimlerle neye işaret ettiğimi anlayacağını sanıyorum. İlk bakışta resimlerin içerdigi kodlar kapalı gibi görünse de, aslında göndermeler oldukca açık.</span></span></span></i></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Bir de benim vurgulamak istediğim şey, sanırım, sokağın, taşların belki biraz önce veya daha önceleri taşların havalarda uçuştuğu, çok şiddetli sokak eylemlerine tanıklık etmiş olsa da geneldeki, suskun hali, tüm bu yaşananlara rağmen duyumsattığı suskunluk hissi. Başka bir ifadeyle, çok yalın bir biçimde sokağın sahip olduğu potansiyele dikkat çekmek. Daha fazla ‘enforme’ edeyim derken bu duygu alışverişini zedelemek istemedim sanırım.</span></span></span></i></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Aslında sergiyi daha bir enstalasyon gibi hazırlamak isterdim. Belki diğer sergilerde..</span></span></span></i></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Çalışmalarında hem boyut olarak, hem de kurgu olarak anıtsı etki hedefi yok. Gri ağırlıklı resimler, orta boyutlu tuvaller. Yani üç metreye beş metrelik bir yer karosu görüntüsü yapmıyorsun. Bu taşların onları anıtlaştıracak birer geçmişi, hikayesi yok. Yani orada resmettiğin taş Edward Said'in attığı taş ya da 68 Paris'inde yerden sökülen bir taş değil. Oysa tarihsel müze geleneği, bir taşı görkemli bir şey olarak oraya yerleştirirken hep bu anlı şanlı hikayeleri arıyor, istiyor. Maddi gerçeği hep o şeyler ile birlikte sunuyor. Sende ise bu resimlere eklemlenen ne gerçek, ne de sahte hikayeler var. Olmak zorunda demiyorum. Ama o sebep bu ürettiklerin soyutlamacı, nötr ve öyküsüz bir resim geleneğine daha da yaklaşıyor. Araştırmacı bir resim üretimi peşindeyken öykülemeci tavrı dışarda bırakıyorsun, doğru mu anladım?</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKhIVFRTfVLYAsY4uUe67f0ztkUik5UsEdwitAAXRrjjULkhje6xd7O_3P9mrXcK8vlOTmT-5lCG_gnasYveI8QaWjuPCnpU0afb6KfFqbT1E6ZHxA8elPUNpntzlHdbH_uNZC/s1600/hkirdar5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKhIVFRTfVLYAsY4uUe67f0ztkUik5UsEdwitAAXRrjjULkhje6xd7O_3P9mrXcK8vlOTmT-5lCG_gnasYveI8QaWjuPCnpU0afb6KfFqbT1E6ZHxA8elPUNpntzlHdbH_uNZC/s320/hkirdar5.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></span></span></span></span></a></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.:</span></span></span></b></i><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Öncelikle, sözünü ettiğin eksikliklerin farkındayım ve devam eden üretim sürecimde gidermeye çalışıyorum. Ne şu an sahip olduğum atölye olanakları ne de galerinin sergi mekanları büyük boyutlu (uzun kenarı 2-3 metre ve üzeri) anıtsı etkilere sahip resimler üretmeye ve sergilemeye izin vermiyor. En azından atölye olanaklarını artırarak kendi adıma bu durumu aşmaya çalışıyorum. Sözünü ettiğin içeriksel problemlerin de farkındayım. Savunduğum söylem (ve içerik) bakımından sürecin çok başında olduğumu söylemeliyim.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Yaşım itibariyle 68’i yaşamadım. Bu nedenle resmettiğim taşlar 68 Paris'inde yerden sökülen taşlar olmayabilir. Son yıllarda herhangi bir toplumsal eyleme katılıp, aktivist olarak bir eyleme de katılmadım. Ancak taş fırlatma eylemleri, ülkenin doğusu ve batısında yıllardır şahit olduğumuz bir eylem tarzına dönüştü. Referansların yeterince açık olmaması sergilenen resimlerin bu tarihsel perspektiften yoksun olduğunu mu gösterir?</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Ben kendimi “soyut-nötr ve öyküsüz bir resim geleneğine” değil hayata dokunan, sorumlu, problematik, araştırmacı ve çağdaş bir sanat yaklaşımına bağlı hissediyorum. İşlerimle sokağın imgelerini ‘sığ bir anlatımcılık ve öykülemecilik’e düşmeden, soyutlayıcı bir düşünsel perspektif içinde kavramsallaştırmaya çalışıyorum. Böylelikle sanırım, önceki soruda yönelttiğin soruyu da cevaplamış oluyorum.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">B.K.:</span></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"> Özellikle şu dönemde üretilen İzmir menşeyli resim, belki de piyasada gördüğüm bir çok galeride sergilenen “resim”: "bir hikaye, bir zaman aralığından, kesilmiş bir imgeyi araştırıyor"; o durumun, olayın veya nesnenin tuval sınırlarında yeniden temsili üzerinden kuruyor resmi. Hatta bazen ele geçirdiği (capture) bir imgeyi sadece aktarmayı tercih ediyor. Bunun sonucunda da sıklıkla bir anlatısı olmayan, bunun yerine güçlü bir imajı patlatmayı hedefleyen resimler çıkıyor. Araştırma süreci bilinçlice öldürülüyor gibi, mutfaktaki tüm veriler kurguda kaybediliyor. Belki resmin görevi budur bilemiyorum. Ancak beni tatminsiz bırakıyor bütün bu olan. Özellikle de bugünün resmi için. Sen fotograf ve video işler de yapıyorsun ancak yoğunluklu olarak resim üretimini seçen birisin bu sebeple soruyorum: Aktarımcı bir resimin alanı nasıl genişleyebilir, doyurucu olabilir ya da bu alışkanlığı hemen terk etmek mi lazım? </span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">H.K.: ‘Aktarımcı’ resim tarzı doğa/gerçeklik veya doğanın temsilleri olan medya imgelerinin 2 boyutlu düzleme aktarılmasından oluşuyor. Bunun alternatifi nedir? Bir tasavvurun 2 boyutlu düzleme aktarılmasından oluşan ‘imgelem’den resim tarzı (tüm soyut tarzlar da buna dahil).</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Benim de detay alma ve kadrajlarımı bir kenara bırakırsak bugüne dek ‘aktarımcı’ bir resim tarzında üretim yaptığım söylenebileceğinden ve bugünlerde bu tarzı nasıl dönüştürebilirim, nasıl zenginleştirebilirim diye çalışırken bu soruyu bana yöneltmen çok isabetli oldu.</span></span></span></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Ben, son çalışmalarımda iki şekilde resim alanımı genişletmeye çalışıyorum. İlki, (aslında bu sergide ilk örneklerini kırık kaldırım taşı resimleri ile gördüğümüz) figürlerin dekupe edilerek arka plandan ayrılmasından oluşuyor: zemin (burada mekana da dönüşebiliyor) ve figürler farklı boyama teknikleri ile boyanarak (örneğin endüstriyel boyalarla), veya malzemenin kendi dokusu korunarak. İkincisi ise, resimlerimde kullanmak istediğim figürleri 2 veya 3 boyutlu programlarda çiziyorum veya modelliyorum. Böylece hem kompozisyon üzerinde değişiklikler (artırma ve eksiltmeler, yer değiştirmeler) yapabiliyorum, hem de fotoğraf makinasının yarattığı mercek deformasyonlarını önlemiş oluyorum. Bu yöntem bana gerçekliğe müdahale etme şansı vererek resmin içeriğini güçlendirmemde de yardımcı oluyor. Böylelikle resimlerim görüntü aktarmaya dayalı bir yapıdan, tasarımla desteklenen bir tarza doğru evriliyor.</span></span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: -webkit-auto;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 24px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;"><br />
</span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">Dipnotlar:</span></span></span></b></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(1) Hakan Kırdar, “Problemli Manzara”, Outlet, 20 Mayıs-19 Haziran 2010</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(2) Ramazan Bayrakoğlu, “1km”, Dirimart, 27 Mayıs 2009-20 Haziran 2009</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; orphans: 2; widows: 2;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(3) “Yaratıcı Yıkım”, Outlet, 3 Şubat-15 Mart 2009, Sanatçılar: Seçil Alkış, Osman Bozkurt, Elmas Deniz, Hakan Kırdar, Nejat Satı, Şener Özmen</span></span></span></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(4) Hakan Gürsoytrak, Mustafa Pancar, Antonio Cosentino'nun 90'lı yıllardaki kent odaklı resimleri buna iyi birer örnek olabilir.</span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; orphans: 2; widows: 2;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(5) Taner Ceylan'ın “Spritual/Ruhani” isimli resmi Londra'da Sotheby’sde 70bin pounda satıldı. </span></span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; orphans: 2; widows: 2;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #cccccc;">(6) Sophie Calle</span></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-34208086265986936512010-11-16T07:48:00.000-08:002010-11-23T03:07:41.424-08:00Believe the Taylor, if you don’t believe the Hodja! What happened to Strapinsky the Taylor and Nasreddin Hodja: Borga Kantürk, June 2010<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwZ8asTjSE4FgzLnnvIdn-ENaUqk7zJpSNAS6bCO6zM-Lm1AJAOjhYk4aed4CICARgDJbCbaY0-Nmf79cyFiwmjzlPzi_XpdaOOcMNaG7d99TP_gBwAjxgjk8yBTv8xdWhsyqb/s1600/DoganMailing2.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5540546198084657554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwZ8asTjSE4FgzLnnvIdn-ENaUqk7zJpSNAS6bCO6zM-Lm1AJAOjhYk4aed4CICARgDJbCbaY0-Nmf79cyFiwmjzlPzi_XpdaOOcMNaG7d99TP_gBwAjxgjk8yBTv8xdWhsyqb/s400/DoganMailing2.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: left; height: 250px; margin: 0 10px 10px 0; width: 400px;" /></a><br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>1.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US"><i><b>We thought that it was the people who made the clothes. But we learned thanks to two people that it is actually the clothes that make the people.</b></i></span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">“<span lang="en-US">Kleider machen Leute” </span><sup><span lang="en-US"><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote1sym" name="sdfootnote1anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a></span></sup><span lang="en-US">. This is an expression in German that can be translated into English as “It is the clothes that make the person.” It means that clothes show the people who wear them.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">This ironic saying, which </span><span lang="en-US">is also the title of a story by Swiss poet, author Gottfried Keller, also forms the basis of the exhibition realized by Doğan Doğan at Dirimart Art Gallery.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">While the title of the exhibition is “Personas”</span><sup><span lang="en-US"> <a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote2sym" name="sdfootnote2anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a></span></sup><span lang="en-US">, the emphasis made on identity here refers to the story mentioned earlier. The exhibition features twelve works on canvas by the artist. The focus of this series, which is originally comprised of fifteen pieces, focuses on people and their apparel.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">A total of fifteen people including children and young people and the clothes </span><span lang="en-US">they used to wear in the past... Every group of clothes brought together here offers a prediction regarding the persona of each specific individual while presenting us with the most crucial hints regarding identity as a shelter-wardrobe. In this respect, rather than taken as a whole, this is an exhibition, which we tour as if entering the series of wardrobes one by one.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">In an attempt to arrive in </span><span lang="en-US">a single whole departing from a set of references to the past, to the memory (on the surroundings of the owner of the clothes), the artist glues the clothes on the surface in a manner that recycles them. When assessing the works produced at the point where this undertaking was concluded, we can also make a reference to the “monument” as well as the genre of painting. As a very colorful whole emerges, the fabrics are attached on the edges to each other and connected to each other again, leaving us with the notion of a veil (consider the act of covering and coating in socio-cultural terms).</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">We head towards a tradition that we are not unfamiliar with;</span><span lang="en-US"> patchwork.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">The overall logic of patchwork is based on disposing of </span><span lang="en-US">or wasting no piece during the production process while transforming it into a new whole. This both symbolizes recycling for the sake of environmental values of today’s world and spares us from confronting with new waste. This suggestion by the artist contains highly environmentalist policies and the labor in the local cultural modes of production.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">As someone who was raised with </span><span lang="en-US">an artistic consciousness presented by the naturalist and environmentalist movement of the Germany of 1968 as well as the roots of art and activism nurtured by this dynamic, Doğan Doğan brings together values such as recycling and husbandry with the idea of saving in the local culture as well as the traditional notion of reuse of fabric, thread and handicrafts. And what underlie Doğan’s works are the efforts to consolidate this partnership and to feed on this foundation of ebbs and flows.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">The proposal of the artist here is</span><span lang="en-US"> not to consume when engaging in new production.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">Another series of works we may cite as a reference to this one</span><span lang="en-US"> emerged when he noticed years later the pieces of fabric that remained from his mother’s venture with sewing, which she had continued since her youth, and decided to form a new whole from all these. Like the “Personas” series, for which they led the way, those works may also be described as the production of a whole, a single object that contains both a form of conscience (the instinct to spare) and nostalgic references in a new time period, rather than turning such indefinite pieces into garbage that lost the function they once enjoyed, abstracted from the memory of the individual, from the common past he shared with the people around him.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">Historically, p</span><span lang="en-US">atchwork is a sewing form where poor groups that used to lead a nomadic life in the east, would make new use of their old and worn-out fabrics by attaching scraps together and adding them on top of each other to make them functional again. Its mosaic structure, which combines a motley and diverse array of images, its transition of a memory experienced in pieces into a single surface, a cover and body, clearly agrees with the eastern culture. Patchwork is a sewing technique widely employed in Europe in the 1970s and 1980s as a western tradition, which we see particularly in the handcrafts and knitting magazines such as Burda that made it into our country from Germany. It arrived in the western world through the Crusades. Frankly, this anonymous cultural code and production style point to the investigation that underlies the foundation of Doğan’s artistic production.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">The state of being a westerni</span><span lang="en-US">zed figure living and travelling in the west, all the while having failed to take one’s eastern identity out of his/her pocket and of the mind. It is interesting that the two similar incidents Strapinski and Nasreddin Hodja experienced, former in the story “Klaider Machen Leute” and the latter in his tale titled “Ye Kürküm Ye”</span><sup><span lang="en-US"> <a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote3sym" name="sdfootnote3anc" sdfixed=""><sup>4</sup></a></span></sup><span lang="en-US"> (Eat my fur coat, eat), also reach similar ends. The small shock we experience here demonstrates that certain reflexes and attitudes mentioned in the eastern and western narratives, among which we make a profound distinction, which we deem idiosyncratic, are nothing but the differences in detail in methodology and cultural information. Indeed, in a world where the culture tourism and pace of life today violently topples the borders between national cultures and customs, such ebbs and flows appears to be a leading factor. Consequently, Patchwork is a fundamental reference point in this painting series by Doğan. However, this harasses the borders of contemporary art neither in a structure that refers to handicrafts, which generally emulates the Christmas decoration as in its German roots, nor from an Orientalist perspective, as an extremely ethnographic eastern mode of production. Basically, there is a language of production, a point of reference, which would be read and identified with by both parties, however the narrative here is presented not as an entirely nationalist or continental cultural memory, but as fifteen different stories that center around persons (young people, and particularly, children).</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">Here, Doğan raises the issue of locality while underlining manual rather than factory production, recycling of the old, and caring about cultural memory as a heritage. Although this has been transformed into a ready-made sector today (traditional manual pr</span><span lang="en-US">oductions, i.e. wood carvings, patchwork, embroidery, imprisoned in courses and as practical models in the “easy to make” magazines, which could help us produce them at home and anywhere), the artist shows us that he is a party in this rough-and-tumble.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>2.</b></i></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Child, Door and Wardrobe… </b></i> </div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">As a collection area where clothes are kept, the wardrobe is like a treasure chest left behind where the choices made by many people –juvenile or adolescent— in terms of the self-value expressed or the spiritual atmosphere ref</span><span lang="en-US">lected during communication with the outside world can be observed. An aggregate of magic that constitute the charm, glamour of the day, valuables that await the day when they would emerge in an orderly fashion. In a sense, the paintings created by Doğan slightly open the door of a wardrobe, of a treasure, which once presented a great deal of importance. It is as if their doors have been opened and transformed into a monument, frozen in a single layer. That’s why each work raises a game of hide and seek when it comes to the wardrobes of the fifteen people in the series, children in particular. Our gesture here is built on finding and tagging the figure, the soul of the child in that heap in the wardrobe where he hides so carefully. The child hides himself in between the clothes, which become its cover. His relationship with the wardrobe is important in this respect. The family’s imposition or the way in which they shaped the child as a code, the clothing they chose for him like a uniform, are kept here under lock.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">As the child enters into puberty, other factors that determine the child’s own likes such as competition with the surroundings and the joint admiration for the characters to which they feel close to and admired (Three different boys in the three paintings at the exhibition feature pieces of t-shirt bearing “Sponge Bob Square Pants”, which, in turn, demonstrates the circulation of this popular cultural image and its impact on the represented identity.) And in later ages, these are replaced by other associations. For an adolescent girl, the feminine flower motifs that must be the same with those of her friend’s or a sexy smart dress that must be bought become very important. Because the girl grows up and in this process, which lasts from the time she steps into maidenhood to old age, her venture to express her identity to the outside world becomes less appealing.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">In creating his canvases, Doğan used a series of clothing collected from the families of children mostly of sixteen years of age. Children gro</span><span lang="en-US">w in an inevitably high pace and their clothing rapidly become smaller for them, which forces them to abandon their clothing sooner than we grown-ups do. Therefore, it seems much easier to acquire an archive of used children’s clothing than those belonging to the young people or the elderly. The dialogues during the artist’s painstaking and exciting data gathering process is yet another important indicator of this.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>3.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US"><i><b>My uniform is my identity</b></i></span><span lang="en-US"><i><b>!</b></i></span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Considering there are memories that gain a meaning with a single piece of clothing, we must underline the dates when those special clothes are preferred. In addition to those preferred for special days, all casual clothes or those that belong to certain groups, classes or professions, reveal a timeline of the person’s life and identity.</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">Consider the Rock House cafes where we see at the most critical spots of the venues the cultural and historic information given by the fantastic clothing worn by David Bowie during his Stardust period or the cult white suit worn by Elvis Presley from the period he put on weight, as monuments in a statue-like stance. Those clothes, which contain neither Elvis nor David Bowie in them, stand there hung like stolen souls. They take their place on the wall, representing the period, its sociopolitical stance and a spirit. From here, we can also proceed to the jerseys of retired NBA players hanging on the ceiling of a basketball hall as if flags, to the clothing in ethnography museums as local values and the clothing of Turkish popular icons such as Zeki Müren and Türkan Şoray fit for museums. Accompanied by all these examples, we can better understand the persona created by the clothing.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">It is maybe from this context that Doğan sets out. However, he advances in a different direction as the o</span><span lang="en-US">wners of the clothing he collected are not popular figures, the clothing are presented in a structure that does not reveal their owners, and in fact, as they point to the anonymous common soul of the period the moment they come together. He pulls apart, particularly in the seams, the clothes that may have been worn by an eight-year-old child of any middle class family, sending them back to how they had been before they were sewn together, before the tailor was done with them. And afterwards, he takes these diverse clothes to a form of return, to the beginning of the stories written by the hands of the tailor for different moments. The only difference is the existence of those clothes and that the stories were experienced. It causes a form of memory loss. The memory fails to remember or remind what has been experienced, but that experience remains discreetly in multiple layers on the surface. And then, he stitches and glues them on a single surface, transforming and overlapping the layers of memory and time on a single surface and cover. Just as multi-layered, disconnected pieces, on which you work in the Photoshop application, are gathered, compressed in a single layer in a single move, we see a collage here. Doğan first breaks apart all codes related to the past of the individual’s persona, and later sews and maps them. And reading this map takes the method to be developed and the empathy forged by the audience.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>4.</b></i></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Questions on</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US"><i><b>Market vs. </b></i></span><span lang="en-US"><i><b>Marketplace</b></i></span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">How should we view these paintings that contain the brightly colored, motley array of children’s clothing in a glittering, neutral, white gallery?</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">For years, there have been quite an abundance of artists in the world of contemporary art who use people’s clothing as a metaphor or medium in their works. There are </span><span lang="en-US">some works I can cite from the top of my head such as Michelangelo Pistoletto’s famous installation, “Venus on Rags”,</span><sup><span lang="en-US"> <a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote4sym" name="sdfootnote4anc" sdfixed=""><sup>5</sup></a></span></sup><span lang="en-US"> Sarkis’ installations in his exhibition “A milestone”</span><sup><span style="font-size: 10pt;"><span lang="en-US"><b> <a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote5sym" name="sdfootnote5anc" sdfixed=""><sup>6</sup></a></b></span></span></sup><span lang="en-US"> or Vahap Avşar’s work “22 White Men’s Shirts Buttoned”.</span><sup><span lang="en-US"> <a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote6sym" name="sdfootnote6anc" sdfixed=""><sup>7</sup></a></span></sup><span lang="en-US"> And Doğan also focuses on this aspect. His notable works, transformed into the “canvas painting”, to use the parlance of the art market, after being stretched on a hoop and recycled, makes the waters he navigates on a bit uneasy. Particularly, in the Nişantaşı district, which also hosts the gallery, elite and chic stores stand out with their exposition of clothes on their windows as if each is a masterpiece. Not far away from this neighborhood, on the İstiklal Street, the arcade called Terkos offers yet another encounter with clothing pointed as an unexplored treasure in the pile of catchpenny and excess of imports goods. Fashion enthusiasts and trendsetters faithfully visit these two neighborhoods as if going on pilgrimage. Whether, between these two, Doğan’s paintings could take on a different meaning and position is yet another question. There are two markets. A colorful world also kicks in. The first is that elite, silent, perfectionist, neutral structure of this world and the art market, and the second is the marketplace where used clothing or other clothes that could not make it to the store windows because they were excess production are presented in a chaotic pile.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">Another question is whether there is a performative and critical gesture to what Doğan Doğan exhibits here. Is there an ambivalent, ironic approach to the role of the motif and surface painting in the gallery? Doğan does not draw the profile of an artist who would always produce these motifs, who would revolve around its frames forever, who would focus on the alphabet of that language. And the way he views motif and motif-oil painting seems to present a contradictory line in this respect.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Particularly Abstract Painting interrupts the pieces of narration as genre and gesture. It renders the narrative and the flowing image timeless, non-extended. Then, how are we to respond to this deduction when we encounter these things he created particularly about real stories using ready and real materials (not imitations), clothing?</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">The questions one carries along while touring an exhibition hall are good. They keep both the exhibition and us dynamic in these hot summer days…</div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="RIGHT" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i>21 </i></span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i>June 2010, Monday</i></span></span></div><div id="sdfootnote1"><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote1anc" name="sdfootnote1sym">1</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- “Clothes Make the Man” is a story written in 1874 by Swiss poet-author Gottfried Keller, who has had an important impact on German literature. The work is cited in the author’s book, “The people of Seldwyla”. It is one of the most familiar stories of German literature. The story is about Wenzel Strapinski, who can wear nice clothing, as he is a tailor, yet who is actually poor. </span></span> </div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> To tell the story briefly:</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Strapinski the tailor, who had to leave his town Seldwyla, departs for Goldach to find a new place where he can perform his trade on a cold, snowy November day, wearing the most elegant and chic attire he could find. When he arrives there, those who see him in that clothing are led to believe that he is nobility and show interest. But Strapinski become frustrated by this interest. Because of his shyness and the suspicions about his past, he attempts to flee. However, at this point, he sees the daughter of one of the notable figures of the city. They fall in love and the tailor is forced to continue his game. They even decide to get married. However, an antagonist who despises him debunks him. And this turns into a scandal during the engagement ceremony. Strapinski runs away, but his fiancé finds and saves him from freezing to death. Strapinski proves that his love is genuine and they then get married. Later on, he continues his trade as tailor, earning prestige and trust.</span></div><div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i> Sources for detailed information: </i></span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i><u>http://de.wikipedia.org/wiki/Kleider_machen_Leute</u></i></span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i> , </i></span></span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://referateguru.heim.at/Kleider.htm"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">http://referateguru.heim.at/Kleider.htm</span></span></a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><i> </i></span></span> </div><div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote2"><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote2anc" name="sdfootnote2sym">2</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- Merriam Webster web site describes persona as “</span></span><span style="font-size: 9pt;">the personality that a person (as an actor or politician) projects in public”</span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> </span></span> </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> Persona comes from Latin and may be deemed as the “mask”. The works in the exhibition by artist Doğan Doğan also hint that he also underlines this meaning of the word. The clothes are transformed into a wholesome bandage, which points to the notion of a mummy. However, through the visual references they bear (i.e. Sponge Bob, Batman, baseball stars) the clothes also act as the identity masks by which the child can replace the sociological power represented by those symbols, belong to that clan and emulate.</span></span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote3"><div class="sdfootnote" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote3anc" name="sdfootnote3sym">4</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- The story of Nasreddin Hodja goes like this:</span></span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> When the Hodja attends a wedding feast he was invited in his daily attire, everybody ignores him.<br />
Nobody invites him in or to sit. This disturbs him. He goes back home and puts on his fur coat, which he usually wears in holidays. He returns back to the venue. Those who seem in his fur coat show great respect. They sit him to the best place by the table and putting an array of dishes before him. He takes the edge of his coat and immerses it into the soup bowl.</span></div><div lang="en-US" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;">- He starts shouting, “Eat my fur coat, eat”. Surprised, others ask:<br />
- What are you doing hodja effendi? Can a fur coat ever eat?<br />
Then he replies:<br />
- Since all this reverence and service was on account of my fur coat, then he should eat the food! </span> </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> Source: </span></span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://1001gecemasallari.blogcu.com/nasrettin-hoca-fikralari/836099"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">http://1001gecemasallari.blogcu.com/nasrettin-hoca-fikralari/836099</span></span></a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"><b> </b></span></span> </div></div><div id="sdfootnote4"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote4anc" name="sdfootnote4sym">5</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- The installation, Venus of Rags, realized </span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">in 1967 </span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">by </span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">Michelangelo Pistoletto from used clothing is one of the most lasting examples of Arte Povera. </span></span> </div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> For more information: </span></span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://www.pistoletto.it/eng/crono09.htm"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">http://www.pistoletto.it/eng/crono09.htm#</span></span></a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> </span></span> </div><div class="sdfootnote" lang="en-US" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote5"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote5anc" name="sdfootnote5sym">6</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- At the exhibition “A Milestone” opened in 2005 at Akbank Art Gallery, </span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">Sarkis took some black and white photographs of children from various movies from the “Battleship Potemkin” to Nuri Bilge Ceylan’s “The Small Town” and hung them on the walls with each photograph accompanied by a colorful child’s clothing.</span></span></div><div class="sdfootnote" lang="en-US" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote6"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=19745685&postID=3420808626598693651#sdfootnote6anc" name="sdfootnote6sym">7</a><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">- Created by </span></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">Vahap Avşar in 1995, the work “22 white men's shirts buttoned” is a tent installation made from twenty-wto used men’s shirts buttoned to each other.</span></span></div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> For the visual, see: </span></span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://www.vahapavsar.com/omi.html"><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US">http://www.vahapavsar.com/omi.html</span></span></a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><span lang="en-US"> </span></span> </div><div class="sdfootnote" lang="en-US" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-65243063378657724672010-11-16T07:34:00.000-08:002010-11-23T03:07:21.310-08:00Hocaya inanmıyorsan, Terziye inan! Terzi Strapinski ile Hoca Nasrettin'in başına gelenler:<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRBL6VrCD12UlykAOKrmHv2qgYrdLIEWPfTfX2Y7txkaA-IhaueU-TGbTLU0JTr1DK8yQe5MV6uUTNh5ZWvaY9c4d1Jv31ZqasSuJ8CpmhsrGrAAkf8PVCvqjy2PoST4Iw70l/s1600/DoganMailing.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5540545295483568594" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRBL6VrCD12UlykAOKrmHv2qgYrdLIEWPfTfX2Y7txkaA-IhaueU-TGbTLU0JTr1DK8yQe5MV6uUTNh5ZWvaY9c4d1Jv31ZqasSuJ8CpmhsrGrAAkf8PVCvqjy2PoST4Iw70l/s400/DoganMailing.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: left; height: 284px; margin: 0 10px 10px 0; width: 400px;" /></a><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"></span></span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: #8c8c8c; font-family: arial; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 12px;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; line-height: 24px;">Borga Kantürk, Haziran 2010</span></span></span></div><br />
<div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">(Dogan Doğan'ın Personas başlıklı sergisi üzerine yazılmış metin.) </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>1.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Biz giysileri insanlar yapar sanıyorduk. Fakat iki kişi sayesinde öğrendik ki: Asıl insanları giysiler yaparmış.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">“Kleider machen Leute” <sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote1sym" name="sdfootnote1anc" sdfixed=""><sup>1</sup></a></sup>. İnsanı yapan kıyafetleridir şeklinde Türkçe`ye çevrilebilecek, Almanca bir deyiştir. İnsanları gösteren giydikleri kıyafetlerdir anlamına gelir. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">İsviçreli şair, yazar Gottfried Keller'in bir hikayesinin ismi olan bu ironik söz, Doğan Doğan tarafından Dirimart Sanat Galerisi’nde gerçekleşen sergisinin temeline yerleşiyor. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Sergiye isim olarak “Personas”<sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote2sym" name="sdfootnote2anc" sdfixed=""><sup>2</sup></a></sup> adı seçilmişse de, buradaki kimlik vurgusu, sözü geçen öyküyü referans alarak yapılmış. Sergi, sanatçının oniki adet tuval üzerine çalışmasından oluşuyor. Aslen onbeş parçadan oluşan bu serinin odağı insanlar ve giysileri üzerine.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Çocuklar ve gençler, toplamda onbeş kişi ve bu kişiler tarafından geçmişte kullanılmış giysiler. Biraraya getirilmiş her bir kıyafet grubu o kişinin personasına dair bir öngörüyü sunarken, kimliğin en can alıcı ipuçlarını bize bir sığınak-gardrobu olarak sunuyor. Bu bakımdan, bütününden çok gardroplar serisinin teker teker içlerine giriyormuşcasına gezdiğimiz bir sergi bu.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Sanatçı, giysileri geri-dönüştürecek şekilde yüzeylere yapıştırarak, geçmişe, (kıyafetlerin sahibinin çevresine yönelik) belleğe dair, bir dizi referanstan hareketle tek bütüne ulaşmaya çalışıyor. Bu çabanın sonlandığı noktada ortaya çıkan üretimleri değerlendirirken, resim türünün yanısıra </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">“anıt”a da referans verebiliriz. Çok renkli bir bütün ortaya çıkarken, kumaşların ucuca eklenmesi ve birbirlerine tekrar iliştirilmesi bizi bir örtü (sosyo kültürel anlamda örtme ve kaplama fiillerini bir düşünelim) fikri ile başbaşa bırakıyor. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Yabancısı olmadığımız bir geleneğe yöneliyoruz, patchwork.<sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote3sym" name="sdfootnote3anc" sdfixed=""><sup>3</sup></a></sup></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Patchwork'ün genel mantığı; üretim sürecinde hiçbir parçanın atılmadan, boşa harcanmadan yeni bir bütüne dönüşmesidir. Bu, hem günümüz dünyası için çevresel değerler adına geri-dönüşümü simgeliyor hem de karşımıza yeni çöpler çıkarmıyor. Sanatçının bu önermesi gayet çevreci bir politakayı ve yerel kültürel üretim biçimlerindeki emeği barındırmakta.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğan Doğan, 68'ler Almanya'sının doğacı ve çevre bilinçli hareketi ve bu dinamikten beslenen sanat ve aktivizm köklerinden gelen sanatçı bilinciyle yetişen biri olmanın etkisiyle, geri dönüşüm, tutumlu olma gibi değerleri, yerel kültürün biriktirme ve gelenekten gelen kumaşı, ipi el-işini tekrar kullanma fikrini burada birbiriyle buluşturuyor. Doğan'ın işlerinin temelinde yatan da bu ortaklığı pekiştirmek ve buradaki git-gelli zeminden beslenmek.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Sanatçının buradaki ana önermesi: Yeni bir üretim yapılırken, tüketmemek.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Bu işe referans olabileceğini söyleyebileceğimiz diğer bir çalışma serisi, annesinin evinde gençlik yıllarından beri sürdürdüğü dikiş dikme serüveninden arta kalmış kumaş parçalarını yıllar sonra fark edip, bunlardan yeni birer bütün oluşturmak istemesi ile ortaya çıkıyordu. Bu çalışmalar, öncüsü olduğu “personas” serisindeki gibi; bireyin belleğinden, çevresindeki insanlarla paylaştığı ortak maziden kalma işlevini yitirip soyutlanmış, belirsiz parçaların çöplere dönüşüp unutulması yerine, yeni bir zaman aralığında hem bir çeşit vicdan (kıyamama dürtüsü) hem de nostaljik referansları barındıran bir bütün- tek nesne üretimi olarak nitelendirilebilir.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Patchwork, tarihsel olarak eskiden doğuda varlık gösteren, özellkle göçebe hayat süren ve varlıklı olmayan grupların eski yıpranmış kumaş ürünlerini yeniden değerlendirmek adına atık parçaları birbirine iliştirerek ve üstüste ekleyerek dönüşüme uğrattığı, kullanılabilir hale getirdiği bir dikiş türü. Oldukça renkli ve farklı imgeleri birarada toplayan mozaikli yapısı, bütün yaşanmış parça parça belleği tek bir yüzeye, bir örtüye, vücuda döndürmesi doğu kültürü ile de açıkçası bağdaşıyor. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Özellikle Almanya'dan ülkemize giren Burda gibi dikiş dergilerinde ve el işi mecmualarında gördüğümüz batılı bir gelenek olarak 70-80ler avrupasında da oldukça yaygın kullanılan bir dikiş tekniği patchwork. Batılı dünyasına geçişi Haçlı seferleri ile gerçekleşmiş. Açıkçası bu kültürel anonim kod ve üretim türü Doğan'ın sanat üretiminin temelinde yatan sorgulamaya da işaret ediyor. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğu'lu kimliğini cebinden ve zihninden çıkaramayarak seyahat eden, batıda yaşayan, batılılaşmış figür olma durumu. Bu durumda girişte referans verdiğimiz “Kleider Machen Leute” hikayesindeki Strapinski ile Nasrettin Hoca'nın<sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote4sym" name="sdfootnote4anc" sdfixed=""><sup>4</sup></a></sup> ( “Ye kürküm ye” adıyla anılan hikayesinde ) maruz kaldıkları benzer iki olayın, sonuç olarak da çok benzer bir finale ulaşması ilgi çekici. Burada yaşadığımız ufak çaplı şok, bazen birbirinden oldukça uzak tuttuğumuz, ayrıksılaştırdığımız doğulu ve batılı anlatılarda sözü edilen kimi refleks ve tavırların, yöntem ve kültürel enformasyonlardaki nüanslara ait farklardan ibaret olduduğunu gözler önüne seriyor. Hele hele günümüz kültür turizmin ve hayat akışının milli kültürler ve örfler sınırlarını şiddetlice alaşağı ettiği bir dünyada bu git gel önemli bir unsur olarak karşımıza çıkıyor. Sonuç olarak Patchwork, Doğan'ın bu resim serisinin temel biçimsel referans noktası. Ancak bu ne Alman köklerindeki gibi genellikle noel dönemi için yapılmış süslemelere öykünen el-işi referanslı bir yapıda ne de oryantalist bir bakış açısıyla son derece etnografikleştrilmiş doğulu bir üretim şekli olarak güncel sanatın sınır çizgilerini taciz ediyor. Temelde her iki tarafın da okuyacağı, yakın hissedeceği bir üretim dili, referans noktası var ancak burada anlatı tamamen ulusalcı veya kıtasal bir kültürel belleği değil, aksine kişileri (gençleri ve özellikle çocukları) merkezine alan onbeş farklı hikaye olarak izleyiciye sunuluyor.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğan, burada yerelliği tekrar gündeme getirirken, fabrika yerine elle üretimi, eskiyi yeniden dönüştürmeyi ve kültürel belleği bir miras olarak önemsemeyi ortaya koyuyor. Günümüzde, bu, hazır sektöre dönüşmüş olsa da, ( kurslara ve basit şekil örnekleri olarak evde her yerde üretebilmenizi sağlayacak “kolayca sen de yap” dergilerine hapsedilmiş geleneksel el üretimleri...ahşap oyma, patchwork, nakış türü çalışmalar) sanatçı burada bu boğuşmada bir taraf olduğunu bizlere gösteriyor.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>2.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Çocuk, Kapı ve Dolap...</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Giysilerin birarada bulunduğu bir biriktirme alanı olarak gardrop, çocuk veya genç pek çok kişinin dış dünyayla iletişim esnasında kendine gösterdiği değer ve yansıttığı ruhsal atmosferi açısından yapacağı seçim adına geride bırakılmış bir hazine sandığı gibidir. O günün tılsımını, büyüsünü oluşturacak bir sihirler bütünü, düzenli bir şekilde ortaya çıkacağı günü bekleyen kıymetliler. Doğan'ın ortaya çıkardığı resimler bir bakıma zamanında oldukça önem teşkil etmiş bir hazinenin, gardrobun kilidini aralıyor. Kapakları açılmış ve tek katmanda dondurulmuş bir anıta dönüşmüş halleri gibi. Bu nedenle her bir iş, adı geçen on beş kişinin, özellikle çocukların, giysi dolapları söz konusu olduğunda, onlarla oynayacağımız bir saklambaç oyununu gündeme getiriyor. Buradaki jestimiz, dolaba özenle saklanan çocuğun suretini, ruhunu o yığın arasından bulup sobeleyebilmek üzerine kurulu. Çocuk, giysileri arasında kendisini gizliyor ve giysiler onun örtüsü oluyor. O'nun gardrop ile olan ilişkisi bu açıdan önemli. Ailenin baskısı veya cocuğu kod olarak biçimleyiş şekli O'na öngördüğü üniforma olarak ortaya çıkan giysiler burada kilitli tutuluyor. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Ergenlik sürecine geçtikçe çocuğun kendi beğenisini belirleyen diğer etkenler ise çevresel yarış ve yakın hissedilen, hayranlık beslenen karakterleri sahiplenmedeki ortaklık. (Sergideki üç resimde yer bulan üç farklı oğlan çocuğunun hepsinde “süngerbob” karakterinin olduğu tişört parçaları yer almakta, bu da bu popüler kültür imgesinin dolaşımını ve temsil edilen kimlik üzerindeki etkisini gözler önüne sunuyor.) İlerleyen yaşlarda ise bunun yerini başka tür ortaklıklar alıyor. Ergenleşmiş bir kız çocuğu için, arkadaşınınkinin tıpkısı olmak zorunda olan feminen çiçek motifleri veya kesin alınması gereken seksi bir abiye çok önem kazanıyor. Çünkü kız çocuğu büyüyor ve genç kızlığa adım atışından, yaşlılığına kadar geçen bu süreçte, kimliğini dışa yansıtma serüveni giderek daha cazip hale geliyor.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğan, sergideki tuvalleri oluştururken çoğunlukla on yaş altı çocukların ailelerinden toplanmış bir dizi kıyafeti kullanmış. Çocukların kaçınılmaz bir hızda büyümeleri ve giysilerin çabucak kısalıp küçülüyor olması, onları, kıyafetlerini bizlerden daha çabuk terk etmek zorunda kılmakta. Bu sebeple çocuklara yönelik kullanılmış giysiler arşivi edinmek, genç insanlara veya yaşlılara göre daha mümkün gözüküyor. Sanatçının meşakkatli ve heyecanlı veri toplama sürecinde yaşadığı dialoglar bunun önemli bir göstergesi. </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>3.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Üniformam kimliğimdir!</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Bir giysi ile anlam kazanan hatıralar, anılar olduğunu varsayarsak, o özel kıyafetlerin tercih edildikleri tarihlerin altını çizmemiz gerek. Özel günler için tercih edilenler dışında, gündelik olanlar veya bazı grup, sınıf ve mesleki alanlara ait kıyafetlerin hepsi, kişinin yaşamına, kimliğine dair bir zaman çizelgesini ortaya çıkaracaktır.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Rock House kafeleri anımsayalım, David Bowie'nin Ziggy Stardust dönemi giydiği fantastik giysinin bize verdiği kültürel ve tarihsel enformasyonu ya da Elvis Presley'in kilo aldığı dönemlerden kalma beyaz kültleşmiş takımını birer anıt olarak, heykelsi bir duruşta mekanın can alıcı noktalarında görürüz. İçlerinde ne Elvis ne David Bowie olan bu giysiler, hayalet, çalınmış ruhlar gibi orada asılı dururlar. O haliyle dönemi, sosyo-politik duruşu ve bir ruhu temsilen duvarda yer alırlar. Buradan, emekli NBA oyuncularının spor salonunun tavanına bayrakmışcasına asılan formalarına, Etnografya müzelerindeki yerel değer olarak kıyafetlere, Zeki Müren'in, Türkan Şoray'ın müzelik giysilerine kadar ilerleyebiliriz. Tüm bu örnekler eşliğinde giysinin yarattığı personayı buradan daha net anlayabiliriz.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğan, belki de bu bağlamdan hareketle yola çıkıyor. Ancak giysilerini toparladığı kişilerin tanınırlıklarının olmaması, aidiyet açısından da belirginleşmeyen bir yapıda sunulmaları, hatta yanyana geldiklerinde dönemin anonimleşen ortak ruhuna işaret etmeleri nedeniyle farklı bir yöne doğru yol alıyor. Sekiz yaşındaki orta sınıf bir ailenin her hangi bir çocuğunun belirli bir zaman aralığında giyebilecegi giysileri, bilhassa dikiş yerlerinden parçalara ayırarak, dikilip birleştirilmeden önceki, terzinin elinden çıkmadan önceki hallerine geri gönderiyor. Tek bir fark, o giysilerin varlığı ve hikayelerin yaşanmış oluşu. Bir çeşit hafıza kaybına uğratıyor. Bellek yaşanmışı hatırlamıyor ancak o yaşanmışlık, yüzeyde belli belirsiz çok katmanlı şekilde yer alıyor. Sonrasında ise bunları birbirlerine tek bir satıh üzerinde dikip yapıştırarak, bellek ve zaman katmanlarını tek bir yüzeye, örtüye dönüştürüyor, çakıştırıyor. Tıpkı Photoshop programında çok katmanlı çalıştığımız kopuk kopuk parçaların bir anda bir hamlede tek katmanda toplanması, sıkıştırılması gibi bir kolajlama söz konusu. Doğan, kişinin personasına ilişkin geçmişin tüm kodlarını önce söküyor, sonra dikiyor ve bir harita çıkarıyor. Bu haritayı okumak ise izleyicinin geliştireceği yöntem ve kuracağı empatiden geçiyor.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>4.</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>Market vs. Pazar</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><i><b>ve üzerine sorular</b></i></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Işıltılı nötr bir beyaz galerinin içerisinde, alacalı bulacalı, rengarenk çocuk elbiselerini barındıran bu resimlere nasıl bakmalıyız? </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Güncel sanat dünyasında yıllardır insan kıyafetlerini metafor ya da medyum olarak çalışmalarında kullanan önemli isimler oldukça fazla. Aklıma hemen gelen bazı çalışmalar mevcut. Örneğin Michalengelo Pistoletto'nun meşhur enstlasyonu “Venüs on Rags”<sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote5sym" name="sdfootnote5anc" sdfixed=""><sup>5</sup></a></sup> , Sarkis'in “<span style="font-size: 10pt;"><b>A milestone” sergisindeki enstalasyonları</b></span><sup><span style="font-size: 10pt;"><b><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote6sym" name="sdfootnote6anc" sdfixed=""><sup>6</sup></a></b></span></sup>, Vahap Avşar'ın “22 white men's shirts buttoned”<sup><a class="sdfootnoteanc" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote7sym" name="sdfootnote7anc" sdfixed=""><sup>7</sup></a></sup> adlı işi. Doğan da bu yöne odaklanıyor. Doğan'ın sözü geçen üretimlerinde giysileri kasnağa gererek geri dönüşüme uğratıp sanat pazarı içerisindeki tabiriyle “tuval resmi”ne dönüştürmesi dolandığı suları biraz tedirgin bir hale getiriyor. Özellikle galerinin yer aldığı Nişantaşı bölgesindeki elit ve şık mağazaların, giysileri vitrinlerinde birer başyapıtmışcasına ihşa edişi göze çarpıyor. Bu muhitin biraz uzağındaki İstiklal Caddesi’ndeki Terkos adı verilen pasajdaki işporta ve ihraç fazlası giysilerin üstüste altalta keşfedilmemiş birer hazine olarak bir yığına işaret etmeleri de ikinci bir giysilerle karşılaşma vakası. Moda tutkunları, trendsetter'lar bu iki bölgeyi de birer hacıymışcasına tavafa gidiyorlar. Bu ikisi arasında Doğan'ın resimleri başka bir anlam ve konum kazanabilirmi o da bir soru. Ortada iki pazar söz konusu. Renkli dünya da giriyor devreye. Bu dünya ile sanat pazarının o elit, sessiz mükemmeliyetçi nötr yapısı ve de kullanılmış giysilerin veya üretim fazlası olduğundan vitrinlerine ulaşamamış öteki giysilerin bir karmaşa, yığın içerisinde yer aldıkları ikinci pazar.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Diğer bir soru Doğan Doğan'ın burada sergilediklerinde performatif ve eleştirel bir jest var mı?</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Motifin ve yüzey resminin galerideki rolüne ikircikli bir ironik bir yaklaşımmı söz konusu?</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Doğan, hep bu motifleri üretip, sonsuza dek onun kadrajları etrafında dönecek, o dilin alfabesi üzerine odaklanacak bir sanatçı profili çizmiyor. Motif ve motif-boya resmine bakışında da bu bakımdan tezat bir çizgi söz konusu varmış gibi.</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Özellikle Soyut Resim, tür ve jest olarak anlatım parçalarını kesintiye uğratır. Anlatıyı, akan görüntüyü zamansız, uzamsız hale getirir. Peki Doğan'ın bilhassa yaşanmış hikayelere dair hazır ve reel materyalleri, (imitasyonlar değil) giysileri kullanarak yaptığı bu şeyler ile karşılaştığımızda bu çıkarıma ne cevap vereceğiz? </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">Bir sergiyi dolaşırken beraberimizde taşıdığımız sorular iyi gelir. Hem bizi hem sergiyi bu sıcak yaz günlerinde dinamik tutarlar...</div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="RIGHT" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><i>21 Haziran 2010, Pazartesi</i></span></div><div id="sdfootnote1"><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote1anc" name="sdfootnote1sym">1</a><span style="font-size: 9pt;">- “İnsanı giysileri yapar”; Alman edebiyatı üzerinde önemli etkileri olan İsviçreli şair - yazar Gottfried Keller'in 1874 yılında yazdığı bir hikayedir. Bu çalışma yazarın “Seldwyla İnsanları” isimli kitabında yer alır. Alman edebiyatının en bilindik hikayelerinden biridir. Hikaye terzi olduğu için iyi kıyafetler giyebilen fakat aslında fakir biri olan Wenzel Strapinski'ye odaklanır. </span> </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Kısaca anlatırsak:</span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Yaşadığı kasaba Seldwyla'dan ayrılmak zorunda kalan terzi Strapinski, üzerine bulduğu en şık zarif giysilerini giyerek, işini yapacağı yeni bir yer bulmak adına Goldach'a doğru soğuk, karlı bir kasım günü yola çıkar. Oraya vardığında, O'nu şık giysiler içinde görenler bir soylu zannederler, ilgi gösterirler. Sonrasında Strapinski bu ilgiden bunalır. Utangaçlığından ve geçmişi hakkındaki şüpheler yüzünden, buradan kaçmaya yeltenir. Tam bu esnada şehrin ileri gelenlerinden birinin kızıyla karşılaşır. Birbirlerine aşık olurlar ve terzi oyununu sürdürmek zorunda kalır. Evlenmeye bile karar verirler. Fakat O'nu küçümseyen bir rakibi ise terzinin maskesinin düşmesini sağlar. Nişan töreninde bu bir skandal haline gelir. Strapinski kaçar fakat nişanlısı onu bulur ve donarak ölmekten kurtarır. Strapinski aşkının gerçek olduğunu kanıtlar ve sonrasında evlenirler. Terzi sonrasında atölyesnde çalışmaya devam ederek varlık,prestij ve güven kazanır.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"><i> Ayrıntılı bilgi için kaynaklar: </i></span><span style="font-size: 9pt;"><i><u>http://de.wikipedia.org/wiki/Kleider_machen_Leute</u></i></span><span style="font-size: 9pt;"><i> , </i></span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://referateguru.heim.at/Kleider.htm">http://referateguru.heim.at/Kleider.htm</a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><i> </i></span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote2"><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote2anc" name="sdfootnote2sym">2</a><span style="font-size: 9pt;">- Persona'nın ingilizce'den dilimize çevrilmiş sözcük tanımı şöyledir: </span><span style="font-size: 9pt;">“kişiliğin dış dünya ile olan bölümü. “</span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Buna ek olarak persona latince köklerden gelen bir sözcüktür ve türkçe karşılığı “maske”dir.. Sanatçı Doğan Doğan tarafından sergideki işlere atfen, sözcüğün bu anlamına da vurgu yapıldığını çıkartabiliriz. Giysilerin bütüncül bir sargıya dönüştürülmesi, mumya fikrine işaret eder. Ancak bunun yanı sıra kıyafetler, içlerinde barındırdıkları bazı görsel referanslarla (sponge bob, batman, beysbol yıldızları gibi simalar) da çocuğun kendi suretinin yerine </span><span style="font-size: 9pt;">o sembollerin temsil ettiği sosyolojik gücün yerine geçme, o klana ait olma adına, öykünmeye yönelik birer kimlik maskelemesi yerine geçerler.</span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote3"><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote3anc" name="sdfootnote3sym">3</a><span style="font-size: 9pt;">- Patchwork türkçe sözlükte verilen anlamları itibariyle: “yama işi, parçalı örtü, kumaş artıklarından dikilmiş yorgan ve derme çatma şey”e karşılık geliyor.</span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote4"><div class="sdfootnote" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote4anc" name="sdfootnote4sym">4</a>- <span style="font-size: 9pt;">Nasrettin Hoca'nın “Ye kürküm Ye” ismiyle bilinen hikayesi kısaca şöyledir:</span></div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Hoca davet edildiği düğün ziyafetine gündelik elbiseleri ile gidince kimse kendine aldırış etmemiş.<br />
Ne buyur diyen var, ne otur diyen. Canı sıkılmış Hoca'nın. Bir koşu evine dönüp bayramlık kürkünü<br />
geçirmiş sırtına. Düğün yerine gelmiş. Onu Kürküyle görünce büyük bir saygı göstermişler. Baş köşeye oturtmuşlar. Önüne tabak tabak yemekler sıralamışlar. Hoca kürkünün ucundan tutup çorba tasına daldırmış birden.<br />
- Ye kürküm ye... diye bağırmaya başlamış. Şaşırıp sormuşlar:<br />
- Ne yapıyorsun hoca efendi, kürk yemek yer mi hiç?<br />
Hoca cevabını vermiş sorunun:<br />
- Madem ki bütün saygı ve ikram kürküme yapılmıştır. Öyleyse yemeği de o yesin! </span> </div><div style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Kaynak: </span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://1001gecemasallari.blogcu.com/nasrettin-hoca-fikralari/836099">http://1001gecemasallari.blogcu.com/nasrettin-hoca-fikralari/836099</a></u></span><span style="font-size: 9pt;"><b> </b></span> </div></div><div id="sdfootnote5"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote5anc" name="sdfootnote5sym">5</a>- <span style="font-size: 9pt;">Michalengelo Pistoletto'nun kullanılmış atık giysileri kullanarak gerçekleştirdiği 1967 tarihine ait Venüs on Rags adlı enstalasyon, Arte Povera'nın en akılda kalıcı örneklerinden birisidir. </span> </div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Ayrıntılı bilgi için: </span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://www.pistoletto.it/eng/crono09.htm">http://www.pistoletto.it/eng/crono09.htm#</a></u></span><span style="font-size: 9pt;"> </span> </div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote6"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote6anc" name="sdfootnote6sym">6</a>- <span style="font-size: 9pt;">Sarkis, 2005 yılında Akbank Sanat Galerisindeki açılan sergisi “</span><span style="font-size: 9pt;">A milestone”(Bir kilometre taşı) adlı bu sergisinde: </span><span style="font-size: 9pt;">'Potemkin Zırhlısı'ndan Nuri Bilge Ceylan'ın 'Kasaba'sına kadar, bazı filmlerden alınmış siyah-beyaz çocuk fotoğraflarını alıntılayıp, duvara asmış ve beraberlerinde de her fotoğraf için birer renkli çocuk giysisi yerleştirmişti.</span></div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div><div id="sdfootnote7"><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a class="sdfootnotesym" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=19745685#sdfootnote7anc" name="sdfootnote7sym">7</a>- <span style="font-size: 9pt;">Vahap Avşar tarafından 1995 tarihinde üretilen “22 white men's shirts buttoned” isimli çalışma, sanatçının yirmiki adet giyilmiş erkek gömleklerini düğmelerinden birbirlerine ilikleyerek oluşturduğu bir çadır enstalasyonudur.</span></div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-size: 9pt;"> Görsele ulaşmak için bkz: </span><span lang="zxx"><u><a class="western" href="http://www.vahapavsar.com/omi.html">http://www.vahapavsar.com/omi.html</a></u></span><span style="font-size: 9pt;"> </span> </div><div class="sdfootnote" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-19745685.post-6650984264742649672009-10-21T05:09:00.000-07:002009-10-21T05:13:03.006-07:00drawing and notes<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2X8Zb2IInVLQt6a1IykhW6PzDrtMRRwUFmujrA4UFrFDhZN3mtXepPumNu9ktlLAlc10Ar1pXrrbuRAmnID9chFzR1IIQjJu7zO0Yn4ifn8VeApsIzbFxtLMzBWt8ojBcyHsb/s1600-h/Olivia-Plender.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2X8Zb2IInVLQt6a1IykhW6PzDrtMRRwUFmujrA4UFrFDhZN3mtXepPumNu9ktlLAlc10Ar1pXrrbuRAmnID9chFzR1IIQjJu7zO0Yn4ifn8VeApsIzbFxtLMzBWt8ojBcyHsb/s320/Olivia-Plender.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5395024963812669010" /></a><br /><a href="http://drawingsandnotes.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">http://drawingsandnotes.blogspot.com/</span></span></a><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(153, 153, 153); font-style: italic; line-height: 19px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"This is a weblog about drawings, scribbles, notes and an occasional painting or photograph. Mostly modern and contemporary. Click the picture to go directly to the original image, or the links to learn more about the artist involved."</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';color:#999999;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; line-height: 19px;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; font-style: normal; line-height: 20px; font-size: 13px; "><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: georgia; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; "><b>Olivia Plender</b></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; line-height: 14px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family: georgia; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; "><i>Set Sail for the Levant</i>, 2007</span></span></span></div></span></i></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0